First time , Polaris & First kiss

ในตอนที่ 1
จุนซาง เล่น เปียโน เพลง The First Time ให้ยูจินฟัง ในห้องซ้อมเปียโน ของโรงเรียน
ยูจิน : เธอบอกว่าเล่นเปียโนไม่เป็นไม่ใช่หรือ
จุนซาง : ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าฉันเล่นไม่เป็น
จุนซางชวนยูจิน หนีเรียน ไปที่ทะเลสาบ หลังจากไปยืนที่หน้าต่างแล้วมองเห็นซังฮวก

Episode 2 - First time , polaris & first kiss

ทั้งคู่ถูกทำโทษให้ไปเผาขยะของโรงเรียน 1 เดือน (คุณครูเกาหลีท่านนี้ประหลาดมากขณะคิดว่า นักเรียน 2 คนนี้ คบหากัน จนหนีเรียน กลับส่งเสริม ให้ ทั้งคู่ มีเวลาอยู่กันตามลำพัง นอกห้องเรียน) แม้ยูจินจะมาโรงเรียนสายเป็นประจำ แต่ไม่เคยหนีเรียน

และวันหนึ่ง จุนซางก็เอาแผ่นเสียง เพลง The First Time มาให้ยูจินที่ห้องกระจายเสียงของโรงเรียน และยูจิน เปิดในขณะจัดรายการ
ยูจินบอกว่า“ฟังแล้วคิดถึงครั้งแรก นั่นเป็นครั้งแรกที่ เธอหนีเรียน เป็นครั้งแรกที่จับมือกับผู้ชาย เป็นครั้งแรก ที่ซ้อนจักรยานคนอื่น “
จุนซาง ชวน ยูจิน ไปดูหนังวันเสาร์ แล้วบอกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาชวนผู้หญิงไปดูหนังเช่นกัน

แต่ทั้งคู่ไม่ได้ไปดูหนังเพราะ ยูจินเข้าใจว่า จุนซาง มา ใกล้ชิด กับเธอ เพื่อ แกล้ง ซังฮวก ตามที่เธอได้ยิน จุนซางและซังฮวก พูดกัน แต่ทั้งจุนซางและยูจินกลับเปลี่ยนใจ ไปตั้งแคมป์ บนภูเขา กับเพื่อน ๆ ยูจินเสียใจซ้ำสอง และเตลิดออกเขตที่พักหลงทาง จุนซาง หา ยูจิน พบ ก่อนเพื่อนคนอื่นๆ และสอนยูจินถึงเรื่อง ดาว Polaris ที่ไม่เคยแปรเปลี่ยนที่ ไม่ว่ากาลเวลาไหน

Jun-Sang

Can you see the stars in the shape of Cassiopeia? Can you Polaris beside that? The star of the polar. Can you see the big star in between the Big Dipper and Cassiopeia? Whenever you get lost in the mountain, look for the Polaris first. And then you open your arms and be a compass .... Polaris doesn't move the whole year round. You will be able to find it easily whenever you are. When you are lost, try to find Polaris first. It will be there where you last saw it.


เมื่อไปโรงเรียน และกำลังช่วยกันเผาขยะ ยูจิน คุยเรื่อง ปีที่แล้วที่หิมะตกครั้งแรก เธอทำขนมกับซังฮวก
จุนซางกอบใบไม้แห้งมาโปรยเป็นหิมะ ให้ ยูจิน
ยูจิน ถามว่า ถ้าหิมะตกจุนซางจะทำอะไร
จุนซางตอบว่า : ฉันจะไปพบใครคนหนึ่งที่ริมทะเลสาบ แล้วเธอล่ะ
ยูจิน ตอบว่า ฉันก็เหมือนกัน


แล้วท้องฟ้าก็โปรยปรายหิมะแรกของฤดูลงมา จุนซาง เพิ่งออกมาจาก ที่ทำการไปรษณีย์
ฮีจิน มาบอกพี่สาวยูจิน ว่า พี่ยูจิน หิมะตกแล้ว

ยูจิน รีบไปทะเลสาบสถานที่ที่เคยไปกับจุนซาง กำลังเดินเลียบแนวไม้ริมทะเลสาบ ก็ถูกใครคนหนึ่งเอาหิมะกว้างใส่แก้มเธอ จะเป็นใคร ถ้าไม่ใช่จุนซางที่ยืนยิ้มให้อยู่
เธอมาทำอะไรที่นี่ ยูจิน ถามจุนซาง
ฉันมีนัดที่นี่
ยูจิน : อ้องั้นหรือ
แล้วเธอล่ะ จุนซางถามกลับ
ยูจิน : ฉันก็มีนัดเหมือนกัน
อ้อ..งั้น หรือ แล้วจุนซางก็เหลียวมองอีกข้าง แล้วพูดว่า : ยังไม่เห็นมีใครมา
ยูจินตอบว่า อีกเดี๋ยวเขาก็คงมา
จุนซาง หัวเราะ ก้าวเดินไปข้างหน้า ยูจิน เดินตามหลัง ไล่เหยียบเงาของ จุนซาง
ทำอะไรของเธอ จุนชางถาม
เหยียบเงาเธอไงล่ะ นี่รู้หรือเปล่า ว่าทำอย่างไรที่จะไม่เหงาในดินแดนแห่งเงา
จุนซางตอบว่า ไม่รู้สิ
ยูจิน : ก็ต้องมีคนจำเงาของเธอได้ไง นี่ไงล่ะ
ทั้งคู่หัวเราะ
จุนซาง : เป็นพระคุณอย่างสูง
ยูจิน : แค่นั้นละหรือ
จุนซาง เอ้อ...เอาละ ฉันรู้แล้ว ถ้างั้นฉันจะอยู่ เป็นเพื่อนเธอจนกว่า คู่เดทของเธอจะมา ดีไหม
ยูจิน ล้อเลียนกลับว่า : เป็นพระคุณอย่างสูง

ต่างมองดูหิมะสีขาวราวปุยฝ้าย แล้วก็หัวเราะอย่างร่าเริง เอาหิมะกลิ้งไปกลิ้งมา ทำเป็นตัวตุ๊กตาหิมะ ปั้นก้อนเล็กๆไว้ข้างบน หากิ่งไม้มาเสียบ ได้ตุ๊กตาหิมะตัวหนึ่ง

ทั้งคู่นั่งเก้าอี้ยาว บนโต๊ะวาง ตุ๊กตาหิมะ ตัวเล็กลงกว่าตัวแรก สองตัว ยูจิน เอากิ่งไม้มาทำเป็นตาและจมูก กำลังวางกิ่งไม้เป็นรูปปากที่กว้าง
จุนซาง ถามว่า : ปากเขาเป็นอะไร
ยูจิน : เขามีอะไรอยากจะบอกเธอน่ะ
จุนซาง สงสัย : บอกอะไร
ยูจิน : ไว้ก่อนเถอะ แล้วฉันจะบอกทีหลัง

จุนซาง หันตุ๊กตาหิมะของตนเอง กับของยูจิน ให้หันหน้าเข้าหากัน สองมือค่อยๆเลื่อนจนตุ๊กตาหิมะสองตัวนั้น เหมือนจูบกัน
ยูจิน หัวเราะแจ่มใส : พวกเขาจูบกัน
จุนซาง เอามือ แตะเบา ๆ ที่หัวตุ๊กตาตัวของเขา 2-3 ครั้ง บ่นว่า
“อิจฉานายจังเลย “
ยูจิน มอง จุนซาง ที่ดูตุ๊กตาหิมะอยู่ ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข แล้ว ยูจิน ก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มจุนซางที่หนึ่ง แล้วก็ถอยหน้าตัวเองออกห่างอย่างรวดเร็ว
พลางบอกว่า“ ทีนี้จะได้หายอิจฉาไง “
จุนซาง สะดุ้งแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ยูจิน อายไม่กล้ามอง จุนซาง ได้แต่ก้มมองตุ๊กตาหิมะของตัวเอง
จุนซาง กระแอมเสียงในลำคอ แล้วเรียก “ ยุจิน”
ยูจิน ส่งเสียงตอบรับ หึม.. พลางหันหน้ามาหาจุนซาง จุนซางยื่น ริมฝีปากตัวเอง แตะริมฝีปาก ยูจิน เบาๆ ยูจิน เบิกตากว้างทำอะไรไม่ถูก

ทั้งคู่หัวใจพองโต นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่มีความสุขเช่นนี้ จูบแรก ของทั้งสองคนในวันหิมะแรกของฤดู เป็นการต้อนรับความสุขในวันนี้





หิมะแรกของฤดู โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย ราวจะอวยพร ให้ จุนซาง และ ยูจิน มีความสุข เกล็ดหิมะปลิวกระจายล่องลอยลงมาจากท้องฟ้าที่สดใส จนรอบบริเวณนั้นขาวโพลนล้อมรอบคนทั้งสอง แม้รอบตัวจะเยือกเย็นเพราะละอองหิมะ แต่ในหัวใจ ของ จุนซาง และ ยูจิน กลับอวลด้วยไออุ่น ด้วยกระแสธารแห่งรักแรก และจูบแรก เมื่อครู่นี้

ทั้งสองเล่นหิมะกันอย่างเพลินเพลิน ร่าเริงแจ่มใส เป็นสุข เป็นความรัก ที่บริสุทธิ์ดุจหยาดน้ำค้าง ที่ถูกกลั่น เป็นละอองหิมะ อยู่ในขณะนั้น
ยูจิน เขย่ากิ่งไม้ ที่มีหิมะค้างอยู่ ร่วงหล่นพราวลงมา จุนซาง หลบตัวเองจากหิมะที่ร่วงลงมา ยูจิน เอาหิมะมาปั้นแล้วขว้างใส่ จุนซาง ขว้างกันไปมา ล้มลุกคลุกคลาน น่าเอ็นดูทั้งคู่อยู่บนพื้นหิมะ ยูจิน เดินตามรอยเท้าก้าวย่างของ จุนซาง ที่แกล้งก้าวเท้ายาวๆ ให้ ยูจิน ต้องกระโดดก้าวตาม สนุกสนาน จนเย็น


Favorite things


Yoo-jin

Let's answer together to the questions I am going to ask you. Let's see if we are feeling the same about things.
What's your favorite color? - (White)
What's your favorite season? - (Winter)
What's your favorite food? - (I like everything )

Jun-sang
Hey, I thought we were going to answer together. Why aren't you saying anything?
Yoo-jin
I wanted to remember your favorite things. Now ask your question?
Jun-sang
What's your favorite flower? - (White roses)
What about your favorite animal?
Yoo-jin
Puppies. What about you?
Jun-sang
Human.
Yoo-jin
Human? Who in particular?
Jun-sang
Let's meet here at 31st December. Then I will tell you. Okay? I will tell you then.

ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กันและกัน รอยยิ้มที่สดใสกว่าแสงตะวัน สว่างไสว กว่า สีขาวของหิมะ

ที่หน้าบ้านของยูจิน ยูจินถอดถุงมือสีชมพู อีกข้างของเธอออก ที่แต่แรกนั้น เธอถอดให้จุนซางใส่ข้างหนึ่ง เธอใส่ข้างหนึ่ง และช่วงที่จูงมือกันเดินในเมือง ทั้งสองเกาะเกี่ยวมือกันเดินด้วยมือข้างที่ไม่สวมถุงมือ เพื่อส่งถ่ายความรู้สึกลึกล้ำไปสู่กัน
ยูจินเป็นห่วงว่า จุนซางจะหนาว และบอกให้จุนซางคืนถุงมือสีชมพูคู่นี้ ในวันที่ 31ธันวาคม เช่นกัน


แต่แล้ว ในวันที่31 ธันวาคม ยูจิน ต้องไปยืนคอยจุนซาง เก้อ ณ ที่นัดพบ ยูจินน้ำตาคลอ แหงนมองพลุบนฟากฟ้า ที่จุดฉลองวันปีใหม่

ความพลิกผันของชะตากรรมของคนทั้งคู่ เกิดจาก ยูจิน ชวน จุนซาง ให้อยู่รับประทานเย็นต่อวันที่ทั้งคู่มีความสุขที่สุด ที่ริมทะเลสาบ จุนซาง ได้พบรูปภาพ ที่จุนซาง เองก็มีติดตัว เพียงแต่ภาพของจุนซาง มีส่วนขาดหายไป แต่ภาพที่บ้านของยูจิน เป็นสามมิตรสหาย มีแม่ของจุนซางยืนอยู่กลาง และภาพที่หายไปคือภาพพ่อของยูจิน ดูเหมือนว่า ในสมัยก่อน คังมุยฮี แม่ของ จุนซาง จะรักกับ จุงซินเจา พ่อของ ยูจิน และ คิมซิงยู พ่อของซังฮวก เป็นเพื่อนรักของทั้งสองคน จุนซาง เริ่มสับสนกับความที่เคยเชื่อว่า คิมซิงยู น่าจะเป็นพ่อของตัวเอง

หลังจากตกใจมาจากบ้าน ยูจิน แล้ว จุนซาง ไปหาพ่อของ ซังฮวก เพื่อสอบถาม กลับทำให้ไขว้เขวหนักขึ้น จุนซาง โทรศัพท์หา คังมุยฮี ตัดสินใจ เดินทางไปอเมริกา ทันที

ในวันเดินทาง เพราะถุงมือสีชมพูที่ค้างในกระเป๋าเสื้อโค๊ท ทำให้ จุนซาง ลงจากรถที่กำลังจะไปสนามบิน เพื่อจะกลับไปพบยูจิน ในวันนัด 31 ธันวาคม ก่อนการเดินทาง แต่ จุนซาง ไปไม่ถึงที่นัดหมายเสียแล้ว