korean entertainment journal, vol. 5.
original in japanese: Hayashi Riichiro / KEJ Vol. 5
scanned & posted by: miemi / byjgallery
translated into english: sweet sister / bb's blog
Thai Version by Ladymoon
The Big Bang Known as BYJ Part 2
A Reason for Being Relaxed
A condition for being a superstar is said to be “to live up to expectations”, but when BYJ aspired to becoming an actor, he probably did not expect in his wildest dreams that he would even become an actual cultural ambassador in the future.
เงื่อนไขของการเป็นซูเปอร์สตาร์ก็คือ “ต้องอยู่กับความคาดหวัง” ตอนที่เบยงจุนก้าวเข้ามาเป็นดารา เขาคงไม่เคยคิดฝันว่าในอนาคตตัวเองต้องกลายมาเป็นทูตวัฒนธรรมดังเช่นทุกวันนี้
Besides his primary occupation of acting, he was stuck with overwhelming expectations as a hallyu symbol, and previously, I secretly worried that he would end up crushed from the pressure, but recently, I feel that may not be the case. Everyone that has seen him in-person has the opinion that he is “a natural".
นอกจากหน้าที่หลักคือการแสดงแล้ว เขาได้กลายเป็นความคาดหวังในฐานะสัญลักษณ์ผู้นำกระแสคลั่งเกาหลี ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดว่าเขาคงแทบเป็นบ้าเพราะความกดดัน แต่เมื่อเร็วๆ นี้ผมรู้สึกว่ามันคงไม่ใช่เช่นนั้นซะแล้ว ทุกคนที่ได้พบเจอเขาต่างลงความเห็นว่าเขา “ช่างเป็นธรรมชาติ” ซะจริง
When I saw him on June 4 at the NHK press conference, I also had the same impression.ตอนที่ผมได้พบเขาเมื่อวันที่ 4 มิ.ย. ที่งานแถลงข่าวของเอ็นเอชเค ผมก็เกิดความรู้สึกแบบนั้นเช่นกัน
What I felt after I saw BYJ’s demeanor was, “What is this, this relaxed attitude?” All the mass media companies were salivating waiting for this day. The reporters were scrutinizing him for the slightest effort (of course, this writer included), and the photographers were adjusting their focus down to his pores so they could take photos. They did this with enthusiasm so that they could deliver the news with even a small bit of realism to the fans that could not get into the press conference, but for BYJ, the press conference was totally uncontrollable as every moment about him would be made public throughout all of Japan.
สิ่งที่ผมรู้สึกหลังจากได้พบเจอกับเบยงจุนก็คือ “นี่มันอะไรกัน ท่าทางสบายๆ แบบนี้น่ะ” สื่อมวลชนต่างเฝ้ารอคอยวันนี้ นักข่าวพยายามเข้าไปใกล้เขาให้มากที่สุด (แน่นอนรวมทั้งผู้เขียนด้วย) ช่างภาพพยายามปรับโฟกัสแบบให้เห็นกันทุกรูขุมขน พวกเขาต่างพยายามเต็มที่ในการนำข่าวทุกแง่มุมกลับไปสู่แฟนๆ ที่ไม่อาจเข้ามาในงานแถลงข่าวได้ สำหรับเบยงจุนแล้ว งานแถลงข่าวนี้อยู่เหนือการควบคุม ทุกๆ เสี้ยววินาทีถูกถ่ายทอดไปทั่วญี่ปุ่น
Despite this, his attitude was commanding and relaxed, as he said, “Please proceed as you desire.”
ทั้งๆ ที่เป็นแบบนี้ เขาก็ยังดูผ่อนคลาย แล้วพูดว่า “เชิญกันตามสบายเลยครับ”
Even after the media event, I pondered over this question. While shouldering a burden, why is he able to be so relaxed? While writing this column, I went back to read his old interviews and found certain keywords. The words that he spoke so impressively were, “No matter what the situation is, I always do my best.”
ถึงแม้งานแถลงข่าวจะจบไปแล้ว แต่ผมยังเฝ้าครุ่นคิดอยู่ ทั้งๆ ที่เขาแบกรับภาระหนักขนาดนี้ ทำไมเขายังดูผ่อนคลายอยู่ได้ ขณะที่เขียนคอลัมน์นี้ ผมกลับไปอ่านบทสัมภาษณ์เก่าๆ ของเขาแล้วก็พบกุญแจไขปริศนา ประโยคเด็ดที่เขาพูดเอาไว้ว่า “ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง ผมก็จะทำให้ดีที่สุดเสมอ”
If you can believe that you did your best, then you can accept whatever result that occurs later. Though the playing field may be different, Yankees superstar, Matsui Hideki also said, “The trick is being able to differentiate between what you can control and what you can’t; what you can control, you prepare thoroughly for. Anything else is just an up and down thing which can’t be helped,” as he spoke about his philosophy.
ถ้าคุณเชื่อว่าคุณทำดีที่สุดแล้ว คุณก็จะยอมรับได้ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง ถึงแม้การลงสนามอาจแตกต่างกันไป ดาราดังจากทีมแยงกี้อย่าง มัตสุอิ ฮิเดกิ เคยพูดเอาไว้ว่า “กลเม็ดอาจแตกต่างกันไป ระหว่างสิ่งที่คุณควบคุมได้ และสิ่งที่คุณไม่อาจควบคุม สิ่งที่คุณควบคุมได้ คุณก็ต้องเตรียมตัวให้มาก ส่วนอย่างอื่นก็แล้วแต่สถานการณ์ ซึ่งนั่นมันช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้ว” นี่คือปรัชญาของเขา
BYJ may also have the same philosophy. The proverb, “Use the means and God will give the blessing” comes to mind.
เบยงจุนเองก็คงยึดหลักปรัชญาเดียวกัน ดังเช่นคำกล่าวที่ว่า “พยายามให้เต็มที่ แล้วพระเจ้าจะอำนวยพรให้คุณ”
For the ordinary person, this discussion may be at an unfathomable level, but this is precisely the type of mental state he probably possesses. Because of this, and despite being under pressure, he can remain in a calm and collected manner (if you’re a fan, you will probably accept such thinking, but I won’t deny that I am deceiving myself since there is a seed of guilty feeling... laughs).
สำหรับคนธรรมดา ถ้อยคำพวกนี้อาจฟังดูเลื่อนลอย แต่นี่คงเป็นคติประจำใจของเขา เพราะแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตกอยู่ภายใต้ความกดดัน เขายังคงสงบนิ่งและเก็บอาการได้ดี
After Hwan Woong…
In TWSSG, BYJ even played the role of son of God. I feel that he has gone as far as he can acting-wise so to see what type of role he will play next is of great interest to me. Personally, I would like him to portray a villain role with a kind smile and appeal and where his seriousness and cool expressions are played up.
ใน TWSSG เบยงจุนรับบทโอรสสวรรค์ ผมรู้สึกว่าเขาล้ำหน้าไปไกลแล้วสำหรับฝีมือการแสดง ขนาดที่สิ่งต่อไปที่ผมสนใจอย่างยิ่งก็คือเขาจะรับบทอะไร โดยส่วนตัวแล้วผมอยากเห็นเขารับบทตัวร้าย ที่มีรอยยิ้มอันอ่อนโยนและมีเสน่ห์ แบบที่เขาสามารถแสดงความจริงจังและความเลือดเย็นออกมาได้อย่างเต็มที่
But from a different angle, I feel that he has become an important vehicle of expression for dramas and movies. Is there a role suitable for BYJ’s stature which allows him to express a never-before-seen acting method? For example, would the picture of him as an astronaut with the blue earth as the background as he circles it making an appeal for world peace, be too far fetched!? Aah, my expectations for him just keep on ballooning and won’t stop (laughs).
แต่ในอีกมุมหนึ่ง ผมก็รู้สึกว่าเขากลายมาเป็นตัวจักรสำคัญในละคร จะมีบทไหนบ้างมั้ยที่เหมาะสมกับเบยงจุน ที่ให้เขาได้โชว์ฝีมือแบบที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน ตัวอย่างเช่น ลองนึกภาพเขาเป็นมนุษย์อวกาศ โดยมีโลกสีฟ้าเป็นฉากหลัง ให้เขาโคจรไปรอบๆ เพื่อทำให้โลกนี้เกิดสันติสุข ความคาดหวังของผมชักเลื่อนเปื้อนไปกันใหญ่แบบกู่ไม่กลับซะแล้วสิครับ...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.