[Photo] Anime Event Impressions From Tokyo Dome 29.9.2009 By gosijo

[Thai Translation by Ladymoon]

นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้โพสต์ข้อความลงใน Quilt และ KOB แต่ฉันคิดว่าน่าจะแบ่งปันความประทับใจของฉันที่มีต่องาน Winter Sonata Anime ที่โตเกียว โดม เมื่อวานนี้

ฉันคิดว่าคุณคงได้เห็นทั้งข่าวและภาพจากงานเมื่อคืนนี้กันแล้ว เราปลื้มกันมากๆ ที่ผู้จัดงานนำเอาอุปกรณ์แสนเริ่ดอย่างบอลลูนมาใช้เพื่อให้เบยงจุนและชอยจีวูทักทายกับแฟนๆ แบบใกล้ชิดเท่าที่จะสามารถทำได้ในงานใหญ่ๆ เช่นนี้

ตอนที่เบยงจุนผ่านตรงส่วนของเรา เราเห็นเขาสังเกตเห็นป้ายของฮ่องกงและทำสีหน้าเป็นปลื้มสุดๆ สายตาของเขากวาดไปที่ธงใบเมเปิ้ลสีแดงที่แฟนๆ ชาวแคนาดาโบกสะบัดไปมา ฉันแน่ใจว่าเขาเห็นแม้ในขณะที่ตอบรับการทักทายจากแฟนๆ ฮ่องกงอยู่ก็ตาม

ต่อมาเมื่อชอยจีวูผ่านมาเป็นรอบที่ 2 พวกเขาผ่านมาคนละ 2 รอบ ครั้งที่ 2 จะลอยสูงกว่าครั้งแรกเพื่อทักทายแฟนๆ ที่อยู่ชั้นบน เธอส่งจูบมาทางเราและเราก็ส่งจูบกลับไปให้

ฉันต้องขอบอกว่ารู้สึกมีความสุขมากที่เห็นดาราทั้ง 2 คนรักใคร่กันดี ฉันคิดว่าคุณคงได้รู้มาบ้างแล้วว่าพวกเขากอดกันบนเวที สำหรับฉันมันดูเหมือนการกอดเพื่อบอกว่ายินดีที่ได้พบกันอีกหลังจากไม่ได้เจอกันมานาน อย่างที่พวกเขาน่าจะได้กอดกันตั้งแต่ตอนที่เริ่มงานพากย์ เหมือนเวลาที่เรากอดเพื่อนหรือพี่น้อง ต่อมาเมื่อทั้งคู่เดินเคียงข้างกันขึ้นมาบนเวที ชอยจีวูสวมรองเท้าส้นสูงมากๆ เมื่อเธอเดินมาถึงพื้นเวทีที่ต่างระดับจึงค่อนข้างลำบากนิดหน่อย เขาจึงยื่นมือให้ ทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งและพึ่งพาได้ของผู้ชายคนนี้ เขาทำแบบเดียวกันตอนเดินกลับไปหลังเวที ช่วยพยุงเธอเมื่อเจอพื้นต่างระดับ สำหรับช่วงสุดท้ายของงาน ตอนที่ทั้งคู่ขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง พวกเขาเดินจูงมือกันตลอดเวลา เรารู้สึกได้ถึงความสบายใจเวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน อาจมีส่วนที่ว่าตอนนี้ชอยจีวูมีคนที่คบอยู่แล้ว จึงทำให้การแสดงความใกล้ชิดกันต่อหน้าสาธารณชนของพวกเขาไม่น่าจะถูกบิดเบือนเป็นอื่นใดไปได้

ขอกลับมาพูดถึงบอลลูนกันสักนิด ครั้งแรกตอนที่เขามองมาทางเรา ฉันรู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามา ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจถึงความรู้สึกที่เคียวเซร่า โดมเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่เวทีเคลื่อนที่ (เธอคงหมายถึงตอนที่เบยงจุนขึ้นรถวนรอบโดมเพื่อทักทายแฟนๆ) อยู่ที่ชั้นล่าง มีแฟนๆ มากมายที่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเขาขนาดนี้

ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากการมาร่วมงานแบบนี้ นอกจากได้เห็นเขาแม้จะตัวเล็กจิ๊ดเดียวบนเวที และได้ยินเสียงของเขา แต่ฉันกลับได้สิ่งที่เหนือความคาดหวังเป็นร้อยเท่า คุณรู้มั้ยว่าเวลาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ในสนามกีฬาใหญ่ๆ แบบนี้ เสียงจะสะท้อนผ่านที่นั่งของคุณ ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกได้ถึงเสียงเพราะๆ ของเขาที่ส่งมาถึงหัวใจของฉันผ่านวิธีนั้น รู้สึกเหมือนมีอ้อมกอดอันอบอุ่นโอบฉันไว้จากด้านหลัง

ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ฉันได้พบปะกับแฟนๆ มากมายจากทั่วสารทิศ รู้สึกได้ถึงการต้อนรับอันอบอุ่นจากเจ้าบ้านของเราที่ญี่ปุ่น ได้รับความสะดวกสบายจากทักษะแสนพิเศษในการจัดงานของหัวหน้าทีม BYJFriendsForever ของเรา มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นแบบตัวต่อตัวกับแฟนๆ บางคน ได้พบปะกับผู้คนที่ได้พบหน้ากันเป็นครั้งแรกหลังจากที่พบกันแบบออนไลน์มานาน แม้แต่การได้กลับมาสานสัมพันธ์กันอีกครั้งกับเพื่อนคนหนึ่งที่ห่างหายไปนาน ทำให้ใจของฉันปิติด้วยความสุข

ตอนที่สามีของฉันบอกลาฉันที่สนามบิน คำสุดท้ายของเขาก็คือ “ขอให้สนุกนะ”

ใช่เลย ที่รัก ฉันสนุกจริงๆ







Anime Event Impressions From Tokyo Dome 29.9.2009
gosijo Post on BYJ's Quilt.

It’s been a long time since I posted on Quilt and KOB but I thought I might share some of my impressions on yesterday’s Winter Sonata Anime event at Tokyo Dome.

I think you have already seen some reports and pictures from last night's event. We were truly blessed that the organizers conceived the brilliant device of the balloons as a way for BYJ and CJW to greet their fans as closely as such massive events can allow.

When wuri YJ passed by our section, we saw him notice the Hong Kong (HK) sign and give us a very appreciative expression. His eyes brushed over the Red Maple Leaf flags that a few Canadians in the group were waving with all our hearts. I'm pretty sure he noticed even though he was still busy reacting to the HK presence.

Later, when CJW passed for a second time - they each did 2 passes, the second one higher than the first one to greet those sitting in the top level - she blew a kiss in our direction and I blew one back to her, ha ha!

I have to say I'm very happy the co-stars were so warm with each other. I think you read that they hugged on stage. To me it seemed to be a so-glad-to-see-you-again-after-all-this-time kind of hug, as they might have hugged when they started the voice-over work. Also a we-have-a-warm-friendship kind of hug or a brother-sister hug. Later, when they were walking onstage side-by-side, CJW was on really high heels. When she came to the sloped sections (first down then, after a flat section, up again) of the causeway between the first stage at the back of the venue and the main stage in the middle, she had trouble and he offered his hand, in fact held it really tightly and everyone could feel his strength and dependability. He did the same when they headed backstage, only giving her support on the sloped sections. For the final portion of the event, when they came onstage again, they walked hand-in-hand the whole time so, that time, we felt their ease at being together. Perhaps it helps that CJW is currently in a relationship so their public display of closeness will (or should) not be construed as something that it isn't.

But getting back to the balloon passes, the first one especially when he looked our way, I felt a very strong emotional rush. Now I understand!! And I can see how at Kyocera Dome last year, when the moving stage stayed on the ground level, many family did not get a chance for this closer connection.

I had no expectations going into the event beyond seeing him small as an action figure on stage and larger than life on the jumbotrons, and hearing his voice, but clearly I came out with those modest expectations exceeded 100 fold! Ah, did you know that when you sit in a wooden seat in a large arena like that, the sound reverberates through your seat? Yes! I felt his beautiful voice enter my heart through that route too, felt like a warm hug enveloping me from behind, ha ha!!

Last but not least, over the past few days, meeting so many sisters from all over, feeling the warm welcome of our hosts in Japan, benefitting from the extraordinary organizing skills of our BYJFriendsForever leaders, having a chance to exchange one-on-one with a few sisters, meeting in person for the first time after many online encounters, even re-connecting with one dear sister fills my heart to the brim with happiness.

When my husband said goodbye to me at the airport, his final words were “Have a wonderful time!”
Well, Yobo, I am!!

Gosijo from Toronto, Canada