บรรยายความตามรอย...จางกึนซอก จากบ้าน JKS@blike

บรรยายความตามรอย...จางกึนซอก จากบ้าน JKS@blike
Sasithorn.p : Writer

แอบแวะมาดูบ้านนี้ (blike) บ่อยๆ ค่ะ แต่ด้วยวัยแล้วคิดว่าเราอาจ แก่เกินไป กลัวโดนว่าป้าเป็นเอามากนะเนี่ยอะไรประมาณเนี้ยค่ะ แต่วันนี้อดแบ่งบันความสุขไม่ได้จริงๆ พอดีวันนี้ได้มีโอกาสตามรุ่นน้องไปที่สยามฯ ด้วยทนแรงยั่วยุไม่ไหวก็เลยตามไป แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ เห็นหน้าน้องชายหรือเปล่า เพราะกว่าจะทำงานเสร็จก็สี่โมงเย็นและ กว่าจะเดินทางไปถึงก็ห้าโมงเย็นแล้ว พอไปถึงรู้สึกปลื้มแทนน้องชายจริงๆ โอ้ ฝูงมหาชน ล้นหลามมาก ได้เห็นเพื่อนๆ น้องๆ จากบ้านนี้ไปกันเป็นกลุ่ม หน้าตาทุกคนยังดูดี มีรอยยิ้มอยู่ เพราะจากที่อัพเดทข้อมูล เห็นว่านัดกันตั้งแต่บ่ายโมง นับว่าต้องใช้ความอดทนมากจริงๆ แต่ทุกคนก็ทำได้ดี เชื่อว่าน้องชายของเราต้องปลื้มแน่ๆ

ใกล้ถึงเวลาที่น้องชายจะมาแล้ว ต้องรีบหาที่ยืนโดยด่วน มาก็ช้ายังหาที่ยืนก็ไม่ได้แล้วเราจะได้เห็นน้องมั้ยเนี่ย ที่ที่รุ่นน้องไปยืนอยู่คนก็เยอะมากแถมจากที่ดูแล้วก็ไม่น่าจะเห็นน้องชายได้ชัด เราจึงได้ไปลองเดินหาทำเลใหม่ และแล้วเราก็คิดได้ว่าน้องชายต้องมารถยนต์แน่เราเลยเดินอ้อมไปฝั่งหลังเวที โฮ้ขนาดหลังเวทีคนยังเยอะขนาดนี้ เราก็เลยต้องไหลออกไปไกลกว่านั้น ไปตรงทางเข้าด้านหลังเลยอ๊ะ ตรงที่เป็นโต๊ะให้สื่อมวลชนมาลงทะเบียนอ๊ะ ห่างจากหลังเวทีประมาณ50 เมตรได้มั้ง เราก็เลยตัดสินใจเอาตรงนี้แหล่ะยังไงถ้าน้องชายมาด้วยรถยนต์เราต้องเห็นแน่ และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็มาถึงอ๊ะ รถน้องชายมาทางนี้จริงๆด้วย แต่แบบว่าคนแน่นมากๆ ได้เห็นแค่หลังคารถ ที่สำคัญรถไม่ยอมจอดตรงด้านหลังอีก ขับเข้าไปจอดใต้ดินซะงั้น เป็นอันว่าอดยลโฉมน้องชายไป 1 ด่าน

รอประมาณ 10 นาที น้องชายก็เดินออกจากประตูเพื่อขึ้นเวที เฮ้อ คนข้างๆนิสัยไม่ดีเล้ยยยย...แทรกเข้ามาก่อนน้องชายจะเดินออกมาประมาณ 3 วินาที เบียดเข้ามาบอกเจ้าหน้าที่ที่รับลงทะเบียนทำนองว่าจะใช้เส้นเข้าไปข้างในแต่พี่เจ้าหน้าที่ เค๊าดีมากอ๊ะ เค๊าบอกว่าไม่ได้เพราะไม่ได้ลงทะเบียนไว้ อันนี้แอบเครืองเพราะถ้าเค๊าไม่แทรกตัวเข้ามาช่วงที่น้องกำลังเดินออกมาเราคงได้ยลโฉมน้องชายแบบแจ่มๆ อันนี้ต้องมองตามช่องต้องเห็นน้องชายผ่านทางซอกคอของคนข้างหน้า แว๊บๆ แต่ก็รู้ว่าน้องหล่อมากๆ เห็นประมาณ 5 วินาที พอน้องขึ้นบนเวที ฝูงชนด้านหลังก็เริ่มกระจัดกระจาย แต่เรายังยึดตรงนี้เป็นที่ตั้งกะว่าตอนมาไม่เห็นเอ๊า เห็นตอนกลับก็ยังดี ยึดที่ติดโต๊ะเจ้าหน้าที่เลย ยังไงต้องเห็นตอนน้องเดินกลับบ้างหล่ะ และแล้วช่วงนาทีทองก็มาถึงอ๊ะ ได้เห็นน้องจริงๆด้วยแบบเต็มๆ แม้ระยะห่างจะมาก แต่ก็ไม่มีใครบังค่ะ น้องโบกมือ และส่งจุ๊บ มาด้วย น่ารักมากมาย หล่อ และยังหล่อได้อีก.....แบบว่าไม่คิดว่าน้องจะเดินย้อนมาด้านหลังเวทีประมาณ 10 ก้าวอ๊ะ แม้จะเป็นช่วงเวลาแค่เสี้ยวนาที แต่บอกได้เลยว่า ความสุขของทุกคนตอนนั้นมันมากจริงๆเห็นรอยยิ้มของน้องชายและรอยยิ้มของคนรอบข้าง มันเป็นภาพที่งดงามจริงๆ

ก่อนกลับแอบขอ DC ที่เค๊าเอาไว้ให้สื่อมวลชน จากพี่เจ้าหน้าที่ใจดี ได้กลับมา 1 แผ่น แต่ว่าพามาเปิดมันเป็นแผ่นเปล่าซะงั้น กะว่าถ้าในนั้นมีอะไรดี จะเอามาฝากเพื่อนๆ น้องๆ บ้านนี้สักหน่อย อดเลย แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณ พี่เจ้าหน้าที่ตรงจุดลงทะเบียน ที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันยุติธรรม (จากเหตุการณ์คนข้างๆ) และขอบคุณสำหรับแผ่น CD (ถึงดูไม่ได้ แต่มันก็มากด้วยน้ำใจ)

ขอบคุณ ขอบคุณ ...........สำหรับความสุขที่มีร่วมกัน......และที่สำคัญ ขอบคุณ น้องชาย คนนี้....จาง กึน ซอก....ที่ทำให้พวกเรามีความรู้สึกเดียวกัน.....มีความสุข :D