Barefooted Youth บทแปลภาษาไทยตอนที่ 7

******** ห้องในศาล
ค้อนเหวี่ยงขึ้นและลง : “ปัง ปัง” “ทั้งหมดยืนขึ้น!” “ศาลเลิกแล้ว”
MyuangSuk และ SJae กำลังยืนขึ้น, มองหน้ากันและกัน
YoSuk ยังคงยืนขึ้น, ตัวแข็งทื่อ. HaeJun เข้ามาในศาล เกือบชนกับ YoSuk. SangYup กำลังจะไปพร้อมกับลูกน้องของเขาและเขย่ามือของ YoSuk ขณะจากไป. YoSuk ยังคงยืนอยู่, มองไปที่ HaeJun. Soongjun กำลังมองอย่างไม่มีความสุขนัก

******** บนหลังคา
SJae กำลังมองไปที่ท้องฟ้าแจ่มใส, เหนื่อยและพ่ายแพ้
* เสียงของผู้พิพากษา : Jang MyungSuk, บริสุทธิ์ Jo JaeSik, บริสุทธิ์

******** สถานีตำรวจ/ห้อง
Jo JaeSik กำลังเก็บข้าวของของเขาทั้งหมด เขาโค้งให้ Jang MyungSuk ขณะที่เขาเข้ามา. ทนาย Suh นั่งบนโซฟา,อ่านนิตยสารฉบับหนึ่งอยู่
MS : (พูดกับทนาย Suh) ในที่สุดคุณก็ทำงานได้ดี
LS : แน่นอนครับ, ท่านจ่ายผมเป็น 2 เท่า (เขายังคงอ่านต่อโดยไม่ได้มองขึ้นไป) หรือมิฉะนั้น ท่านก็อาจจะตัดคอผม
MS : ไปจากที่นี่กันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่นาทีเดียว

******** บนหลังคา
เจ้าหน้าที่ Yoo ไปเข้าร่วมกับ SJae ในการคิดใตร่ตรองของเขา
SJae : เราแพ้
Yoo : การตัดสินครั้งสุดท้ายยังไม่จบนะครับ
SJae : มันจบแล้ว...และผมแพ้ตัวเอง

******** สำนักงานอัยการ
SJae เขียนจดหมายลาออก, ถอดบัตรประจำตัวที่มีรูปของเขาออก, และทิ้งทุกๆอย่างไว้บนโต๊ะ

******** บ้านของ SJae/ห้องของเขา
Soongjun : พ่อครับ, พ่อทำแบบนี้ไม่ได้! พ่อบอกผมว่าเมื่อเราสู้กับอาชญากร เราจะไม่ชนะทุกครั้ง พวกมันตีหลังพ่อตอนพ่อเผลอ มันเป็นอุบัติเหตุ
SJae : พ่อไม่อาจบอกเหตุผลส่วนตัวที่จะไม่มีอิทธิพลกับพ่อในคดีนี้ได้ ดังนั้นพ่อไม่อาจเป็นเป้าประสงค์เกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นคือทำไมพ่อไม่อาจยกโทษให้ตัวเองได้
Sj : ถ้าพ่อทำแบบนี้ พ่อจะแพ้ถึงสองหนนะครับ!
* (HaeJun อยู่ข้างนอกห้อง, ฟังอย่างตั้งใจ)
Sj : พ่อก็รู้ว่าอะไรที่ผมทนไม่ได้? นั่นคือพ่อกำลังยอมแพ้ต่ออาชญากร! พ่อคือต้นแบบของผม, ไม่ใช่แค่ในฐานะพ่อ, แต่ในฐานะตัวแทนของกฎหมายและวินัย! พ่อทำแบบนี้กับผมได้อย่างไร?

******** คฤหาสน์มืด/ห้องของ MyungSuk
MyungSuk กำลังนอนอยู่บนเตียง, มองดูเหนื่อย
BangKe : (เข้ามาในห้องและคำนับ) ท่านครับ, โปรดออกมาข้างนอกหน่อยครับ ทุกๆคนกำลังรอท่านอยู่ พวกเขาต้องการแสดงความยินดีกับท่านครับ ผมบอกพวกเขาว่าท่านไม่ค่อยสบายนัก...(JaeSik ให้สัญญาณ, และ BangKe ออกไป)
MS : ทุกอย่างเป็นอย่างไรบ้าง?
JS : พวกเราไม่ต้องกังวลกับ PalTae อีกต่อไป เราส่งข้อความให้เขาแล้ว

******** ห้องของ PalTae
PalTae นั่งอยู่บนเตียง, ใช้ความคิด
* เสียงของ JaeSik : เขาอยู่กับเรามา 20 ปี, เขารู้ว่าควรทำอย่างไร?
PalTae แขวนคอตัวเอง

******** สนามกอล์ฟ
MyungSuk กำลังนอนอยู่บนโซฟาพับได้, ห่มผ้าห่ม, SangYup กำลังเล่นกอล์ฟ
SY : พ่อครับ, พ่อได้ยินหรือเปล่า? Ki SangJae ลาออกแล้ว(เขาเล่นกอล์ฟต่อไป) ตอนนี้เขาอาจจะเปิดศาลของตัวเอง ถ้าเราจ้างเขาล่ะครับ? ฮี่ ฮี่? (เขาหัวเราะ)
MS : แกเจอน้องชายของแกหรือเปล่า?
SY : (หยุดหัวเราะ)....อะไรนะ?
MS : YoSuk ฉันขอให้แกไปหาเขาอาทิตย์ละครั้ง ทำไม่แกไม่ฟังฉัน?

******** ถนนในชนบทและหุบเขา/ใกล้กับมหาวิยาลัยตำรวจ
YoSuk และ HaeJun กำลังเดินอย่างเงียบๆ, ทิ้งระยะห่างกัน 2 เมตร, ราวกับกลัวว่าจะอยู่ใกล้กันเกินไป พวกเขากำลังเดินไปบนถนน เสียงแตรรถดังมาจากข้างหลัง พวกเขาทั้งคู่เดินไปในทิศทางตรงกันข้าม, ปล่อยให้รถยนต์แยกพวกเขา. พวกเขาเอาแต่เดิน, YoSuk มองไปไกล, และ HaeJun มองอย่างเศร้าใจไปที่หลังของเขา

******** ที่จอดรถประจำทาง/ม้านั่ง
YoSuk นั่งอยู่ด้านซ้ายสุดของม้านั่ง HaeJun นั่งบนฝั่งตรงกันข้าม,หันหลังให้เขา, ไม่ต้องการเห็นเขา
HJ : (มองอย่างเศร้าใจ) เมื่อคืนนี้, พิคโคตายแล้ว สุนัขที่นำเรามาพบกัน ถ้าเขาไม่อยู่กับฉัน, เขาคงจะไม่ตาย, ฉันไม่ควรรับเลี้ยงเขาเลย...
YS : คนเราก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน บางครั้ง, มันอาจดีกว่าถ้าคนเราไม่เคยพบกัน
HJ : คุณคิดอย่างนั้นจริงๆหรือ?
ไม่มีคำตอบ รถประทางมาและ HaeJun ขึ้นไปและจากไป ไม่มีถ้อยคำแลกเปลี่ยน. YoSuk ยืนขึ้นและเดินออกไป

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ
* (8.00 น.) YoSuk และเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังเดินแถว, เรียนหนังสือ, และตั้งใจฟังการบรรยาย
*(10.30 น.) YoSuk และเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังเดินแถวอีกครั้ง
*(13.00 น.) YoSuk กำลังเรียนคอมพิวเตอร์
*(14.00 น.) เลิกเรียนแล้วและ YoSuk กำลังเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า (locker room)
เสียงของใครคนหนึ่ง : ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นอิสระแล้ว ฉันเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์. Jang MyungSuk มีอำนาจจริงๆ
JiHoon : เขาก็เป็นแค่อันธพาลคนหนึ่งเท่านั้นแหละ. อัยการ Ki ทำถูกแล้วที่ลาออก ถ้าฉันแพ้นักโทษคดีอุกฉกรรจ์อย่างนั้น ฉันก็จะลาออกเหมือนกัน (DongJun แตะ JiHoon และส่งสัญญาณให้เขาเงียบ, ชี้ไปที่ YoSuk ซึ่งเพิ่งเดินเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า)
JH : (ยิ้ม) ยินดีด้วย YoSuk! พ่อของนายเป็นอิสระแล้ว
YoSuk หยุด 1 วินาที, แต่เขาก็ตอบกลับไปอย่างมั่นใจ : ขอบใจ (JiHoon กำลังเดินออกไป)
DongJun : (วางมือบนไหล่ของ YoSuk) ฉันเสียใจ. ไม่ต้องสนใจเขา นายก็รู้ว่าเด็กๆที่โรงเรียนแห่งนี้อ่อนไหวมากเมื่อการพิจารณาคดีออกมาแบบนั้น ที่นี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยตำรวจแค่ในนามเท่านั้น
YS : (มองที่เขาและยิ้ม, ชกเขาเบาๆ) ฉันสบายดี

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/ห้องเรียนศิลปะการต่อสู้
YoSuk และเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังฝึก Hak-Kee-do. JiHoon กำลังสู้กับเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งและเขาชนะ. YoSuk เป็นคนต่อไป. พวกเขาคำนับกันตามธรรมเนียมและเริ่มต้นต่อสู้ ตี,ตี, และพวกเขาทั้งคู่หมุนไปรอบๆ ทันใดนั้น ไม้ตีของ YoSuk แตก, หน้ากากของ JiHoon แตกและแยกออกจากกัน JiHoon ถอดหน้ากากออก หน้าผากของเขามีเลือดไหล

******** มหาวิทยาลับตำรวจ/ห้องฉุกเฉิน
YoSuk รออยู่ข้างนอก, มองดูเป็นกังวล. JiHoon เดินออกมา และ YoSuk ยืนขึ้น
JH : ฉันฝึก Hak-Kee-do มาแล้ว 7 ปี, และฉันไม่เคยเห็นไม้ตีมันแตกมาก่อน นายรู้ไหมทำไมมันถึงแตก? เพราะว่ามียาพิษที่ทำให้ถึงตายอยู่ในมือทั้งสองข้างของนายไง

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ/หอพัก
YoSuk นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขา, มองดูมือทั้งสองข้าง
* เสียงของ JiHoon : นายรู้ไหมว่าทำไมมันถึงแตก? เพราะว่ามียาพิษที่ทำให้ถึงตายอยู่ในมือของนายไง
DongJun เดินเข้ามาในห้อง, “ออกไปข้างนอกเถอะ,พี่ชายของนายมาเยี่ยม”

******** บาร์เล็กๆ/ใกล้มหาวิทยาลัยตำรวจ
SangYup และ YoSuk นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเล็กๆตัวหนึ่ง YoSuk สวมเครื่องแบบตำรวจ. SangYup เติมเบียร์ลงในแก้ว 2 ใบ
SY : ดื่ม (มองไปรอบๆ) เอาล่ะ, นี่เป็นการดื่มครั้งแรกของเราสองคนในฐานะพี่น้อง เราควรไปที่อื่นที่ดีกว่าไหม? (เขาดื่ม) ทำไมนายไม่ดื่มล่ะ?
YS : ผมไม่ควรดื่มตอนนี้
SY : (หัวเราะ) จริงหรือ? อย่าบอกฉันนะว่าเป็นเพราะว่านายไม่รู้ว่าจะดื่มอย่างไร ถ้าเป็นแบบนั้น, ฉันก็ควรถามนายว่านายมีไอ้นั่นหรือเปล่า? (เขาดื่มต่อไป) ฉันเบื่อเบียร์ (พูดกับพนักงานเสิร์ฟที่อยู่ไกลๆ) เฮ้, เอาวิสกี้มาให้ฉันหน่อย! (ตะโกน) เอาวิสกี้มาให้ฉันหน่อย, โธ่เว๊ย!!!
พนักงานเสิร์ฟ : (ตกใจ) ครับ...ท่าน...
SY : (มองดู YoSuk ใกล้ๆ) เวลามองนาย, ฉันบอกได้เลยว่านายสามารถทำให้หัวใจของผู้หญิงมากมายแตกสลายได้เลย นายเคยนอนกับใครหรือยัง? (YoSuk มองหน้าเขา) นายเขินหรือ? ฮี่ ฮี่...เอ้า, สูบบุหรี่ซะ
YS : ผมไม่เป็นไร (เขาดื่มน้ำแทน)
SY : ตกลง,ฉันรู้,นายไม่มีความสุขนักที่เราพบกัน พูดตามตรงนะ, ฉันก็ไม่แน่ใจว่ารู้สึกอย่างไรกับนายเหมือนกัน, กับหน้าตาที่หล่อเหลาของนายและทั้งหมด แต่พ่อสั่งฉันให้มาเยี่ยมนายอาทิตย์ละครั้ง และท่านต้องการให้ฉันถามนาย เผื่อนายต้องการอะไร?
YS : มีอยู่อย่างหนึ่ง
SY : มันคืออะไรล่ะ?
YS : ผมเป็นดาวเด่นของโรงเรียน ไม่มีใครที่นี่ที่ไม่รู้จักผม
SY : (หัวเราะ) จริงหรือ? ดี, นั่นละที่มันควรจะเป็น, ถ้านายเป็นน้องชายฉัน นายเป็นดาวเด่นประเภทไหนล่ะ?
YS : ในฐานะน้องชายของคุณ...ในฐานะลูกชายของพ่อของเรา (SangYup หยุดหัวเราะ) ขอร้องเถอะครับ, ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว นั่นคือทั้งหมดที่ผมขอ (เขายืนขึ้นและจะจากไป)
SY : (หยุด YoSuk ไว้) ฉันเป็นพี่ชายของนาย นายอายมากนักหรือที่ฉันมา?
YS : นี่คือมหาวิทยาลัยตำรวจ ผมแค่ต้องการเรียน, นั่นคือทั้งหมด ผมต้องไปล่ะ

******** คฤหาสน์มืด
Jang MyungSuk กำลังไออย่างหนัก JaeSik โทรเรียกหมอ
หมอ : ท่านต้องไปโรงพยาบาล
JS : ท่านไม่ไปหรอกครับ, เราจะนำทุกๆสิ่งที่ท่านต้องการมาที่นี่ และ เราจะดูแลท่านที่นี่
หมอ : ท่านไม่บ่นเพราะว่าท่านแข็งแกร่งมาก, แต่ตับและอวัยวะอื่นๆของท่านกำลังแย่ ท่านอาจจะป่วยระหว่างที่อยู่ในคุก

******** คฤหาสน์มืด/ห้องของ MyungSuk
MyungSuk กำลังนอนหลับตา
MS : SangYup อยู่ที่ไหน?
JS : เขากำลังมาครับ
MS : เมื่อไม่นานมานี้ฉันคิดว่า, ถ้าบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับฉัน, อะไรจะเกิดขึ้นกับ “ครอบครัว” ของเรา? ผู้คนก็คงจะพูดอย่างไม่ใส่ว่า, มันเป็นแกงค์ที่มีอายุ 40 ปี แค่นั่นเอง
JS : ท่านมีทายาทคนหนึ่งครับ
MS : SangYup หรือ, เขาทำไม่ได้หรอก เขาจะไม่สามารถดูแลธุรกิจทั้งหมดและทำให้ครอบครัวเป็นหนึ่งเดียวกันได้ เขาไม่มีความสามารถ นี่คือความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉัน แต่ฉันยังโชคดี, ใช่, โชคดีมาก, ลูกคนเล็กมีศักยภาพ, แกคิดอย่างไร?
JS : ครับ, แต่...
MS : มหาวิทยาลัยตำรวจหรือ? นั่นไม่มีปัญหา เขาเป็นลูกชายของใครล่ะ? ไปหาดูว่าวันหยุดครั้งต่อไปของเขาเมื่อไรและพามาที่นี่
JS : ครับ, ท่าน

******** คฤหาสน์มืด/ห้องนั่งเล่น
SangYup เข้ามา “พ่อเป็นอย่างไรบ้าง?”
BangKe : ท่านเพิ่งนอนหลับครับ
* ห้องของ MyungSuk
SangYup กำลังมองพ่อของเขานอนหลับอยู่ พูดกับตัวเอง, “ไม่ว่าอะไรที่พ่อสอนผม, เราจะไม่หักหลังกันอีกต่อไป ทำไมเราต้องทำอย่างนั้นล่ะ? เรามีทุกๆอย่างที่เราต้องการ ถ้าพวกมันทำร้ายเรา, ผมจะทำร้ายมันกลับ ตาต่อตา”
Sado นำถาดอาหารเข้ามา
SY : Sado, ไปค้นหาบางอย่างมาให้ฉัน

******** ห้องเก็บตัวนางงามของเมืองเล็กๆ
ช่างเสริมสวย : (พูดกับ SuHwa ขณะที่หล่อนแต่งหน้าให้เธอ) คุณสวยจริงๆ, คุณรู้ไหม?
SH : คุณคิดว่าฉันมีโอกาสไหม?
ช่างเสริมสวย : พรุ่งนี้หรือ?
SH : ใช่ค่ะ
ช่างเสริมสวย : ...ถ้ากรรมการยุติธรรม, คุณก็อาจเป็นอันดับหนึ่ง แต่นั่นไม่ใช่ความจริง พวกเขาจัดเตรียมทั้งหมดไว้ล่วงหน้าแล้ว, ฉันเดาว่าตอนนี้, พวกเขารู้แล้วว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

******** บ้านของ Manbo
Manbo กำลังปลอบ SuHwa , ซึ่งกำลังร้องไห้, “จะเป็นอย่างไรถ้าเธอไม่ชนะหรือ? ทุกๆคนใน ChangChun รู้อยู่แล้วว่าเธอสวย”
SH : เธอไม่เข้าใจ? นั่นเป็นทางเดียวที่ฉันจะไปโซลได้
Mb : เป็นเพราะ YoSuk หรือเปล่า?
SH : เขาไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงชื่อเขา ฉันแค่ต้องการไปจากที่นี่ (เธอทำใจใหม่) ฉันจะไม่ยอมแพ้

******** ที่ทำงานของ Ko KangSoo
KS : (พูดกับ SuHwa) นั่งสิ (SuHwa ยังคงยืนอยู่) ไม่ต้องกลัวหรอก บอกฉันสิว่าเธอต้องการอะไร
SH : เธอต้องการช่วยฉันมากแค่ไหนล่ะ ฉันลงประกวด “นางงาม” ฉันต้องการเป็นที่ 1

******** บริเวณในมหาวิทยาลัย/สโมสรนักศึกษา
HaeJun กำลังวิ่ง, ถือหนังสือหลายเล่ม “ขอโทษ ฉันมาสาย...”
รุ่นพี่ : อย่าทำอีกก็แล้วกัน!
HaeJun เปิดคอมพิวเตอร์แล็บท็อปของเธอและเช็คอีเมลล์ Insu นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหลังเธอ,ทำงานกับคอมพิวเตอร์ของเขา
* เธอได้รับจดหมาย : มันมาจาก Insu “เปิดโต๊ะสิ แล้วเธอจะเห็นตั๋วสองใบ มีเทศกาลภาพยนตร์ในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ เธอสามารถดูหนังทุกเรื่องที่ต้องการตลอดคืน ยกมือขวาขึ้นถ้าเธอจะไป, ถ้าไม่ไป, ยกมือทั้งสองข้าง”
HaeJun กำลังแกล้งเลือกมือของเธอ, และยกขึ้น...เป็นมือขวา. Insu กำหมัดแสดงสัญญาณของชัยชนะ

******** บ้านของ SJae
SJae กำลังเก็บกระเป๋าเพื่อไปเที่ยว
Sj : พ่อแน่ใจนะครับว่าพ่อต้องการไปคนเดียว? ผมขาดเรียนได้สัก 2-3 วันและไปกับพ่อได้
SJae : ไม่ต้องหรอกลูก ขอบใจมาก พ่อต้องการเป็นอิสระและไปที่ไหนที่ต้องการโดยไม่ต้องวางแผน
Sj : พ่อพูดอย่างนั้น, แต่พ่อจะไม่ทำอะไรโดยไม่วางแผนหรอก, ผมรู้
SJae : (ให้กระดาษแผ่นหนึ่งกับลูกชายของเขา) โทรหาพ่อถ้ามีเรื่องฉุกเฉิน อย่าโทรถ้าไม่มีอะไร
Sj : (อ่านกระดาษแผ่นนั้น) ว้าว, พ่อวางแผนทั้งหมดไว้แล้วจริงๆ! ขึ้นและลงไปตามภูเขา...
SJae : พ่อจะลบความทรงจำก่อนหน้านี้, ลาก่อน
Sj : ถ้าสำนักงานอาชญากรรมต้องการพ่อละครับ
SJae : ทำไม่เขาจะต้องการล่ะ? ตอนนี้คดีสำคัญๆก็เสร็จหมดแล้ว แต่พ่อและแฟกซ์ไปบอกเขาว่าพ่ออยู่ที่ไหน, เผื่อเอาไว้
Sj : พ่อก็ยังเป็นพ่ออยู่ดี

********* คฤหาสน์มืด
SangYup เดินเข้ามา พ่ออยู่ที่ไหน?
Sado : ท่านยังหลับอยู่ครับ
SY : เวรเอ๊ย! พวกมันขังคนอ่อนแอไว้ในคุก และทำให้เขาป่วยจริงๆแล้ว

******** โรงละคร
YeJu กำลังนำการฝึกซ้อม A-cappella อยู่ (ผู้แปล : acappella คือ การร้องเพลงโดยไม่มีดนตรีประกอบ ซึ่งเป็นรูปแบบของดนตรีในโบสถ์) SangYup เดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของเขา, ถือดอกไม้มา 1 ช่อ, YeJu เห็นเขาและรู้สึกรำคาญ
YJ : เฮ้ อันธพาล!
SY : บ้าเอ๊ย
YJ : คุณไม่รู้อะไรเลยนอกจากการนำดอกไม้มาให้ใช่ไหม? (SangYup มองดูดอกไม้และโยนมันทิ้งไป) และคุณไม่เห็นป้าย “ห้ามสูบบุหรี่” หรือไง? (หยิบบุหรี่ของเขามาและขว้างมันทิ้งไป) นอกจากนี้, เมื่อไหร่คุณจะพาสัมภาระพวกนี้ออกไปสักที? (เธอชี้ไปที่ลูกน้องทั้งหมดของเขา)
SY : (หงุดหงิด) คุณต้องทำทุกๆอย่างให้เสียเรื่องตลอดเลยหรือไง? ผมมาที่นี่อย่างอารมณ์ดี, คุณรู้หรือเปล่า ตกลง, ผมจะไป
YJ : (ตาม SangYup ไป) เดี๋ยว! ฉันเคยบอกคุณว่าจะเลี้ยงกาแฟคุณ ดังนั้นถ้าคุณจะมาคนเดียว ตามฉันมา

******** โรงละคร/สำนักงาน
YeJu และ SangYup กำลังอยู่ที่โต๊ะขนาดใหญ่, มีช่องว่างขนาดใหญ่แยกทั้งคู่ไว้
YJ : (ดื่มกาแฟ) เสียใจด้วย อันที่จริงวันนี้, ฉันตั้งใจว่าจะไม่กวนคุณ
SY : คุณทำอย่างนี้เพราะแค่ต้องการตอบแทนบุญคุณใช่ไหม?
YJ : นี่เป็นก้าวสำคัญสำหรับฉัน อันที่จริงตอนแรก, คุณทำให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้ แม้กระทั่งตอนนี้, ไม่ว่าจะเจอคุณเมื่อไหร่, ฉันจะโมโห, ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหนก็ตามที่จะไม่โมโห
SY : คุณชอบผม, ผมพูดถูกไหม?
YJ : อย่าทำให้ฉันหัวเราะ
SY : ทำไมคุณต้องโกรธด้วยล่ะ? คุณเคยบอกมาก่อนว่าคุณไม่มีความรู้สึกอะไรเลยกับผม บอกความจริงผมเถอะ คุณชอบผมใช่ไหม?
YJ : บ้าน่ะ ฉันซื้อกาแฟเลี้ยงคุณเพราะว่าสงสาร, และคุณกำลังพูดอะไรน่ะ? ออกไปเลยไป! ( SangYup หัวเราะ)

******** ร้านถ่ายรูปของเมืองเล็กๆ
SuHwa ชนะรางวัลที่1 ในการ “ประกวดนางงาม” เธอกำลังถ่ายรูปอยู่ขณะที่ KangSoo เฝ้าดู
* โรงพยาบาล
DogN และ MaeJu กำลังมาเยี่ยมผู้ชายคนที่เคยถูกพวกเขาทำร้าย

******** ถนนในชนบท
รถยนต์สีดำหลายคันกำลังวิ่งต่อแถวกัน Jang MyungSuk นั่งอยู่บนเบาะหลังของรถยนต์,ห่มผ้าอยู่ YoSuk นั่งข้างๆเขา
MS : (ให้รูปใบหนึ่งกับ YoSuk) ท่านเป็นปู่ของเธอ มีคนพูดกันว่าท่านสามารถเอาชนะคน 3 คนในครั้งเดียงทั้งๆที่ยังนั่งอยู่ มันอาจจะเป็นแค่คำพูดก็ได้, แต่นั่นแสดงให้เห็นว่าท่านยิ่งใหญ่แค่ไหน แม้แต่ Hirashoni ผู้ยิ่งใหญ่ ยังเคารพท่าน เมื่อเธอพบท่าน, แสดงใช้ท่านเห็นถึงความเคารพของเธอด้วย (YoSuk มองไปที่รูปอย่างละเอียด)

******** โรงเรียนประถมในชนบท
รถยนต์สีดำจอดที่โรงเรียน MyungSuk, SangYup และ YoSuk ลงจากรถและเริ่มเดิน ผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวๆ 50 ปี เดินมาหาพวกเขา, สวมชุด Korean Kimonos เธอดูสง่ามาก ทั้ง MyungSuk และ SangYup โค้งให้เธอด้วยความเคารพ เธอยืนนิ่ง YoSuk ไม่เข้าใจ
สุภาพสตรี : ทำไมลูกถึงมาโดยไม่แจ้งล่วงหน้า
MS : ผมเสียใจครับที่ไม่ได้มาบ่อย, (พูดกับ YoSuk) เธอทำอะไรอยู่? ทำความเคารพท่านสิ
SY : ท่านคือคุณย่าของเรา (YoSuk คำนับ)
สุภาพสตรี : เธอคงเป็นลูกชายที่เพิ่งพบ ฉันมองเห็นความเข้มแข็งในใบหน้าของเธอ
MS : พ่ออยู่ที่ไหนครับ?
สุภาพสตรี : เขาอยู่ที่ไหนนะตอนนี้? เข้ามาคอยข้างในเถอะ ลูกดูไม่ค่อยดีเลย
MS : (พูดกับ YoSuk) ไปดูรอบๆสิ โรงเรียนนี้สร้างโดยคุณปู่ของเธอ

******** โรงเรียนประถม/ทางเดินที่ว่างเปล่า
YoSuk เดินไปรอบๆสนามของโรงเรียน มีเสียงดังมาจากห้องเรียนห้องหนึ่ง เขาเดินเข้าไปข้างใน เดินไปตามทางเดิน, ชายชราคนหนึ่งกำลังนอนทำงานอยู่ด้วยค้อนของเขา เขามองดูเหมือนผู้ชายในรูป : Jang DoSu. YoSuk เดินเข้าไปหาเขา ผู้ชายคนนั้นหันไปรอบๆ
DoSu : เธอคือ YoSuk ใช่ไหม?
YS : (คำนับ) ใช่ครับ...คุณคือคุณปู่ของผมหรือ?
DS : (ยืนขึ้น มองดูใบหน้าของ YoSuk) เธอดูไม่เหมือนพ่อของเธอเท่าไหร่? มันเป็นเรื่องดี (เขาเดินไปที่ประตู, และเริ่มตอกตะปูที่นั่น) เธอรู้หรือเปล่าว่าครอบครัวนี้เป็นแบบไหน? (ปัง,ปัง!!) ฉันควรจะหยุดมันไว้ในรุ่นของฉัน ฉันไม่ควรปล่อยให้มันดำเนินต่อไป แต่มันก็ได้ผ่านไปหลายรุ่นแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน, มันเป็นเพราะเวรกรรมของฉัน (ตอกตะปูอย่างแรง) วัยรุ่นคนหนึ่งเดินมาตามทางเดินกับเด็ก 2 คน YoSuk และเด็กสาวคนนั้นมองหน้ากัน
DS : ฉันละอายที่จะพูดถึง, แต่เธอเป็นลูกสาวของฉันที่เกิดตอนฉันอายุ 70 ปี เธอเป็นอาของเธอ (พวกเขาคำนับกัน) (พูดกับ YoSuk) เอาบันไดมาให้ฉันหน่อย (พูดกับ Lydia) บอกเขาหน่อยว่ามันอยู่ที่ไหน

******** โรงเรียนประถม/สนามของโรงเรียน
Sado ขับรถเข้ามาโดยมี TulBok นั่งมาด้วย ทั้งสองลงจากรถ
BangKe : นายมาทำอะไรที่นี่?
SY : ฉันโทรเรียกมาเอง, เข้ามาสิ

******** โรงเรียนประถม/ข้างนอกห้องที่อยู่โดดเดี่ยว
SangYup พา Sado และ TulBok ไปที่นั่น
Sado : (มองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครและให้กระดาษชิ้นเล็กๆกับ SangYup) คืนนี้ตอนตีสอง
SY : แกแน่ใจนะ?
Sado : ครับ,เขาจะเดินทางไกลตอนกลางคืน
SY : แกส่งพวกหน้าใหม่ไปใช่ไหม?
Sado : เอามาจากข้างถนนครับ
SY : ถ้าแกทำผิดพลาด, แกตาย
Sado : ผมรู้...แต่เป้าหมายคือ Ki SuangJae มันจะเรียบร้อยไหม?
SY : แค่ทำตามคำสั่ง ตราบเท่าที่แกไม่ถูกจับ มันก็ไม่เป็นไร เราต้องแสดงให้พวกมันเห็นว่า ถ้าพวกมันทำร้ายเรา, เราจะไม่อยู่เฉยๆ ไปเดี๋ยวนี้
Sado และ TulBok จากไปอย่างรีบร้อน SangYup ขยำกระดาษแผ่นนั้นและโยนมันไปบนพื้นพร้อมกับซิการ์ของเขา ใครบางคนออกมาจากข้างในห้องโดดเดี่ยว : Lydia เธอหยิบกระดาษขึ้นและนำมันเข้าไปข้างใน YoSuk อยู่ที่นั่น, ยืนติดกับบันไดยก...

******** บ้านของ SJae
โทรศัพท์มือถือของ HaeJun ดัง, HaeJun วิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อรับสาย
Sj : ใครโทรมาตอนนี้นะ?
HJ : อาจจะเป็น Insu เรากำลังจะไปงานเทศกาลภาพยนตร์และจะดูหนังตลอดคืนที่นั่น (หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา) สวัสดีครับ...(สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป) ได้ค่ะ...ฉันจะไปเดี๋ยวนี้
Sj : คุยเรื่องอะไรกัน
HJ : Insu น่ะ… (เธอวิ่งออกไป)

******** ถนน/ใกล้กับบ้านของ SJae
YoSuk คอยอยู่ข้างนอก, และ HaeJun กำลังวิ่งมา
YS : (เขาอยู่ในอาการรีบร้อน) พ่อของคุณจะไปที่ไหนคืนนี้? คุณรู้หรือเปล่าว่าท่านจะเดินทางไปไหน?
HJ : ทำไมคะ?

******* ทางหลวง/ข้างในรถของ Soongjun
YoSuk กำลังขับรถของ Soongjun โดยมี HaeJun นั่งติดกับเขา. Insu กำลังขับรถอยู่ในทิศทางตรงข้าม, และเห็นพวกเขาทั้งสอง...

******** เนินเขา
YoSuk และ HaeJun กำลังมองนักท่องเที่ยวคนอื่นๆอย่างเงียบๆ พวกเขาเห็นอันธพาล 2 คนและซ่อนตัว
YS : (กระซิบ) พวกมันอยู่นั่น คอยที่นี่ก่อน
เขาเดินไปหาพวกอันธพาลที่มีท่าทางแปลกใจ และต่อยพวกมัน, และเตะไปเตะมา, และโยนร่างที่หมดสติของพวกมันลงบนพื้น. HaeJun เดินมาหา YoSuk, ซึ่งใบหน้าของเขามีเลือดไหล ขณะนั้น, SJae เดินผ่านไป. YoSuk จับมือของ HaeJun และวิ่งไปหาที่ซ่อน พวกเขาทั้งคู่ดู SJae ปีนขึ้นเนินเขาโดยไม่ได้สงสัยอะไร พวกเขารู้สึกใกล้ชิดกัน,มองหน้ากันและกัน, และพวกเขารู้สึกอาย. HaeJun แตะเลือดที่กำลังไหลบนใบหน้าของ YoSuk

******** จบตอน ********


Translated by Cutey