Barefooted Youth บทแปลภาษาไทยตอนที่ 6

******** คฤหาสน์มืด
ทุกคนกำลังกล่าวคำอำลา Jang MyungSuk เขาสวมเสื้อโอเว่อร์โค๊ทของเขา, ไปกันเถอะ
SangYup กำลังกลั้นน้ำตาเอาไว้. MyungSuk จับมือของ SangYup และเขย่าไหล่เขา และจากไป

******** ถนน/ในรถยนต์
Jang MyungSuk อยู่บนที่นั่งด้านหลังกับทนาย Suh พวกเขาออกเดินทาง
YoSuk กำลังยืนอยู่ที่ข้างทางขณะที่รถของ MyungSuk ผ่านมา รถหยุด, กระจกหน้าต่างลดลง
YS : ให้ผมไปกับคุณด้วยนะครับ
MS : เธอรู้หรือว่าฉันกำลังจะไปไหน?
YS : ครับ
MS : ขอบคุณ ขึ้นมาเลย (YoSuk นั่งติดกับคนขับในที่นั่งด้านหน้า) แผนการของเธอคืออะไร?
YS : คุณ Jang…
MS : ฉันไม่ใช่คุณ Jang ฉันเป็นพ่อของเธอ
YS : ...พ่อและผมมีทางเดินที่แตกต่างกัน ผมจะไม่เลิกเรียนที่มหาวิทยาลัยตำรวจ
MS : เธอรู้ว่าฉันกำลังไปไหนและเธอกำลังจะพูดถึงมันใช่ไหม?
YS : ครับ
MS : พูดถึงอนาคตกันเถอะ, หลังจากที่เธอเป็นตำรวจ, พี่ชายของเธอจะถูกจับหรือเปล่า?
YS : ผมจะทำหน้าที่ของผมในฐานะตำรวจคนหนึ่ง
MS : (หัวเราะ) ทนาย Suh, คุณคิดว่าอย่างไร? เขามหัศจรรย์ใช่ไหมล่ะ? แน่นอน, เขาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผม เขาควรจะเป็นอย่างนี้ รีบๆเข้าเถอะ ผมสัญญาว่าผมจะไปถึงที่นั่นตอนบ่าย 3 โมง

******** ถนนของกรุงโซล
HaeJun กำลังจะไปกินอาหารกับเพื่อนคนหนึ่งของเธอ มีจอภาพขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้าอาคารและกำลังเสนอข่าวอยู่ เธอหยุดและฟัง
Jang MyungSuk ผ่านเข้ามาในจอภาพ, และ YoSuk อยู่ข้างหลังเขา

******** ห้องสอบสวน
MS : (พูดกับ Sjae) นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เราพบกันที่นี่
Sjae : และเป็นครั้งสุดท้าย
MS : คุณกำลังคิดจะจับผมเข้าคุกอย่างน้อยสัก...10 ปีใช่ไหม?
Yoo : เริ่มกันเลยเถอะ
MS : ผมพบลูกชายอีกคนของผม แม่ของเขาคือ Han Soonlm
Sjae : ผมรู้ (พวกเขามองไปยังคนอีกคนหนึ่ง)

******** ที่ Night Café
YoSuk กำลังเล่นกีต้าร์กับวงดนตรีขณะที่ผู้คนกำลังเต้นรำ SangYup เข้ามากับ Sado เขาดูไม่มีความสุขนัก, และให้สัญญาณ. Sado นำ YoSuk เข้ามา, ขณะที่ SangYup นั่งลง
SY : น้องชายของ Jang SangYup กำลังเล่นกีต้าร์ในไนท์คลับถูกๆแห่งนี้อย่างนั้นหรือ? (พูดกับ Sado) ส่งไอ้นั่นมาให้ฉัน (ให้กระดาษชิ้นหนึ่งกับ YoSuk) อ่านซะ (YoSuk อ่าน) จากนี้เป็นต้นไป นายไม่ใช่ Han YoSuk แต่เป็น Jang YoSuk (พวกเขามองกันและกัน)
เจ้าของคาเฟ่วิ่งมาที่ SangYup และโค้งให้เขา, “คุณ Jang อะไรพาคุณมาที่นี่? อนุญาตให้ผมทักทายคุณหน่อย”
SY : แกดูแลที่นี่หรือ?
เจ้าของ : ใช่ครับ ผมอยู่แกงค์ของ BackSoo
SY : Yoo BackSoo หรือ? ฉันเห็นว่าเขาขยายอาณาเขตอิทธิพลของเขาอย่างต่อเนื่อง (ชี้ไปที่ YoSuk ด้วยหัวของเขา) ดูแลเขาให้ดี ถ้าแกสัมผัสแม้แต่เส้นผมเส้นเดียวของเขา, แกตาย)
เจ้าของกำลังตัวสั่น, มองไปที่ YoSuk ด้วยความกลัว. YoSuk ไม่ได้แสดงท่าทีหรือพูดอะไรออกมา
SY : นายจะไม่เข้าบ้านหรือ? ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม, นายก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา (กำลังจะจากไป, แต่หันกลับมา) เอ้อ, ฉันไปเยี่ยมพ่อของเรามาเมื่อวานนี้, และพ่อพูดว่า เขาคิดว่าการมีตำรวจสักคนอยู่ในครอบครัวอาจจะเป็นประโยชน์กับเรา นายจะเริ่มเรียนเมื่อไหร่ล่ะ?
YS : มองหน้าเขา : …?

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/พิธีเปิดการศึกษา
มีผู้คนมากมายในชุดเครื่องแบบตำรวจ, เข้าแถวอยู่ที่ห้องประชุม, เพลงชาติกำลังบรรเลงด้วยทรัมเป็ตโดยวงดนตรีของตำรวจ
บรรดาพ่อแม่กำลังเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกับถือดอกไม้
รถยนต์สีดำกำลังขับเข้ามา. SangYup และลูกน้องของเขาลงจากรถ, ถือดอกไม้ พวกเขาเข้ามาในโรงเรียน, ท่ามกลางการมองเห็นของคณะครูอาจารย์, นักศึกษา และสมาชิกของครอบครัว
สายตาที่แทบไม่อยากเชื่อต่างจับจ้องไปที่เหล่าอันธพาล. YoSuk ปิดตาของเขาและแตะที่หมวก. SangYup ทักทาย YoSuk, ซึ่งไม่แม้แต่จะเหลือบมอง นักศึกษาคนอื่นๆต่างสังเกตุ

******** ด้านนอกห้องทำงานของศาสตราจารย์ Park
YoSuk กำลังยืนอยู่ที่นั่น, คิดอยู่
** เสียงของ Prof.Park : เธอไม่รู้หรืออย่างไรว่าที่นี่เป็นสถานที่แบบไหน? พวกเรามีเกียรติและสูงส่งแค่ไหน? โดยเฉพาะในวันนี้? พวกอันธพาลพวกนั้นกล้าเข้ามาและทำให้สถานที่นี้สกปรกได้อย่างไร? (ย้อนนึกถึง SangYup และลูกน้องของเขาเข้ามาในห้องประชุม) นี่จะต้องถูกบันทึกไว้ว่าเป็นวันที่น่าละอายที่สุดในประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้
Prof.Park : (ออกมาจากห้องทำงานและเห็น YoSuk) ทำไมเธอยังยืนอยู่ที่นั่นแบบนั้นอีกล่ะ? เธอไม่มีอะไรที่ดีกว่าให้ทำแล้วหรือไง?
YS : (มองดูพื้น) ผมควรจะทำอะไรครับ?
PP : สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำอาจจะเป็น เธอตระหนักได้ว่าเธอไม่สมควรอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้และลาออกซะ (หัวเราะและเดินจากไป) แต่เธอไม่ต้องคิดจะทำอย่างนั้นหรอก เธอจะยืนอยู่แบบนั้นต่ออีกหรือยังไง? ภายใน 10 นาที ชั้นเรียนจะเริ่มแล้ว

******** ห้องสอบสวน
SJae จุดบุหรี่ให้ MyungSuk, “พรุ่งนี้มีการพิจารณาคดี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณ ดังนั้นคุณก็รู้ขั้นตอนอยู่แล้วนี่”
MS : คุณคิดจะให้ผมติดคุกสักกี่ปี? 10ปี? ไม่ใช่หรือ? มากกว่าหรือ?
SJae : คุณอ่านหนังสือพิมพ์หรือยัง?
MS : ผมจะไปเข้าใจการเขียนของพวกปัญญาชนได้อย่างไร?
SJae : อ่านซะและให้แน่ใจด้วยว่าไม่มีอะไรผิดพลาด จากนี้ไป, อัยการ Kong จะเข้ามาดูแลคดีนี้
MS : แต่คุณก็อาจจะอยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน ผมควรจะประทับรอยนิ้วมือของผมที่ไหนล่ะ? อ้า, ลูกชายของคุณกำลังฝึกงานอยู่ตอนนี้ ลูกชายคนเล็กของผมก็กำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยตำรวจ เขาดูเหมือนจะฉลาด เขาเป็นอันดับ 1 ใน 5 ของชั้นเรียนของเขา(สูบบุหรี่) ผมไม่คิดว่าเขาได้รับมรดกความฉลาดมาจากผม ผมคิดว่ามันมาจากฝั่งของแม่ของเขามากกว่า

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/หอพัก
สัญญาณปลุกให้ตื่นดังขึ้น DongJun และ KyungSoo ตื่นก่อนเป็นพวกแรก. YoSuk และ JiHoon รีบตื่นและเดินสะดุดมาตามทาง พวกเขามองกันและกัน พวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นจัดเตียง พวกเขาเข้าแถวด้านนอก, รอให้รุ่นพี่มาตรวจห้อง. รุ่นพี่กำลังเดินมาตามทางเดิน, ตรวจดูห้องอื่นๆ, มันเป็นกระบวนการที่ลื่นไหลและรวดเร็ว เขาเดินผ่านห้องของ YoSuk, แต่เขาหยุด, จำได้
รุ่นพี่ : นายเป็นดาวเด่นในวันเปิดภาคเรียนนี่? (ไม่ตอบ, เขาเดินเข้าไปในห้อง, มองเตียงของ YoSuk, และโยนผ้าห่มออก) เตียงนี้เป็นของใคร?!
YS : นักศึกษาปี 1, Han YoSuk
รุ่นพี่ : Han YoSuk หรือ? (ตีไปที่ป้ายชื่อของเขา) นายตั้งใจที่จะลืมนามสกุลของตัวเองหรือไง? ห้องของนายรกมาก มาที่โรงยิมหลังเลิกเรียน

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/โรงยิม
YoSuk กำลังวิ่งไปรอบๆโรงยิม. รุ่นพี่กำลังดูเขาอยู่และหยุดเขา
รุ่นพี่ : นายไม่คิดว่าจะลาออกจากโรงเรียนที่มีเกียรติของเราหรือไง?
YS : สำหรับโรงเรียนที่มีเกียรติของเรา, ผมจะอยู่ต่อ
รุ่นพี่ : จริงหรือ? เกียรติคืออะไรล่ะ?
YS : ก็คือการเคารพการตัดสินใจของนักเรียนคนหนึ่งที่จะกลายเป็นตำรวจที่มีเกียรติ
รุ่นพี่ : นายคิดว่าลูกชายของอันธพาลสามารถกลายเป็นตำรวจที่มีเกียรติได้อย่างนั้นหรือ?
YS : ผม...ไม่ใช่อันธพาล
รุ่นพี่ : นายพูดว่าอะไรนะ?
YS : (เสียงดังขึ้น) ผมไม่ใช่อันธพาล! (วิ่งต่อ)

******** ที่ไนท์คลับบาร์
BangKe และลูกน้องของเขาเข้าแถว, ขณะที่ Sado กำลังนับเงิน, SangYup กำลังดื่มอยู่
Sado : รายได้หายไป 20% จากใบเสร็จที่ไม่มีการอ้างอิง
SY : (พูดกับ BangKe) เกิดอะไรขึ้น?
BK : ในธุรกิจแบบนี้, มีค่าใช้จ่ายมากมายที่ไม่มีเอกสารอ้างอิง เช่น การจ่ายเงินเดือนพิเศษ, และค่าใช้จ่ายสำหรับบริการต่างๆ
SY : เฮ้ย? ฉันควรจะเชื่อไหมเนี่ย? ท้องของแกใหญ่ซะด้วย
BK : คุณ Jang…
SY : เอาล่ะ, เราจะทิ้งมันไว้อย่างนั้นแหละ แต่จากนี้ไป, แก (Sado) เข้ามาดูแลที่นี่
BK : ทำไมคุณทำอย่างนั้น?
SY : อะไร?
BK : ไม่แม้แต่เจ้านายใหญ่ที่จะอยากรู้อยากเห็นเรื่องนี้
SY : พ่อของฉันและฉันต่างกัน ถ้าฉันดูแล ฉันจะไม่ทนกับความคลาดเคลื่อนแบบนี้ นี่เป็นธุรกิจ ถ้าแกทำธุรกิจแบบนี้, เราจะถูกเรียกว่าเป็นอันธพาลตลอดไป
ต่อมา, BangKe ดื่มเบียร์จากชามใบใหญ่ พูดเหน็บแนมกับ Sado, “ดูแลคุณ Jang ให้ดี (เขาทำเบียร์หก) ฉันคิดถึงเจ้านายใหญ่!”

******** บ้านของ SJae
SJae กำลังอ่านหนังสือพิมพ์
HaeJun : (เข้ามา) พ่อเป็นคนที่ตื่นนอนแต่เช้าจริงๆ (นวดเขา) พ่อตื่นเมื่อไหร่คะ? พ่อต้องการน้ำผลไม้หรือเปล่า?
SJae : ได้จ้ะ, ขอบใจมาก
HJ : เห็นรูปของ Jang MyungSuk และใบหน้าของ YoSuk ครึ่งหนึ่งบนหนังสือพิมพ์ เธอตัวแข็งทื่อ
SJae : เป็นอะไรหรือลูก?
HJ : ไม่มีอะไรค่ะ
Sj : เดินเข้ามาทักทาย, ใส่เสื้อผ้าลำลอง
SJae : เด็กฝึกงานก็เป็นคนทำงานเพื่อสาธารณะชนเหมือนกัน ลูกควรเรียนรู้วิธีที่จะแต่งตัวให้เหมาะสม
Sj : คนอื่นเรียกผมว่าคนล้าสมัย
SJae : ลูกไม่ได้มาจากครอบครัวของอัยการหรือ? นั่นหมายความว่าลูกจะต้องเป็นแบบอย่างในทุกๆสิ่ง
Sj : ตกลงครับ, ผมจะไปเปลี่ยน
HJ นำถาดใส่น้ำผลไม้เข้ามา
Sj : แก้วหนึ่งของพี่ใช่ไหม?
HJ : ให้พ่อก่อน พ่อคะ....(ตัวแข็งอีกครั้ง ,มองไปที่หน้าหนังสือพิมพ์)
Sj : ว้าว, ในที่สุดเขาก็ถูกจับ! พ่อรู้สึกอย่างไรบ้างครับ พ่อมั่นใจหรือเปล่าครับ? มันจะไม่ใช่เรื่องง่าย?
SJae : ตอนนี้ลูกยุ่งอยู่หรือเปล่า?
Sj : (หยิบหนังสือพิมพ์) ผมสามารถทำงานนี้ได้ไหม? อย่าทำงานทั้งหมดเสร็จในรุ่นของพ่อนะครับ เหลืออะไรไว้ให้ผมทำบ้าง
SJae : เจ้าเด็กจองหอง! ทิ้งรถไว้ เด็กฝึกงานกับรถยนต์อย่างนั้นหรือ?
Sj ถอนหายใจ, และให้กุญแจรถของเขากับ HaeJun. HaeJun นำกุญแจรถมาอย่างใช้ความคิด

******** ถนน/ข้างในรถยนต์
HaeJun ขับรถอย่างช้าๆ ไปตาม Light Café หยุดรถ, มองดูอย่างเศร้าสร้อย

******** บริเวณในมหาวิทยาลัย
Insu นำคอมพิวเตอร์แล็บท๊อปของเขาขึ้นมาและให้ HaeJun ดูว่าเขาพบอะไร
IS : ฉันจะให้เธอดูบางอย่างที่น่าสนใจ ฉันกำลังดูเอกสารของ Han Soonlm, และฉันพบสิ่งนี้ เธอรู้ไหมว่าใครคือคนรักคนที่สองของเธอ? Jang MyungSuk เธอเห็นเขาในหนังสือพิมพ์หรือเปล่า? แน่นอน, พ่อของ Jang MyungSuk ชื่อ Jang DoSu ก็เป็นอันธพาลด้วยเหมือนกันและติดคุก. เธอรู้ไหมตอนนั้นใครเป็นอัยการ? ปู่ของเธอไง
HJ : ปู่หรือ...?
IS : มันไม่ตลกหรือ? ปู่ของเธอจับ Jang DoSu เข้าคุก, พ่อของเธอจับ Jang MyungSuk (HaeJun ดูไม่มีความสุข) เธอกำลังจะไปไหน?
HJ : ฉันมีเรียน
IS : หลังจากนั้นล่ะ?
HJ : อย่าชวนฉันดื่มกาแฟล่ะ ฉันไม่รู้สึกดีหรอก

******** สำนักงานของ Soonjun/มหาวิทยาลัยของ YoSuk
*Sj กำลังประชุมอยู่กับเพื่อนร่วมงานของเขา
*YS กำลังเดินแถวกับเพื่อนนักเรียนตำรวจ
*Sj กำลังศึกษาอย่างตั้งใจ, ยกมือขึ้น
*YS กำลังเรียนภาษาอังกฤษกับเพื่อนร่วมชั้นของเขา
*YS กำลังฝึกฝนศิลปะการป้องกันตัว

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/หอพัก
YoSuk เข้ามาและนั่งลง มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งอยู่บนโต๊ะของเขา, แสดงรายงานเกี่ยวกับ Jang MuangSuk, เขามองดู JiHoon
YS : ฉันควรจะขอบใจนายเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมเนี่ย?
JH : เขาเป็นพ่อของนาย ฉันคิดว่านายต้องการรู้
YS : ฉันรู้ว่านายไม่ชอบฉัน
JH : นายต้องรู้อยู่แล้วว่าทำไม
YS : ฉันเลือกมหาวิทยาลัยตำรวจ ที่เหลือ...ไม่ใช่การเลือกของฉัน
JH : นายไม่ได้เลือกมัน ดังนั้นฉันไม่ควรพูดอะไรอีก? นายพูดอย่างนั้นได้อย่างไร? ฉันรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับนาย เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันเอ่ยถึงอาชญากรอย่างเขา ฉันเรียกเขาด้วยชื่อต้นของพวกเขา, แต่ฉันไม่สามารถทำอย่างนั้นต่อหน้านายเพราะว่าเขาเป็นพ่อของนาย ฉันไม่เคยไม่ชอบนายเป็นการส่วนตัว แต่ความภูมิใจของฉันถูกทำลาย (เขาออกจากห้องไป)
DongJun และ KyungSoo ปลอบใจ YoSuk, “นายต้องเข้าใจเขา เขาคิดว่าโรงเรียนของเราดีที่สุดในโลก”

******** มหาวิยาลัยตำรวจ/โรงยิม ที่บันได
YoSuk นั่งอยู่คนเดียว, ในความมืด
* เสียงของ Jang MyungSuk : ตอนนี้, เธอควรรู้ว่าฉันทำมาหากินอะไร...ตราบเท่าที่เธอเป็นลูกชายของฉัน, เธอต้องเป็นหนึ่งใน “ครอบครัว” ของเรา ลาออกจากมหาวิทยาลัยซะ
YoSuk เริ่มออกเดิน DongJun วิ่งเข้ามาพร้อมกับเพจเจอร์ในมือของเขา “YoSuk, นี่ของนายใช่ไหม? มันดังมาพักหนึ่งแล้ว” YoSuk มองดูเพจเจอร์, และวิ่งไปยังทางออก เขาเห็นรถของ HaeJun กำลังเปิดไฟอยู่
รุ่นพี่ : นี่มันอะไรเนี่ย? อีก 2 นาทีระฆังก็จะดังแล้ว นายคิดว่ากำลังจะไปไหน? (YoSuk ยังคงมองที่รถยนต์) HaeJun กำลังยืนอยู่ที่รถ นายไม่ได้ยินฉันหรือไง?
DongJun วิ่งมาถึง YoSuk : มานี่, ไปกันเถอะ (พูดกับรุ่นพี่) ผมขอโทษ (YoSuk ยังคงมองอยู่)

******** ร้านถ่ายรูป
SuHwa กำลังถ่ายรูป, เตรียมพร้อมสำหรับการประกวดนางงาม
Manbo : ถ้าเธอชนะ, เธอจะจากไปด้วยไหม?
SH : เธอคิดอะไรน่ะ? ฉันมีโอกาสหรือ? คนสวยทั้งหมดจาก ChulRaDo และแม้แต่จากโซลก็จะอยู่ที่นั่น...ฉันสามารชนะได้หรือ?

******** ภัตตาคาร
KangSoo กล่าวคำปราศรัยกับลูกน้องของเขาขณะเตรียมตัวไปโซล เขาไม่สามารถคอยที่จะแก้แค้นสำหรับประสบการณ์ที่น่าอับอายในอดีตได้

******** ห้องของทนาย Suh
ทนาย Suh ตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อถูกน้ำสาดหน้า
SY : งานของคุณไปถึงไหนแล้ว? ( Suh ไม่กลัว) ฟังนะ, ถ้าคุณไม่ชนะวันพรุ่งนี้, คุณจะตาย ต้องการบอกคุณแค่นี้แหละ
LS (ย่อมาจาก Lawyer Suh) : ผมสามารถฟ้องคุณได้สำหรับการข่มขู่ผม
SY : และผมก็สามารถฟ้องคุณได้สำหรับการฉ้อโกง
LS : เราจะได้เห็นกัน

******** การลาดตระเวนของตำรวจ/สถานีตำรวจ
บ้านหลังเล็กหลังหนึ่งถูกล้อมด้วยพวกตำรวจ, และผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับเด็กทารกอีกหนึ่งคนออกมา
PalTae : (พูดทางโทรศัพท์) คุณอยู่ที่นั่นกับลูกใช่ไหม? ผมสบายดี คุณจะไม่เป็นอะไร พวกเขาสัญญากับผมว่าจะปกป้องคุณ
Yoo : (พูดกับอัยการ Kong) เราสัญญาว่าจะป้องกันให้ 10 ปี ถ้าเขาเป็นพยาน
SJae : เราจะเปลี่ยนบัตรประชาชนและที่อยู่ของพวกเขาทั้งหมด ถ้าจำเป็น เราจะจ่ายเงินสำหรับการศัลยกรรมพลาสติกด้วย
อัยการ Kong : ถ้านั่นคือกรณี, เขาจะปลอดภัย, ผมจะใช้เขาเป็นไพ่ใบสุดท้ายของเรา
Yoo : 5 ปี จะเป็นเวลาที่สั้นมาก ถ้า Jang MyungSuk อยู่ในคุก 5 ปี, แกงค์มาเฟียอายุ 40 ปีของเขาอาจจะพังทลายสูญหายไปโดยปราศจากเสียงใดๆ
อัยการ Kong : ในนามของสำนักงานของเรา, ผมจะทำให้แน่ใจว่าเขามีความผิด

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/ห้องทำงานของ Prof. Park
YoSuk เข้ามา
PP : เป็นอย่างไรบ้าง? กาแฟสักถ้วยไหม
YS : ผมเอาสิ่งนี้มาคืน (ส่งลูกกระสุนให้เขา)
PP : (แตะลูกกระสุน) มันอยู่ใกล้ Alamo#680 พวกเราโอบล้อมพวกมันไว้, และฉันมีความรู้สึกว่าถ้าฉันก้าวไปอีกก้าวเดียว, ฉันจะตาย แต่ฉันก็ทำมัน, และดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันทำอย่างนั้น?
YS : เพราะว่าอาจารย์เป็นตำรวจใช่ไหมครับ?
PP : ถูกต้อง เธอมีคำตอบที่ถูกต้อง ตราบที่เธออยู่ในโรงเรียนนี้, เธอจะเผชิญหน้ากับความไม่ไว้ใจและการไม่ยอมรับจากผู้คน เธอสามารถเอาชนะมันได้ไหมล่ะ?
YS : (พูดเบาๆ) ได้ครับ, อาจารย์
PP : ดี (คืนลูกกระสุนให้เขา) เอาสิ่งนี้มาคืนฉันในวันที่เธอจบการศึกษา วันนี้, ฉันต้องอยู่ดึก
YS : ศาสตราจารย์ Park ครับ, ขอบคุณครับที่เชื่อใจผม

******** ห้องในศาล
Jang MyungSuk และ Jo JaeSik อยู่ในที่นั่งด้านหน้า, สวมชุดนักโทษ ทนาย Suh กำลังถูกกล่าวหาอย่างรุนแรงโดยผู้พิพากษา “ขอโทษครับท่าน”
* หมอ Hong กำลังถูกสอบสวนโดยอัยการ Kong. ทนาย Suh ไม่มีคำถาม
* ผู้หญิงคนหนึ่งถูกสอบสวนโดยอัยการ Kong. ทนาย Suh ไม่มีคำถาม
* เจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรคนหนึ่งถูกสอบสวนโดยอัยการ Kong. ทนาย Suh ไม่มีคำถาม
SangYup กำลังโกรธ

******** ที่บาร์
SangYup กำลังเมา, เกือบๆจะร้องไห้ (พูดกับ Sado) “อะไรจะเกิดขึ้นถ้าพ่อต้องติดคุกจริงๆ?”
Sd : ท่านจะไม่ติดคุกหรอกครับ
SY : ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าจะสามารถทำอะไรได้ถ้าปราศจากพ่อ ถ้ามันเกิดขึ้น, ฉันต้องดูแลทุกๆอย่าง, และทุกๆคนจะพยายามฆ่าฉัน ฉันไม่มีความเชื่อมั่นว่าฉันจะอยู่รอดได้ (กรีดร้อง, เขาเริ่มออกเดิน) อย่าตามฉันมา หรือ ฉันจะฆ่าแก!!!

******** สระว่ายน้ำ
SangYup กำลังยื่นมือของเขาไปที่ YeJu ขณะที่เธอกำลังขึ้นจากสระว่ายน้ำ, เธอขึ้นมาด้วยตัวเธอเอง
SY : คุณต้องการแข่งไหม? (ไม่มีคำตอบ) คุณไม่ชอบผมจริงๆใช่ไหม?
YJ : ยิ่งกว่านั้น, ฉันไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น
SY : ผมจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกต่อไป ผมจะทำทุกอย่างที่ผมสัญญา แต่ถ้าคุณชนะการแข่งขันว่ายน้ำเท่านั้นนะ
YJ : ฉันไม่เคยแพ้ผู้ชายคนไหน
SY : ผมรู้, คุณเป็นมืออาชีพ
YJ : แล้วถ้าฉันแพ้ล่ะ?
SY : คุณจะต้องให้โอกาสผมครั้งหนึ่งที่จะเดทกับคุณอย่างเป็นทางการเหมือนมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง, เหมือนคนอื่นๆ นัดพบคุณที่ร้านกาแฟ, แต่งตัวด้วยชุดยีนส์ธรรมดา, ดูหนังและเล่นเกมส์บาสเกตบอลด้วยกัน และส่งคุณกลับบ้าน...นั่นคือทั้งหมด. เริ่มแข่งกันเดี๋ยวนี้เลย (เขาถอดรองเท้าออกและลงไปในสระทั้งเสื้อผ้า, YeJu ประหลาดใจ) เริ่มเลย!!! อ๊าก (ตะโกนเหมือนสัตว์ป่า)
YeJu ยังคงมองเขา เธอหยิบเสื้อผ้าของเธอ, และเดินออกไป. SangYup เป็นบ้าและเกือบจะจมน้ำขณะที่เขาพยายามจับเธอ Sado มาช่วยชีวิตเขาไว้
SY : (นอนอยู่บนพื้น) อย่าอวดดีนัก ถ้าคุณรู้จักผม, ผมไม่ใช่แค่ขยะอย่างที่คุณคิด ไม่มีใครที่ไม่สมควรที่จะถูกรัก (YeJu ฟัง, และเดินจากไป)

******** บ้านของ SJae
HaeJu กำลังซ่อมแซมเสื้อของ SJae อยู่
Soongjun : วันนี้เป็นวัน D-Day (ผู้แปล : เป็นวันที่พันธมิตรบุกทวีปยุโรปในสงครามโลกครั้งที่สอง คือวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ.1944) วันนั้นจบไปแล้ว, นี่จะกลายเป็นวันที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์การดำเนินคดีของเกาหลี (หัวเราะ) ทนาย Suh ไม่พูดสักคำ สิ่งที่เขาพูดจริงๆคือ “ผมไม่มีคำถาม”

******** สถานีตำรวจ
อัยการ Kong ให้คำแนะนำกับ PalTae เป็นครั้งสุดท้าย, “ไม่ต้องตื่นเต้น แกก็ไม่ต้องมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม แค่ตอบคำถามของฉันก็พอ”
PT : ตกลงครับ...
Yoo : ไปกินอาหารกลางวันก่อน

******** ห้องนักโทษ
PalTae กำลังกินอาหารกลางวันอยู่ แต่บางสิ่งทิ่มปากของเขา เขานำมันออกมาและคลี่รูปภาพเล็กๆรูปหนึ่ง มันเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่ง, และมีดเปื้อนเลือด PalTae ตัวสั่นด้วยความกลัว

******** สถานีตำรวจ/ด้านนอก
ทนาย Suh : (ให้จดหมายกับผู้ชายคนหนึ่ง) แกใส่มันไว้ที่นั่นได้แน่ใช่ไหม?
ผู้ชาย : แน่นอนครับ (ทนาย Suh ยิ้ม)

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/หอพัก
YoSuk นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขา, อยู่คนเดียว Prof. Park เดินเข้ามา
PP : วันนี้เป็นวันหยุดครั้งแรกของเธอ เธอไม่ออกไปข้างนอกหรือ? (YoSuk ยิ้มอย่างเศร้าๆ)

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/ที่จอดรถประจำทาง
YoSuk สวมเครื่องแบบตำรวจ, รถประจำทางจอดอยู่ข้างหน้าเขาแต่เขาไม่ขยับเขยื้อน รถประจำทางออกไป รถประจำทางคันที่สองมาและไป ในที่สุด, เขาก็ขึ้นรถคันหนึ่ง

******** ห้องในศาล
YoSuk เดินเข้าไป. Soongjun เห็นเขา, MyungSuk เห็นเขา, SangYup และ SJae เห็นเขา. SangYup ให้สัญญาณกับ YoSuk, เว้นช่องว่างให้เขานั่ง แต่ YoSuk ไม่สนใจเขาและนั่งที่มุมอื่น, ติดกับ Soongjun

******** บริเวณในมหาวิทยาลัย
HaeJun กำลังวิ่ง
InSu : เธอกำลังจะไปไหน? เรามีประชุมตอนนี้นะ
HJ : ลืมมันซะ, ฉันไปไม่ได้, ฉันต้องเอารถไปคืนพ่อ เขามีนัด เธออธิบายกับพวกเขาให้ที

******** ห้องในศาล
* ทนาย Huh : (พูดกับหมอ Hong) คุณพูดว่ามีดถูกพบในน้ำเมื่อ 1ปีมาแล้วใช่ไหม? และมีดเล่มนั้นมีความคมเฉพาะตัวใช่ไหม? (เขาพูดต่อไป พูดกันว่ามีดเล่มนั้นไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นของ JaeSik และทฤษฏีของเธอนั้นอ่อนเกินไป หมอไม่ตอบ)
* ทนาย Suh : (พูดกับผู้หญิงที่เป็นพยานว่าได้ยินคุณ Jang ออกคำสั่งกับ PalTae) คุณไปนั่งที่ประตูบานนั้นได้ไหม? ไปฟังการสนทนาในห้องติดกัน ว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกัน?
ผู้หญิง : พวกเขากำลังคุยเกี่ยวกับเรื่องอาหารใช่ไหมคะ?
LS : พวกเขากำลังคุยเกี่ยวกับผู้หญิง (มีเสียงหัวเราะในศาล) คุณผู้หญิง, คุณเขียนนวนิยายหรืออะไรทำนองนั้นใช่ไหม?
* ทนาย Suh : (พูดกับตำรวจจราจร) นี่คือ Primiton, ยาที่คุณกินใช่ไหม?
ตำรวจ : ใช่ครับ
LS : หนึ่งในผลข้างเคียงของมันทำให้ความจำเสื่อมไม่ใช่หรือ? คุณสามารถจำใบหน้าและพฤติกรรมของใครบางคนที่เพิ่งเคยเห็น, ตั้ง 1 ปีมาแล้วได้อย่างไร?
* PalTae อยู่ที่แท่น
อัยการ Kong : แค่ตอบคำถามให้ชัดเชน วันที่ 16 พฤษภาคมของปีที่แล้ว, คุณได้รับโทรศัพท์จากผู้ชายที่นั่งอยู่ที่นั่น, Jang MyungSuk เขาพูดว่าอะไร? (PalTae กลัวที่จะเงยหน้าขึ้น) แค่พูดออกมา
PT : เป็นความจริงครับ เขาโทรหาผม คุณ Jang โทรหาผมเพื่อให้ผมรู้ว่าครอบครัวของผมเป็นอย่างไร (มีเสียงอื้ออึงดังขึ้น)
* ทนาย Suh : (พูดกับตัวเอง) ผมพบแม่ซึ่งทอดทิ้ง PalTae ไปเมื่อเขายังเป็นเด็ก, ผมถ่ายภาพของเธอไว้ภาพหนึ่งและให้ PalTae เป็นของขวัญ
* การพิจารณาคดีจบลง การตัดสินคดีจะมีขึ้นในวันที่ 12 ของเดือนหน้า MyungSuk และ JaeSik ยืนขึ้นและถูกนำกลับเข้าคุก MyungSuk และ SJae มองหน้ากันและกัน MyungSuk ออกไป
YoSuk ยังคงยืนอยู่ Soongjun ยืนด้วย, รู้สึกจิตใจว้าวุ่น. YoSuk เตรียมตัวจะออกไปขณะที่ HaeJun เข้ามาในห้อง พวกเขาเกือบจะชนกัน

******** จบตอน********

Translated by Cutey