배용준 인터뷰
판타지 대작 '태왕사신기'의 일본 방송을 기념해 지난달 30일 일본을 방문한 배용준은 5일 동경 시내 한 특급 호텔에서 닛칸스포츠, 산케이, 요미우리, AERA(아에라), 주간여성, 여성자신 일본의 유력 매체들과 무려 10시간에 달하는 릴레이 인터뷰를 진행했다.
최고의 한류스타가 나선 자리인 만큼 인터뷰 또한 각 매체의 편집장이 직접 나설 정도로 현지 관심도가 뜨거웠다는 후문이다.
배용준은 인터뷰 중 자신의 작품 참여도 및 사례를 묻는 질문에 "원래 청년 담덕은 소년 담덕과 별로 다르지 않은 설정이었다"고 전하며 "어두운 성장기를 보낸 소년 담덕이었기에 (저 같으면) 오히려 그것을 벗어던지기 위해 더 자유분방하고 장난기 있는 모습으로 변모했을 것이라는 생각에 감독님과 상의 끝에 캐릭터에 변화를 주는 방향으로 바꿔나간 것"이라고 설명했다.
특히 광개토대왕 배용준의 말투는 독특했다. 딱딱한 명령어 투가 아니었다. "죽지마. 이건 임금의 명령이야" "그대~" 등 나긋나긋하면서도 카리스마 넘치는 화법을 구사했다.
배용준 없는 '태왕사신기'를 만들라
투자, 캐스팅, 편성 등 온갖 난관 속에서도 드라마가 종착역에 도착할 수 있었던 것은 상당 부분 '욘사마' 배용준의 힘에서 나왔다고 해도 과언이 아니다. 어려움이 닥칠 때마다 '배용준 카드'를 발판으로 이를 해결해 나갔기 때문이다.
하지만 앞으로 제작될 블록버스터 드라마에는 당분간 배용준이 등장하지 않을 가능성이 높다. 드라마 제작자들에게는 '배용준 없는 태왕사신기'를 만들어내야 하는 과제가 남겨진 셈이다.
＜インタビュー＞ペ・ヨンジュンが告白…「不眠症で点滴を受けていた」
ペ・ヨンジュンが映画「外出」以来３年ぶりに日本を訪問した。 ペ・ヨンジュンは１日、３万５０００席規模の京セラドーム大阪で開かれた「太王四神記ファンミーティング」に参加し、歓待を受けた。 ペ・ヨンジュンは３時間にわたるファンミーティングの後、韓国記者団と会い、今回の日本訪問の感想を率直に語った。
－－ドラマ撮影中の負傷はすべて良くなったか。
「まだ歩くのがちょっと不便で、膝にもずっと注射を受けなければならない。 肩は１－２カ月ほど見守り、痛みがずっと続けば手術をするかもしれないと病院で言われたが、よくケアをしている」
－－「太王四神記」ファンミーティングを開いた感想は。
「撮影当時に苦労したことを思い出す。 当時１０日間ほど撮影を残して大きなけがをしたが、病院に行けなかった。 病院側からはギブスをしろと言われたり、入院しろと言われるのが分かっていたからだ。 あまりにも痛みがひどく、鎮痛剤を飲んでいたが、夜も眠れなかった。 マネジャーがソウルから点滴注射や鎮痛剤などを持ってきて、撮影場付近の病院を回りながらペ・ヨンジュンに注射をしてほしいと頼んだが、病院の規模が小さく、看護師が病院を空けることはできないと言われた。 結局、自分で針を入れたが、６回目に成功した。 今考えると、自分のどこにそんな勇気があってやったのかと思う。 マネジャーがそばで当時の場面を撮影していたが、キム・ジョンハク監督は‘ドラッグをしているように思われたらどうするんだ’と心配していた」
－－キム・ジョンハク監督との不和説もあったが。
「一部のメディアで報道があったが、全く事実ではない。 むしろ最後の撮影日には惜しい気持ちで‘これが終わりではない、いつかまた良い作品で一緒にしよう’という言葉を交わした。 ふざけてキム・ジョンハク監督を‘父’と呼んだりもしたが、友人のような面もたくさん見せてくれて有難かった。 ２人とも不眠症があり、お互い治療薬の情報を交換したりした」（笑）
－－「冬のソナタ」のアニメに参加するが、次の計画は。
「声の演技をすることにした。 来年初めごろ放送されると聞いている。 韓国語でするが、日本語でダビングすることも考えている。まだ決まっていない。 次作は日本漫画を原作にしたドラマを企画しているが、近いうちに発表したい」
－－今回の大阪ファンミーティングが格別だった点は。
「映画『外出』は４カ月間ほどの撮影だったが、今回のドラマは２年以上撮影した。 撮影場で誕生日を２回も迎えた。 長い間、一緒に作業した俳優と一緒に日本に来ることができてうれしかったし、車で移動するパレードが特によかった。 目で家族（ファン）と話すことができてうれしかった。 それでカメラを持って撮影し、その瞬間を残そうと思った」
－－写真を撮影することでプロジェクトを企画することもあるのか。
「もともと写真を撮影するのが好きなので、深く勉強もしている。 今考えているイベントは、自分が撮影した写真を本にして世界の人々に大韓民国を紹介すること。 韓国の名所を回ってそれを写真に収め、‘韓国はこういう国だ’ということを知らせたい」
－－長いヘアスタイルを続けているが。
「日本の家族に『太王四神記』タムドク（広開土王＝役名）の姿を見せようとヘアスタイルを維持してきた。 次作が決定すれば変える。 髪が長いと不便なことが多い。 洗うのも、乾かすのも大変だ。 シャンプーもたくさんいるので浪費が多い」
－－結婚の計画は。
「今では周囲の友達も結婚し、子どもができ、後輩たちも結婚しているので、早く結婚したい。 思い通りになるものではないので残念だ。 家でも親から早くするように言われる。３年以内にすると話したことがあるが、良い人がいれば紹介してほしい」（笑）
http://yonsama123.blog42.fc2.com/
บทสัมภาษณ์เบยองจุน [AERA JUN. 30, 2008]
original in japanese: AERA 2008/06/30
scanned & posted by: miemi / byjgallery
translated into english: cloudnine / bb's blog
Thai Translation by MissSandy
Interviewer: Rumi Hayashi
__ Are you all right now?
ตอนนี้คุณสบายดีแล้วนะ?
Daijobu desu! (in Japanese) Don’t worry.
If asked about my injuries, as I have several, I would ask back ‘Which one?’ When I was first injured, the pain was only I was unable to move my body, however, the last injury really worried me.
ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าถามถึงเรื่องอาการบาดเจ็บ ผมคงต้องถามกลับว่า “ครั้งไหนล่ะ” สำหรับครั้งแรก ผมเจ็บแค่ตอนที่ขยับตัวไม่ได้ แต่การบาดเจ็บครั้งสุดท้ายนี่แหละที่น่าเป็นห่วง
Because, I was aware that I had to withstand till the end to accomplish the shooting, I troubled the staff and also worried my family. I felt very sorry and deeply affected. However, because of such hardship and physical pain, I think I have gained mental strength.
เพราะผมรู้ว่าต้องทนเจ็บไปจนกว่าจะถ่ายทำเสร็จ ผมทำให้ทีมงานต้องลำบากและทำให้แฟนๆ ต้องเป็นห่วง ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ ถึงร่างกายจะเจ็บปวด แต่ผมมีกำลังใจที่เข้มแข็งดีครับ
__It was such a long 3 years, wasn’t it?
มันนาน 3 ปีเลยสินะ?
We mainly filmed in Jeju Island, where the air was nice and the landscape was beautiful. So actually in the early days of the shooting, I felt like I was vacationing. (laughs) It was true. We spent much more time waiting for the script than shooting.
ส่วนใหญ่เราถ่ายทำกันที่เกาะเชจู อากาศที่นั่นดีมาก วิวก็สวย ช่วงวันแรกๆ ของการถ่ายทำ ผมรู้สึกเหมือนไปพักผ่อนเลยครับ จริงๆ นะ เราใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการรอบทมากกว่าถ่ายทำ
We also went to various places for the shooting where I hadn’t had any chance to visit till then, We all enjoyed the local food there. It was good that we came to know that different places have different local foods with each different features.
เรายังได้ไปถ่ายทำในหลายๆ ที่ซึ่งผมไม่เคยมีโอกาสไปมาก่อน เราอร่อยกับอาหารท้องถิ่นที่นั่น มันดีที่เราได้ไปรู้จักที่แปลกๆ ใหม่ๆ กินอาหารแปลกๆ ใหม่ๆ พบคนหน้าใหม่ๆ
As the shooting prolonged, however, to be honest there were times when I lost my concentration. It was a big-scale drama, and I had to play a great hero, so I strove to concentrate.
เพราะการถ่ายทำมันนานมาก บอกตามตรงว่าบางครั้งผมก็มีเสียสมาธิไปบ้าง มันเป็นละครฟอร์มใหญ่ และผมต้องเล่นเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ ผมจึงต้องใช้สมาธิมากเลย
__The highlight (of the drama) is the performance of BYJ
แต่จุดเด่นของละครเรื่องนี้อยู่ที่การแสดงของ BYJ นะ
(Bashfully and in a small voice) Thank you very much.
(ทำท่าเหนียมๆ) ขอบคุณมากครับ
__The King’s charisma was well portrayed. What did you keep in mind?
อำนาจของกษัตริย์ฉายชัดมากๆ คุณต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง
Actually I didn’t prearrange anything. For example young Damdeok had no charisma as you can see. He was mischievous and drank a lot.
ที่จริงผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย อย่างเช่นทัมด๊อกในวัยหนุ่มยังไม่เห็นแววอะไรทั้งนั้น เขาได้แต่เที่ยวเล่น กินดื่มไปวันๆ
Damdeok, going through his personal pain, grew and changed through the drama. Now I feel I went through with such growth and changes together because I stayed with this role for a good two years. So, I didn’t try to create the energy or charisma in my performance, but at each moment, the emotions came to my mind silently.
ทัมด๊อกต้องผ่านความเจ็บปวด เติบโต และเปลี่ยนแปลง ผมเองก็รู้สึกเติบโตและเปลี่ยนแปลงไปพร้อมๆ กัน เพราะผมต้องอยู่ในบทนี้ถึง 2 ปี ผมไม่ได้พยายามสร้างพลังอำนาจในการแสดงของผมเลย แต่ทุกชั่วขณะอารมณ์มันจะเกิดขึ้นเองในใจเงียบๆ
In other words, at some moment I found a different color in my eyes. When I watched the scenes afterwards, such scenes as I was angry or I was fighting, many of them surprised me and I thought “Did my eyes look like that?” I wondered why my eyes radiated that strong light.
บางช่วงเวลาผมพบว่าดวงตาของผมเปลี่ยนไป ตอนที่ผมมาดูฉากนั้นทีหลัง อย่างในฉากที่ผมโกรธหรือกำลังต่อสู้ มีหลายฉากเลยที่ผมเองก็ยังแปลกใจ “ดวงตาของผมเป็นแบบนั้นเหรอ” ผมยังนึกสงสัยเลยว่าดวงตาของผมเปล่งแสงแรงกล้าขนาดนั้นเชียวหรือ
__I heard your scripts were worn out.
ได้ยินว่าบทของคุณเละไปหมดเลย? (หมายถึงสภาพของบทค่ะ)
Yes, but there is an another reason. (laughs) At the shooting site, there were about 100 people and only about 20 of them had their scripts. One day I found that those 20 people all had different versions of the script! It was because the scripts were constantly changed. As the script was rewritten so many times, which one was the final version?
ใช่ครับ แต่มันมีเหตุผลนะ ที่กองถ่ายมีคนประมาณ 100 คน แต่มีเพียง 20 คนเท่านั้นที่มีบทเป็นของตัวเอง วันหนึ่งผมก็พบว่าทั้ง 20 คนถือบทกันคนละเวอร์ชั่น เป็นเพราะบทถูกเปลี่ยนอยู่เรื่อยๆ ถูกแก้ใหม่หลายครั้ง แล้วอันไหนคือบทฉบับล่าสุดล่ะนี่
So I wrote on the cover of my script, 'the final version', but then again it was revised. This time I wrote, 'the true final version' and then again it was revised, so I wrote 'the real true final version'.
ผมเลยเขียนเอาไว้บนหน้าปกบทของผมว่า “เวอร์ชั่นล่าสุด” แต่แล้วบทก็ถูกแก้อีก คราวนี้ผมก็เขียนไว้ว่า “เวอร์ชั่นล่าสุดของจริง” แต่บทก็ถูกแก้ไขอีก ผมก็เลยเขียนไว้ว่า “เวอร์ชั่นล่าสุดจริงๆ”
Such repetition made my script worn out. (laughs)
แบบนี้แหละครับบทของผมถึงได้เละ
__Among the various hardship, what was the toughest?
ในบรรดาความยากลำบาก อันไหนสาหัสที่สุด?
The toughest one? Umm we had quite a few. (laughs)
ที่สาหัสสุดๆ เหรอครับ มีไม่เท่าไหร่หรอกครับ
Playing the role of a person who really existed in history was a great pressure and another pressure was also great that we should make a good drama since a lot of people in Asia were watching over us.
การรับบทเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์คือความกดดันสุดๆ ความกดดันอีกอย่างคือเราต้องทำละครดีๆ ออกมา เพราะมีคนมากมายในเอเชียรอดูเราอยู่
Moreover we did a lot of action scenes, which I had never experienced. Of course for those scenes I prepared well, however, once we started shooting I found them much more difficult than I had thought. So the hardship were just too many….(laughs).
และเราก็ถ่ายทำฉากแอ๊คชั่นกันเยอะมาก ซึ่งผมเองก็ไม่เคยทำมาก่อน แน่นอนที่ฉากเหล่านั้นมีการเตรียมการอย่างดี แต่พอเริ่มถ่ายทำ ผมก็พบว่ามันยากกว่าที่คิดไว้เยอะ ความยากลำบากจึงมีมากมายเลยล่ะครับ
__I can imagine how great your pressures were. How did you ignore the pressures?
เราพอนึกออกว่าคุณกดดันแค่ไหน แล้วคุณทำใจยังไง?
The pressure was what I had to overcome desperately. (laughs) It was not how you do it, but it was something you ought to conquer at all cost. Yes, it was what you had to do.
ความกดดันคือสิ่งที่ผมต้องเอาชนะให้ได้ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำใจครับ แต่เป็นอะไรที่คุณต้องเอาชนะให้ได้ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องทำ
I had no choice. I was not allowed to say “No, I can’t do it. I’m too tired.”, instead “I have to overcome.”
ผมไม่มีทางเลือก ผมไม่มีสิทธิ์พูดว่า “ไม่เอา ผมทำไม่ได้ ผมเหนื่อยแล้ว” แต่ “ผมต้องเอาชนะให้ได้”
__Still didn’t you ever try to give up and say “I’ll quit” ?
งั้นคุณก็ไม่เคยคิดยอมแพ้แล้วพูดว่า “ผมไม่เอาแล้ว”
Actually there was a time when I thought so; however, it didn’t stay in my mind in less than 0.1 second. Such an idea vanished right after it came into my mind.
ที่จริงก็มีบ้างที่ผมคิดแบบนั้น แต่มันอยู่ในใจของผมไม่เกิน 0.1 วินาทีครับ ความคิดแบบนั้นหายวับไปทันทีที่มันแวบเข้ามาในใจของผม
__Through such hardship, what did you wish to convey?
ผ่านความลำบากมาขนาดนี้ คุณอยากสื่ออะไรถึงผู้ชมบ้าง?
This is what I’m telling repeatedly, but my favorite lines are the words Damdeok says to his troops before they go into battle. “ Do not die, there’s no need to abandon your lives for war. No matter what, you have to live on, and return to my side. This is my, your King’s order.” (cloud nine: Here I borrowed bb’s translation)
นี่เป็นอะไรที่ผมพูดแล้วพูดอีกครับ แต่ประโยคที่ผมชอบที่สุดของทัมด๊อกก็คือตอนที่เขาพูดกับทหารก่อนออกไปรบ “ห้ามตาย ไม่จำเป็นที่พวกเจ้าต้องเสียสละชีวิตในสงคราม ไม่ว่ายังไง พวกเจ้าต้องอยู่ต่อไป และกลับมาอยู่ข้างกายข้า นี่คือบัญชาจากกษัตริย์ของเจ้า”
In any era, at war most kings say “Go fight with all your might”, but Damdeok says “Do survive.” Here I think the messages he wished to convey are all condensed.
ในสงครามกษัตริย์มักบอกว่า “จงรบให้เต็มกำลัง” แต่ทัมด๊อกกลับพูดว่า “ห้ามตาย” ผมคิดว่านี่คือประโยคที่อยากสื่อไปถึงผู้ชมครับ
__Can we say that it is a message to the society of today?
คุณจะพูดว่ามีข้อความที่อยากสื่อไปถึงสังคมทุกวันนี้ด้วยใช่มั้ย?
That’s right. At the last scene, there were the lines like this; “All human being make mistakes, but I would like to say to the Heaven that human beings also repent of their mistakes and learn from mistakes.”
ถูกแล้วครับ ในฉากสุดท้าย มีประโยคนี้ “มนุษย์ทุกคนย่อมเคยทำผิด แต่ข้าอยากบอกสวรรค์ว่ามนุษย์นั้นสำนึกเสียใจในสิ่งที่ทำผิดพลาดลงไป และเรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น”
I like these words very much. In addition, I also love this line, “I believe what I can’t accomplish will be achieved by someone in the future generations.”
ผมชอบประโยคนี้มาก แล้วก็ชอบประโยคนี้ด้วย “ข้าเชื่อว่าสิ่งที่ข้าทำไม่สำเร็จ คนรุ่นหลังจะสานต่อเอง”
(Reporter: For the past three years I have met him 6 times for an interview and I was always impressed by his sincere attitude, trying to tell us what he had in his mind so honestly.
Especially today, he tells his thoughts in more detail and more clearly than ever. This might be the result of what he had been thinking, facing the drama so seriously for the past three years.)
(ช่วง 3 ปีที่ผ่านมาเขาได้เจอกับยองจุน 6 ครั้ง และประทับใจกับทัศนคติที่จริงใจของเขา การพยายามบอกเราว่าเขาคิดยังไงออกมาตรงๆ โดยเฉพาะในวันนี้ เขาบอกเล่าสิ่งที่คิดแบบละเอียดและชัดเจนมากเป็นพิเศษ นี่อาจเป็นผลจากการที่เขาจริงจังกับละครเรื่องนี้มาตลอด 3 ปีที่ผ่านมา)
What I wanted to emphasize was Damdeok who valued love. About his warm-heartedness, I wanted to tell a lot more, so I’m not sure whether I succeeded in telling in that particular part … (puckers up his brows a little).
ที่ผมอยากเน้นก็คือทัมด๊อกเป็นคนที่เห็นคุณค่าของความรัก สำหรับความอบอุ่นในจิตใจของเขา ผมอยากสื่อให้ได้มากกว่านี้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าสื่อสิ่งเหล่านี้ออกไปได้สำเร็จหรือไม่ (ว่าแล้วทำคิ้วขมวดนิดๆ ด้วย)
As I said at the press conference the other day, although Damdeok had power, he didn’t communicate with people vertically with authority, but with the horizontal and rational mind, he was free to make friends with anyone. Such a person is the most wanted leader today, I thought. อย่างที่ผมพูดไปในงานแถลงข่าวว่า ถึงแม้ทัมด๊อกจะมีอำนาจ แต่ไม่เคยสื่อสารกับผู้คนด้วยอำนาจในมือ แต่เขาเป็นมิตรกับทุกคน เป็นผู้นำแบบที่เราต้องการที่สุดในเวลานี้
To convey this, this drama should be successful. Seeing Damdeok, people might wish ‘”If only we had such a leader.” The lawmakers or various leaders, watching the scenes of this drama, might think, “This is what the real leader should be.”
ถ้าสื่อสิ่งนี้ออกไปได้ นั่นคือความสำเร็จของละครเรื่องนี้ พอเห็นทัมด๊อก คนก็อยากให้ “เรามีผู้นำแบบนี้บ้าง” ไม่ว่าจะเป็นผู้นำคนใดพอดูฉากนี้ในละครแล้วก็คิดว่า “นี่คือสิ่งที่ผู้นำควรเป็น”
I really wish our work would make these things happen.
ผมหวังให้งานของเราทำสิ่งเหล่านี้ให้เกิดขึ้นครับ
__Your Damdeok was different from the traditional historical image.
ทัมด๊อกของคุณแตกต่างจากภาพลักษณ์ในประวัติศาสตร์
Yes. Damdeok is a person who really existed in history, so many people had their fixed preconceived ideas toward him, the image as ‘a conqueror’ who was very strong and intense. Most people have had such images, but what I wanted to focus was a quite different side of his. In the first episode, I played Fanun (a son of God) and here is the word he said which means to benefit the society and general public widely.
ใช่ครับ ทัมด๊อกเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ มีคนมากมายมีภาพของเขาอยู่ในใจแล้ว ภาพลักษณ์ของ “ผู้พิชิต” ซึ่งทั้งเข้มแข็งและมุ่งมั่น คนส่วนใหญ่มีภาพลักษณ์เหล่านี้ แต่สิ่งที่ผมต้องการเน้นเป็นอีกด้านของเขา ในตอนเปิดเรื่อง ผมเล่นเป็นโอรสสวรรค์ เขากล่าวเอาไว้ว่า นี่คือแผ่นดินจูชิน ซึ่งหมายถึงประโยชน์สุขของสังคมและผู้คน
I think this word is the key of Damdeok’ mind. My great concern was whether if such new image could win viewers’ sympathy.
ผมคิดว่านี่คือหัวใจของทัมด๊อก ที่ผมเป็นห่วงที่สุดก็คือภาพลักษณ์ใหม่นี้จะชนะใจผู้ชมได้มั้ย
__It was quite new for us that Goguryeo was portrayed as a place where various nations co existed.
มันเป็นเรื่องใหม่สำหรับเรา การที่โคกูเรียวเป็นสถานที่ๆ หลายชนชาติมาอยู่ร่วมกัน
Right! We are siblings. So I often say, “Instead of drawing the border lines in Asia, among Korean, Japan, and China, we should think we are all brother countries.”
ใช่ครับ เราคือพี่น้องกัน ผมพูดอยู่บ่อยๆ ว่า “แทนที่จะขีดเส้นเขตแดน ทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น และจีน พวกเราล้วนเป็นพี่น้องกัน”
During this visit to Japan, we often came up with this topic. Soon after I was interviewed in Japan, I was asked “How do you feel to meet Japanese family?”
ระหว่างการมาเยือนญี่ปุ่นคราวนี้ เจอคำถามนี้บ่อยมากครับ “คุณรู้สึกยังไงที่ได้พบกับแฟนๆ ชาวญี่ปุ่น”
I would say “It makes no sense to tell they are Japanese family or Korean family.” Because for me, they are all my family.
ผมก็จะตอบว่า “อย่าพูดว่าพวกเขาเป็นคนญี่ปุ่นหรือคนเกาหลี เพราะสำหรับผมแล้ว พวกเขาทุกคนคือครอบครัวของผม”
__I remember telling you three years ago that you would establish ‘an east Asia community’ earlier than political leaders. Now I’m quite sure of that.
ยังจำได้ว่าเมื่อ 3 ปีก่อนเราเคยบอกให้คุณสร้าง “ชุมชนแห่งเอเชียตะวันออก” ตอนนี้ดูเหมือนจะใช่จริงๆ ซะด้วย
(Nodding) I am actually striving for that goal. I was in New York the other day. I thought when I was asked by an American, some people said “Are you Korean?” and some said “Are you Japanese?” Really I was asked if I was Japanese. Therefore I say we are all brothers. There is no difference.
ผมอยากทำแบบนั้นมากเลยครับ เมื่อวันก่อนผมอยู่ที่นิวยอร์ค มีคนอเมริกันชอบมาทักผม บางคนถามว่า “คุณเป็นคนเกาหลีหรือ” และบางคนก็ถามว่า “คุณเป็นญี่ปุ่นหรือ” ผมถูกหาว่าเป็นคนญี่ปุ่นบ่อยเลย ผมอยากบอกว่าเราเป็นพี่น้องกัน ไม่มีความแตกต่างอะไรเลยสักนิดเดียว
__Through your challenge to TWSSG, what was the biggest change in you?
เมื่อผ่านความท้าทายใน TWSSG มาแล้ว อะไรคือความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคุณ?
Looking back the work I played so far, most of the stories dealt with one’s private pain. For those who are in pain, it must be a big problem and bring great sorrow.
พอมองย้อนกลับไป เรื่องราวส่วนใหญ่ที่ผมรับเล่นมาเกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดของคนๆ หนึ่ง สำหรับคนที่เจ็บปวด มันเป็นปัญหาใหญ่และนำความเศร้ามาให้
Damdeok’s pain, however, was not just like that. He had to consider not only his country, but also neighboring brother countries, and all his people. Having played such a great man with such a great determination, and at the same time having felt his great pain for not just three or four months, but as long as two years, I think I have gained broader horizons.
แต่ความเจ็บปวดของทัมด๊อกไม่ใช่แบบนั้น ที่เขาคำนึงถึงไม่ใช่แค่ประเทศของเขา แต่ยังมีประเทศบ้านใกล้เรือนเคียง และไพร่ฟ้าของเขา การรับบทบุคคลที่ยิ่งใหญ่ ที่มีเจตนาอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ ในเวลาเดียวกันผมต้องรับรู้ความเจ็บปวดของเขา ไม่ใช่เพียงแค่ 3 หรือ 4 เดือน แต่มันนานถึง 2 ปี ผมคิดว่ามันทำให้ผมมีมุมมองที่กว้างไกลขึ้น
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.