Thai Translated by ...Thida....
*****ที่ด้านนอกตึกทำงานของ ซังจี
ภายนอกที่มืดมิดและฝนตกอย่างหนัก รถสีดำแล่นผ่านเข้ามาที่ตึกและมีชายวัยกลางคนก้าวท้าวออกจากรถ และวิ่งเข้าตึกไป ในเวลาต่อมามีรถอีกคันแล่นตามมาโดยที่มีกลุ่มชายหน้าตาน่าสงสัยมองตามพร้อมทั้งรายงานความเคลื่อนไหวผ่านวิทยุสื่อสารตลอดเวลา
*****ที่ตึกทำงาน ซังจี
ชายวัยกลางคนคนเดิมได้รับการต้อนรับโดยเจ้าหน้าที่ 4 คน ซังจี เจ้าหน้าที่ ยู SJ และอัยการกัง
ซังจี: ยินดีต้อนรับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ต้องเชิญพวกท่านมาในเวลาดึกขนาดนี้ เชิญนั่งก่อนครับ ผมขอแนะนำให้ท่านผู้นี้รู้จักกับเราทุกคน ท่านนี้คือ คุณ ซังจูซา เจ้าหน้าที่จากกรมสรรพากร เป็นผู้เชี่ยวชาญในการสืบสวนรายการธุรกิจผิดกฎหมาย และต่อไปท่านนี้คือ ,,, (แนะนำเจ้าหน้าที่ของตนเองให้กับ คุณ ซัง)
*****ที่คฤหาสน์มืด
ขณะที่ จางเมียงซุก นอนหลับตาบนโซฟาโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
จีซิก: (ยกหูโทรศัพท์) ฮัลโหล ได้เลย พวกมันมีกี่คน(วางหูโทรศัพท์) พร้อมกับกับหันไปบอก เมียงซุก ว่า
มีคนอยู่กับเขาสี่คน พร้อมลูกชาย เจ้าหน้าที่ยู อัยการพาร์ค และอีกคนเป็นชายใส่แว่นอายุประมาณห้าสิบยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
เมียงซุก: ไปสืบดูว่าเป็นใคร
******ที่ตึกทำงานของ ซังจี
ซังจี: มันคงเป็นขั้นตอนที่ยาวนาน แต่ผมไม่อยากเร่งจนทำให้พลาดเหมือนคราวที่แล้ว
คุณซัง: แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ?
ซังจี: ทรัพย์สินของเขาได้มาอย่างไม่ถูกกฎหมาย เราต้องไปสืบมาว่ามีแหล่งที่มาอย่างไร และถ้าเป็นไปได้ ต้องหาที่ซ่อนให้เจอ
คุณซัง: นี่คงใช้เวลาเป็นปี และพวกเขาก็ไม่ใช่คนโง่ เงินผิดกฎหมายพวกนี้เขารู้ว่านี่จะเป็นจุดอ่อนหากทิ้งร่องรอยเอาไว้
******ที่คฤหาสน์มืด
เมียงซุก: (ยืนขึ้นฟังเสียงฟ้าร้อง) ฝนตกหนักมากนะ บอกพวกเราให้กลับมาได้แล้ว แล้วนายด้วยไปนอนได้แล้ว (แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้อง เพื่อเข้านอน จีซิก เดินตามเข้าไป) ฉันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันจะต้องคิดถึงอนาคต นายว่าโรงเรียนตำรวจอยู่ที่ไหนนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหา ยูซุก.
จีซิก: เจ้านายครับ ท่านไม่ควรยกองค์กรของเราให้กับคนที่ไม่อยากได้มันหรอกนะครับ
เมียงซุก: แต่ฉันก็ยกมันให้ ซางยุบ ไม่ได้
*****ที่โรงแรม
SY นั่งสูบบุหรี่ และดื่มเหล้าตามลำพัง เขานั่งมองดูฝนที่ตกอยู่นอกหน้าต่าง ทันใดก็มีเสียงเคาะ
SY: มันเปิดอยู่.
ทนาย Suh: (เดินเข้ามา) คุณบอกผมว่าอยากจะทำสำนักพิมพ์ ผมกลับไปคิดดู และผมเห็นว่ามันไม่เลว (ยื่นเอกสารให้) นี่ ผมเขียนแผนและการเซ้งที่ เพื่อจะจัดการในเรื่องการพิมพ์ ความจริงนะ ผมก็ชอบคุณในบางเรื่อง คุณเป็นลูกผู้ชายไม่กี่คนในที่นี้ เพียงแต่คุณควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ซึ่งในที่สุดแล้วคุณจะต้องเป็นหัวหน้าองค์กรต่อไปในอนาคต
********ที่โรงเรียนตำรวจ / ห้องทำงานศาสตราจารย์ พาร์ค
PP: เข้ามา
YS: (เดินเข้ามา พร้อมโค้งคำนับ) ท่านเรียกผมหรือครับ?
PP: เข้ามา นั่งลงตรงนี้ก่อนสิ (เขามองไปที่คอมพิวเตอร์) รายงานที่เธอทำส่งมานี่น่าประทับใจทีเดียว
YS: ขอบคุณครับ แต่ท่านคงไม่ได้เรียกผมเพราะเรื่องนี้ ใช่ไหมครับ?
PP: ทำไม่เธอถึงพูดอย่างนั้นล่ะ?
YS: ท่านชมผมเรื่องรายงานตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
PP: อ้อจริงสิ อันที่จริง ฉันอยากจะขอให้เธอไม่ต้องเข้าเรียนในชั่วโมงหน้า ที่จะสอนในหัวข้อ อาชญากรรม องค์การใต้ดิน ซึ่งจะมีการกล่าวถึงพ่อของเธอด้วย ฉันได้พูดเรื่องนี้กับท่านคณบดีแล้ว เธอจะได้รับการยกเว้นไม่ต้องเข้าเรียนภาคเช้า ฉันรู้ว่าเธอจะตัดสินใจในสิ่งที่เหมาะสม เรื่องบางอย่างมันยากสำหรับเธอ เธอไม่จำเป็นต้องฝืนแสดงเป็นอย่างอื่น ดังนั้นก็จงหลีกเลี่ยงเรื่องพวกนั้นเถอะ เธอคงเข้าใจนะ
******ที่โรงเรียนตำรวจ / นอกห้องเรียน
นักเรียนตำรวจเดินสนามโดยไม่มี YS ต่อมาในห้องเรียน YS ก็ไม่อยู่ในนั้น
******ที่โรงเรียนตำรวจ / หอพัก
YS กำลังนั่งในห้อง มองนาฬิกา Sunbae เดินเข้ามาในห้อง YS ยืนขึ้น
Sb: เธอมีคนมาเยี่ยม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเยี่ยม แต่ฉันยกเว้นให้เธอในครั้งนี้เท่านั้น เธอเข้าใจใช่ไหม?
*******ที่โรงเรียนตำรวจ / นอกรั้ว
YS เดินออกไป มีรถสีดำสองคันจอดอยู่ BangKe ยืนรออยู่
YS เดินคู่ไปกับ MS ผู้คุ้มกันเดินตามอยู่ห่างๆ
MS: เธอดูดีในชุดเครื่องแบบนี้นะ เธอรู้ไหมตอนฉันยังเด็ก ฉันอยากเป็นทหาร หรือตำรวจ เพื่อที่จะได้ใส่ชุดเครื่องแบบ แม้แต่ตอนนี้เวลาฉันเห็นคนใส่เครื่องแบบฉันยังหันไปมองเลย (พวกเขาเดินไปด้วยกัน) ในโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง พวกเขาทำดีกับเธอไหม หรือว่าเธอถูกดูถูกที่เป็นลูกอันธพาล?
YS: นั่นเป็นเรื่องที่ผมจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันเอง
MS: ฉันคิดว่าเธอคงจะลำบากสินะ
********ในร้านกาแฟ / โต๊ะด้านนอก
YS รินชาให้ MS. MS ดื่ม
MS: เมื่อปี 1961 วันที่16 พฤษภาคม วันนั้นเกิดความวุ่นวาย ตอนฉันกลับมาจากโรงเรียนมีเหตุทะเลาะวิวาทบนถนน ฉันเดินไปดูกับเพื่อนแล้วก็เห็นว่าเป็นแก็งค์อันธพาลตีกันนำโดยปู่ของเธอเอง ท่านใส่ผ้าโพกหัวเขียนว่า ฉันคืออันธพาล ใช่แล้ว ตอนนี้พ่อเธอเองก็เป็นอันธพาลเหมือนกัน มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าฉันเป็นอาจารย์ หรือ หมอ แต่ฉันก็ไม่ใช่ อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่อายที่เป็นอย่างนี้ ฉันไม่เคยฆ่าใครอย่างเลือดเย็นถึงแม้จะมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว และฉันก็ไม่เคยเกี่ยวข้องกับการค้ายาเสพติด ถ้าฉันรู้ว่าใครในองค์กรค้ายา ฉันจะสั่งหยุดมันทันที
YS: ผมทราบแล้วครับ...
MS: ฉันดีใจที่เธอคิดว่าฉันไม่ใช่อาชญากรที่เลวที่สุด
******ที่ข้างทะเลสาบ
MS: ฉันรู้สึกเหนื่อย จากนี้ไปเธอจะต้องดูแลครอบครัว องค์กรนี้มีอายุมา สี่สิบปีแล้ว มันไม่ควรปล่อยให้จบลงแบบนี้ ฉันจะถามแกอีกเป็นครั้งสุดท้าย แกจะกลับบ้านไหม
YS: ผมขอโทษ...
MS:พ่อแกกำลังขอร้องอยู่นะ
YS: ผมได้บอกไปแล้วว่า ผมจะไม่เดินทางเดียวกับพ่อ และผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
MS: (กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น) ฉันพูดอีกทีว่า ขอให้แกช่วยพ่อ .
YS: ผมขอโทษ
MS: ไอ้สารเลว !
YS: ผมจะไปเยี่ยมท่านเป็นประจำ แต่ในฐานะของลูกชายที่กำลังเรียนที่โรงเรียนตำรวจเท่านั้น เอาละ ผมต้องกลับแล้ว (โค้งเคารพ และเดินจากไป)
********โรงเรียนตำรวจ / ในห้องเรียน
PP กำลังสอนเรื่องอาชญากรรมองค์กรใต้ดิน และกำลังกล่าวถึง Jang MyungSuk และ YS เดินเข้ามาในห้องเรียน อาจารย์หันกลับมาดู YS นั่งลงโดยไม่สนใจสายตาทุกคนที่กำลังจับตามอง
******โรงเรียนตำรวจ / ในห้องสมุด
YS กำลังมองหาหนังสือ หันไปเห็น JH ยืนอ่านหนังสือขวางทางอยู่ YS เดินหลบ JH ไปอีกทางหนึ่ง
JH: อยากบอกว่า ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆ
YS: มันน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว นายไม่ใช่ฉัน
JH: จากนี้ไป มันจะมีเหตุการณ์เหมือนในวันนี้อีก ซึ่งมันจะทำให้เราทุกคนอึดอัดกันไปหมดก็เพราะนาย
YS เลิกสนใจ JH และเดินไปนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ แต่ JH เดินตามไปนั่งข้างๆ
JH: ท้ายที่สุด นายก็เป็นเหมือนพวกของนาย
YS: ไม่มีวัน
JH: แต่มันจะเป็นมรดกตกทอดมาถึงนาย
YS: (จ้องเขม็ง) ฉันบอกนายแล้วว่าไม่มีวัน
JH: นั่นเป็นสิ่งที่นายคิด มันจะเป็นไปในที่สุดถึงแม้นายจะไม่ต้องการมันก็ตาม (โครม!!! เก้าอี้ของ JH ล้มลง พร้อมทั้ง JH อยู่ที่พื้น นักเรียนคนอื่นลุกขึ้นยืนระวัง พร้อมหันมามอง )
YS ก้าวไปที่ JH คว้าคอเสื้อขึ้นมาและพูดว่า "ฟังให้ดี ฉันไม่มีวันเป็นอันธพาล!"
YS หันหลังเดินออกไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ตรงกันข้ามกับ JH ซึ่งยิ้มด้วยความรู้สึกพอใจพร้อมขยับกรามไปมา Sunbae เห็น YS เดินออกไปโดยที่มี JH อยู่ที่พื้น
Sb: เกิดอะไรขึ้น ?
JH: (ลุกขึ้นยืน) ไม่มีอะไรครับ
Sb: นี่พวกเธอกล้าสู้กันในโรงเรียนหรือ ?
JH: (เรียกชื่อ)Sunbae...
Sb: อะไร??
JH: เขาไม่ได้ต่อยผม ผมล้มลงไปเอง
Sb: จริงหรือ
JH: ผมขอร้อง ได้โปรดให้เรื่องมันจบตรงนี้
*******มหาวิทยาลัย / ในห้องพักนักเรียน
Sunbae 2 กำลังบอกทุกคนให้รีบทำรายงานและ projects.แล้วก็ HaeJun เดินเข้ามาในห้อง
Sb2: Ki HaeJun, งานของเธอครั้งที่แล้วถูกคืน อย่าให้เป็นอย่างนั้นอีกล่ะ
HJ: (รีบทำงานบน lab-top) ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำงานออกมาให้ดีที่สุด
Sb2: อย่าคุยเลย ทำให้ดูสิ
HJ พิมพ์งานอย่างขมักเขม้นตอนที่เสียงโทรศัพท์ดัง
InSu: (นั่งทำงานหลัง HJ) เธอไม่รับโทรศัพท์หรือ ?
HJ: ฉันกำลังยุ่ง ใครนะโทรมาตอนนี้ (แล้วเธอก็รับโทรศัพท์ หนีบโทรศัพท์ไว้ที่คอโดยที่พิมพ์ไปด้วย) ฮัลโหล ใครพูดคะ
เสียง YS: ผมเอง...
HJ: (เปลี่ยนมาถือโทรศัพท์ด้วยมือ) YoSuk?
เสียง YS: คุณกำลังยุ่งอยู่หรือ
HJ: ใช่ ฉันต้องรีบทำงานให้เสร็จให้ทันกำหนดที่จ่ออยู่ตรงหน้าแล้วเหมือนกำลังอยู่สนามรบเลย แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนนะ ที่โรงเรียนเหรอ
เสียง YS: ไม่ใช่
HJ: แล้วอยู่ที่ไหนเหรอ? ...เดี๋ยวก่อน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า
เสียง YS: ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากได้ยินเสียงเธอ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ไปก่อนนะ
HJ: เดี๋ยวก่อน! (เสียงวางสาย)
HaeJun ลังเลสักครู่ แล้วเธอก็คว้ากระเป๋าวิ่งออกไป Sb2 ตะโกนเรียกตามหลัง "นี่เธอคิดว่าจะไปไหน เธอยังทำงานไม่เสร็จเลย"
InSu มองตามหลัง HaeJun ซึ่งวิ่งหายไป
******ที่มหาวิทยาลัย / ข้างนอก
HaeJun พยายามเรียกรถแท็กซี่ แต่ไม่มีคันไหนหยุด เธอเริ่มท้อ ทันใดนั้นรถสีแดงก็จอดตรงหน้าเธอ และ InSu ก็ลุกออกมาจากรถ
IS: (ยิ้ม) รถของเพื่อนฉันเอง ฉันยืมเขามาให้
HJ: InSu...
IS: มัวทำอะไรอยู่ ขึ้นรถสิ (เขาผลักเธอเข้าไปในรถตรงที่นั่งคนขับ) อย่าลืมเติมน้ำมันให้เต็มถังตอนเอามาคืนด้วยนะ ไม่งั้นเพื่อนฉันโกรธแน่เลย
HJ: (รู้สึกผิด) ขอบคุณ
*******ร้านกาแฟ / ที่ใกล้โรงเรียนตำรวจ
YS นั่งที่โต๊ะกลม เขานั่งหน้าเศร้าจ้องมองเทียนที่ถือในมือหมุนไปมา HJ วิ่งเข้ามาในร้านกาแฟเห็นด้านหลังของ YS. เธอเดินเข้าไปหาทันใดนั้น YS หันมาเห็น HJ แล้วเขาก็ยิ้มให้เธอแล้วหันกลับมาทำหน้าเศร้าจ้องเทียนตามเดิม HJ เดินไปนั่งข้างเขา เธอเอื้อมมือไปจับมือเขาเอาไว้ YS หันมามอง แล้วHJ ก็อิงศรีษะบนไหล่ของเขา
********โรงเรียนตำรวจ / ที่รั้ว
รถสีแดงจอดริมรั้ว YS นั่งเงียบๆด้วยกันกับ HJ ทันใดทั้งคู่หันมามองตากันและยิ้มขึ้นมาพร้อมๆกัน .
YS: HJ.ขอบคุณนะ เธออุตส่าห์มาหาฉันตอนที่ฉันต้องการเธอมากที่สุด (เขายิ้ม) ฉันไปละนะ
HJ มอง YS เดินจากไป ทันใดนั้นเธอเปิดประตูรถเดินออกมา YS หยุดหันมามอง HJ วิ่งไปหาYS และค่อยๆอิงศรีษะบนไหล่ของเขา เขาเอื้อมมากอดเธอแน่น ทั้งสองมองตากัน และ...จูบกัน
*********ที่คฤหาสน์มืด
SY ส่งสัญญาณ ทันใด Sado ยื่นแฟ้มให้ JMS. JaeSik ยืนไกลออกไปคอยฟัง
.
Sado: นี่คือสัญญาเซ้งสำนักพิมพ์ เราเพิ่งเซ็นต์ไปเมื่อคืน
MS: (มองเอกสารคร่าวๆ) ทำไมคุณถึงทำเรื่องไม่จำเป็นพวกนี้
JS: นี่ไม่ใช่สิ่งไม่จำเป็น ดูนี่สิ (เขาให้ดูรูปของSong JuSa) เขามาจากกรมสรรพากร และกำลังสืบสวนธุรกิจของเรา คนที่อยู่เบื้องหลังน่าจะเป็น Ki SungJae
SY: เงินที่เรามีอยู่ยังใช้ไม่ได้ ทำไมเราไม่เอามันมาอยู่ในระบบฟอกมันซะ
MS: ทำยังไงละ (SY อึกอักพูดไม่ออก)
Sado: ให้ผมอธิบายนะ เราจะต้องโฆษณาหนังสือของเราในหนังสือพิมพ์ แล้วทำให้มันเป็นหนังสือติดอันดับ
MS: แล้วจะต้องทำยังไงต่อ
Sado: ไม่มีอะไร เราจะพิมพ์มัน แล้วก็ซื้อกลับ
MS: เราจะซื้อกลับหรือ?
YS: นั่นเป็นวิธีที่เราจะโอนเงินของเราเข้ามา แล้วเราก็สามารถแสดงเอกสารให้กับกรมสรรพากรได้ตามที่เขาต้องการเห็น
*********คฤหาสน์มืด / ในห้องใต้ดิน
ประตูเปิดออกแล้วมีคนเดินมาพร้อมไฟฉายเดินลงไปตามทางลง BangKe พร้อมคนของเขาเดินมากับ Mr. Song พาเดินดูรอบๆ ในนั้นมีลังหลายใบวางซ้อนกันอยู่ ภายในมีเงินอยู่เต็มลัง
BK: เงินพวกนี้เป็นของเจ้านายคนก่อนคุณJang DoSu. ท่านเก็บเอาไว้เพื่อบริจาคการกุศล
TulBok: นี่เป็นเงินสำหรับทุนการศึกษาครับท่าน
BK: จริงหรือ?
Song JuSa สำรวจปึกเอกสารในมืออย่างคร่ำเคร่ง
***********ที่ทำงานของ Sjae
Song: เงินพวกนี้เป็นเงินนอกระบบที่นานกว่าสิบปี ตามเอกสารมันเป็นเงินเพื่อการบริจาค
SJ: นั่นหมายความว่ามันเป็นเงินที่ถูกกฎหมายถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้จ่ายภาษีเลยก็ตาม
Yoo: พวกเขารู้ตัวว่าเราจะเข้าไปตรวจเลยเตรียมตัวเอาไว้ก่อน
Sjae: ฉลาดมาก
SJ: นี่เป็นวิธีการของพวกเขา
Sjae: ?
SJ: Suh HyungDo.
*********ที่บาร์
ทนายความ Suh นั่งดื่มวิสกี้ไม่หยุด หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาดึงขวดเหล้าออก "ฉันไม่อยากเห็นคุณดื่มจนเมา "
LS: เธอทำตัวเหมือนเป็นเมียฉันเลย ถ้าเธอต้องการ เรามาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ
Namee: แล้วเธอจะแต่งงานกับฉันไหม?
LS: ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากทิ้งร่องรอยชีวิตของฉันเอาไว้ให้เห็น
********ด้านนอกโรงละคร
YJ กำลังร่ำลาเพื่อนๆ SY นั่งรอในรถ และเริ่มออกรถช้าๆขับตามเธอที่เดินไปเรื่อยๆ
YeJu: (ดูท่าทางรำคาญ) คุณนี่ไม่น่าเชื่อเลย มาที่นี่เรี่อยเลยเชียว
SY: ขึ้นรถสิ
YJ: จะบ้าหรือ
SY: (เดินออกจากรถ แล้วคว้ามือ YJ เอาไว้) วันนี้ผมมาคนเดียว พวกที่เคยอยู่กับผมไม่ได้มาด้วยแล้ว ผมส่งไปที่อื่นแล้ว
YJ: แล้วมันเป็นยังไง คนอื่นก็ไปไหนคนเดียวทั้งนั้น
SY: คืนนี้ผมมีธุระที่ต้องจัดการ คุณช่วยขึ้นรถมาก่อนได้ไหม อย่าทำให้ผมต้องบังคับคุณเลย
*********ในรถของ SY
YJ: เรากำลังไปไหนกันคะ? (ไม่มีคำตอบ) ฉันกำลังถามคุณว่าเรากำลังจะไหนกันอยู่นะ!
SY: (ขับรถ) ผมกำลังลักพาตัวคุณ .
YJ: อะไรนะ?! (เธอพยายามเปิดประตูรถออกแต่เปิดไม่ได้)
SY: คนขับรถเท่านั้นถึงจะเปิดประตูนั้นได้
YJ: หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ หยุดรถ!!! (เธอเขย่าตัวเขา.)
*********ในห้องโรงแรม
SY ผลัก YJ เข้าไปข้างใน ล็อคประตู และโยนกุญแจทิ้ง
YJ: (เธอรู้สึกตกใจกลัว) คุณ! ...ถ้าคุณแตะตัวฉัน ฉันจะฆ่าคุณ!
SY: (ถอดเสื้อนอกออก) ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ผมยังไม่เคยบังคับผู้หญิงคนไหนให้ต้องนอนกับผมเลย นี่คงจะเป็นครั้งแรกและ...ครั้งสุดท้าย (YJ จับคอตัวเองแน่น รู้สึกกลัว) ผมรักคุณ (เขาผลักเธอไปที่เตียง)
YJ: (ตะโกนร้อง) หยุดนะ ไอ้หมา ออกไปนะ!! (เธอผลัก SY และวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งของห้อง)
YJ: (หายใจแรง) ตกลง ฉันจะถอดเสื้อเอง ห้ามแตะตัวฉัน ถ้าคุณกล้าแตะแม้แต่ผมฉัน ฉันจะฆ่าคุณจริงๆนะ . (เธอปลดกระดุมเสื้อตัวเอง น้ำตาไหล ) ที่ฉันทำเพราะถูกบังคับ แต่ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลย
SY เดินเข้าไปหา YJ ด้านหลัง เอามือวางบนไหล่เธอ เธอยืนตัวแข็ง เขาติดกระดุมเสื้อกลับให้เธอและเช็ดคราบน้ำตาออกจากหน้าของเธอ เขาหยิบเสื้อนอกและเดินออกไป
*******โรงเรียนตำรวจ / ในห้องเรียนศิลปะ
พวกนักเรียนกำลังวาดรูปตัวอักษรจีน KyungSoo และ JiHoon ก็อยู่ในห้องด้วย
DongJun: (เดินเข้ามาในห้อง) เฮ้ JiHoon ท่านคณบดีกำลังหานายอยู่ ฉันคิดว่าท่านต้องการรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องสมุด .
JH: มันเป๋นความผิดฉันเอง ถ้ามีใครถามพวกนาย นายก็ช่วยตอบไปตามนี้นะ
DJ: อย่างแรก มีข้อห้ามทะเลาะกันในโรงเรียน เพราะฉะนั้น พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบหรอก
JH: (หยุดวาดรูป) ฟังนะ ฉันไม่ได้โดนต่อย ฉันแค่ตกลงจากเก้าอี้ นายเข้าใจไหม?
*********โรงเรียนตำรวจ / ในหอพัก
YS เดินเข้ามาในขณะที่ JH กำลังเดินออกไป
YS: ขอบคุณ
JH: เรื่องอะไร?
YS: เรื่องที่ห้องสมุดไม่มีอะไรแล้ว
JH: ต่อไปฉันจะเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจยศสูงในอนาคต มันจะดีหรือยังไงที่จะมีประวัติว่าเคยถูกอันธพาลชกมาก่อน (เขาเดินจากไป)
KyungSoo: (เดินเข้ามาในห้อง ) มีจดหมายถึงนายน่ะ!
YS นั่งลงเปิดดูจดหมาย มันมาจาก Manbo
**ย้อนภาพไปยัง Manbo
เสียงของ Mb บรรยาย: มันสองปีมาแล้วนะเมื่อครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน นายคงเปลี่ยนไปมา แต่ฉันยังเหมือนเดิม ยังทำงานที่โรงหนังอยู่ นายได้ยินข่าว SuHwa บ้างไหม?
**ย้อนภาพไปยัง SuHwa
เสียงของ Mb บรรยาย: เธอไปโซลหลังจากประกวดนางงาม ตอนนี้เธอคงกำลังถ่ายหนัง หรืออะไรทำนองนั้นอยู่ (SH กำลังซ้อมบท แต่เธอดูทื่อ และไม่มั่นใจ ทำให้ผู้กำกับตำหนิเธอ)
**กลับมาที่หอพัก
เสียงของ Mb บรรยาย: (YS นอนอ่านจดหมายบนเตียง) นายได้เจอเธอหรือยัง? เธอเอาที่อยู่ของนายไปด้วย (YS ใช้ความคิด ...)
**YS ย้อนนึกถึงอดีต
YS เดินเข้าโรงเรียนตำรวจภายหลังจากกล่าวคำลากับ HJ และเดินจากมาใต้สายฝน
เสียง SH: YoSuk... (ด้วยเสียงอันดัง) YoooSuKK!!! ลากเสียงยาว
YS หันกลับมามองแต่เขาไม่เห็นอะไร
***********ภายนอกอาคารสร้างภาพยนต์
SH เดินออกจากรถแท็กซี่ มือถือถุงช้อปปิ้งหลายใบ เดินไม่สะดวก
YS: เกิดอะไรขึ้นกับผู้นำกองดุริยางค์ที่ดีที่สุดในเมืองชุงชาน
SH ตกใจอุทาน "YS..."
YS: (คว้าถุงของ SH หยอกล้อ) วาว ตอนนี้เธอดูเหมือนนางงามจริงๆ ฉันขอชวนเธอไปเที่ยวได้ไหมเนี่ย?
SH: (หน้าแดง) เธอ...กินอะไรมาหรือยัง?
YS: (ยิ้ม) เธอยังกังวลว่าฉันจะไม่มีอะไรกินอีกหรือเปล่า? อันที่จริง วันนี้ฉันยังไม่ได้กินมื้อที่แล้วเลย ไปหาอะไรกินกันดีกว่า
**********ร้านซุป
บนโต๊ะ มีซุปกิมจิเดือดวางอยู่ SuHwa ลองชิมดู
SH: ว้าว นี่แหละของแท้ดั้งเดิม ฉันต้องควบคุมน้ำหนัก ฉันเลยไม่ได้กินแบบนี้มานานแล้ว (YS ค่อยสังเกตเธอระหว่างที่เธอกินอยู่) ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? เธอชอบโรงเรียนไหม? เธอมีเพื่อนเยอะไหม? มีเพื่อนผู้หญิงบ้างหรือเปล่า? ถึงแม้มันจะดูล้าสมัยไปหน่อย แต่ตอนนี้ฉันกำลังฝึกเรียนการแสดง(YS ยังคงคอยสังเกตเธอ และดูเป็นกังวล) ... ขอโทษทีฉันพูดมากไปหน่อย
*********ภายนอกอาคารสร้างภาพยนต์
SH กับ YS นั่งด้วยกันที่ข้างทางเดิน
YS: (ดื่มน้ำอัดลมจนหมด) ฉันรู้สึกเหมือนมันยังเป็นเมื่อวานนี้ที่เราอยู่ที่เมือง ชุงชาน
SH: เธออยากออกจากที่นั้นมาโดยตลอด
YS: บางครั้ง ฉันก็สงสัยว่ามันจะเป็นยังไงถ้าฉันยังอยู่ที่นั่น
SH: ไม่มีทาง เธอไม่เหมาะกับที่นั่นเลย
YS: ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?
SH: ฉันอาศัยอยู่กับน้า ฉันคิดว่าถ้าฉันพยายามทำงานหนักให้มาก ฉันคงสามารถทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวได้บ้าง ตอนนี้ฉันได้แสดงโฆษณาแล้วนะ
YS: จริงหรือ?
SH: เธอจะดูไหม? (เธอเปิดสมุดรวมผลงาน)
YS มองดูวารสาร แล้วหัวเราะ
SH: มันเป็นผลงานชิ้นแรก มันเลยออกมาอย่างนั้น แต่เดี๋ยวฉันจะออกโทรทัศนืด้วย ผู้อำนวยการสร้างบอกว่าฉันมีความสามารถ
YS: ดีมากเลย แล้วเธอเคยแวะมาที่โรงเรียนฉันบ้างไหม ?
SH: ยังเลย ฉันเคยพยายามครั้งหนึ่งแต่ก็ยุ่งเกินไป
YS: เข้าใจล่ะ ยังไงก็ตามตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธออยู่ไหน แล้วเรามาเจอกันอีกนะ
***********ในรถของ Sjae
Sjae: (มองดูรูปของ Jang DoSu และหันไปคุยกับ SoongJun.) เขาเป็นมือใหม่ แต่เขาไม่เคยเป็นหัวหน้าองค์กรมาก่อน ที่เขาเป็นก็เพียงอันธพาลคนหนึ่ง
SJ: (ขับรถ) เขามีคนติดตามมากมาย
Sjae: แต่ก็ไม่ได้เป็นระบบอะไร จริงแล้วองค์กรนี้มีตัวหลักมาจากJang MyungSuk. ส่วน Jang DoSu เป็นคนแรกที่ฉันอยากพบหลักจากเกษียณจากงานนี้ ปู่ของเธอเป็นคนทำให้เขาเข้าคุกแต่ปู่ก็บอกว่า JDS เขาเป็นคนจริงคนหนึ่ง
*********ที่โรงเรียนมัธยม / ห้องของ DoSu
DoSu ได้รับการคารวะจาก Sjae เขาได้รับเชิญให้นั่งแต่ SJ ยังคงยืนนิ่งอยู่
Sjae: คนนี่คือลูกชายผม ให้เขาได้มีโอกาสแสดงความเคารพต่อท่าน
DS: (รับการโค้งคารวะจาก SJ) เขาเหมือนกับปู่ของเขาจริงๆ ช่างแข็งแรงและมั่นใจ คุณคงภูมิใจในตัวเขาสินะ
ประตูเปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับนำอาหารมาวางบนโต๊ะ
DS: นี่คือภรรยาผม (Sjae และ ผู้หญิงหันมาโค้งคารวะกันและกัน)
Lady: ยินดีที่ได้พบค่ะ ดิฉันได้เตรียมอาหารไว้ให้ท่าน แต่เกรงว่ามันจะน้อยไป
Sjae: ไม่เป็นไรครับ นี่ก็ดีมากแล้ว
DS: (หันไปทางภรรยา) อยู่ตรงนี้ และรินไวน์ให้พวกเราด้วย (หันไปทาง Sjae) เรามาดื่มด้วยกันเถอะ
Lady: ฉันคงไม่ได้อยู่รบกวนการสนทนาของพวกท่านนะคะ
Sjae: ไม่หรอกครับ กรุณาอยุ่กับเราเถอะครับ (หันไปทาง SJ) เธอออกไปเดินดูรอบๆโรงเรียนก็ได้
*******โรงเรียนมัธยม / ด้านนอก
SJ กำลังเดินดูรอบๆ ทันใดเขาได้ยินเสียงร้องเพลงจึงเดินไปดูที่มาของเสียง ขณะที่กำลังเดินเข้าไปในห้องโถง เขามองผ่านหน้าต่างและเห็นห้องเรียนที่ Lydia กำลังเล่นเปียนโนมีเด็กๆ ยืนอยู่รอบๆร้องเพลงกัน SJ มองด้วยความรู้สึกประทับใจ
*********ที่โรงเรียนมัธยม / ในห้องของ DoSu
DS: เวลาฉันมองย้อนกลับชีวิตของตัวเอง ฉันเห็นแต่เรื่องที่น่าเสียใจ
Sjae: ผมก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน ผมถึงพยายามเริ่มต้นใหม่ แก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต
DS: ดีแล้ว เธอยังอายุไม่มาก เธอจะนอนค้างที่นี่ไหม? (หันไปทางภรรยาของเขา) เธอมัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รินไวน์อีกล่ะ ?
Lady: (รินไวน์ และมอง Sjae) แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง? คุณยังมีอะไรที่ต้องทำอีกมาก จะกลับแล้ว?
Sjae: ครับ ??
Lady: อย่าเปิดประตูรับใครที่มาเคาะประตูตอนดึก มันเป็นเสียงของวิญญาณร้ายที่มาเรียกท่าน .
Sjae: ขอโทษนะ ?
DS: เธอทำอะไรน่ะ ? (หันไปทาง Sjae) ไม่ต้องกังวลหรอก เธอเป็นคนมีสัมผัสที่หก แต่หลายๆครั้งมันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ (หัวเราะ)
*********ภายในตึกที่ทำงานของ Sjae
เสียงเดิน ....ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินช้าๆ สวมรองเท้าบู้ทดำ ตุ้มหูยาว ใส่แว่นตาดำ
*****ที่ด้านนอกตึกทำงานของ ซังจี
ภายนอกที่มืดมิดและฝนตกอย่างหนัก รถสีดำแล่นผ่านเข้ามาที่ตึกและมีชายวัยกลางคนก้าวท้าวออกจากรถ และวิ่งเข้าตึกไป ในเวลาต่อมามีรถอีกคันแล่นตามมาโดยที่มีกลุ่มชายหน้าตาน่าสงสัยมองตามพร้อมทั้งรายงานความเคลื่อนไหวผ่านวิทยุสื่อสารตลอดเวลา
*****ที่ตึกทำงาน ซังจี
ชายวัยกลางคนคนเดิมได้รับการต้อนรับโดยเจ้าหน้าที่ 4 คน ซังจี เจ้าหน้าที่ ยู SJ และอัยการกัง
ซังจี: ยินดีต้อนรับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ต้องเชิญพวกท่านมาในเวลาดึกขนาดนี้ เชิญนั่งก่อนครับ ผมขอแนะนำให้ท่านผู้นี้รู้จักกับเราทุกคน ท่านนี้คือ คุณ ซังจูซา เจ้าหน้าที่จากกรมสรรพากร เป็นผู้เชี่ยวชาญในการสืบสวนรายการธุรกิจผิดกฎหมาย และต่อไปท่านนี้คือ ,,, (แนะนำเจ้าหน้าที่ของตนเองให้กับ คุณ ซัง)
*****ที่คฤหาสน์มืด
ขณะที่ จางเมียงซุก นอนหลับตาบนโซฟาโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
จีซิก: (ยกหูโทรศัพท์) ฮัลโหล ได้เลย พวกมันมีกี่คน(วางหูโทรศัพท์) พร้อมกับกับหันไปบอก เมียงซุก ว่า
มีคนอยู่กับเขาสี่คน พร้อมลูกชาย เจ้าหน้าที่ยู อัยการพาร์ค และอีกคนเป็นชายใส่แว่นอายุประมาณห้าสิบยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
เมียงซุก: ไปสืบดูว่าเป็นใคร
******ที่ตึกทำงานของ ซังจี
ซังจี: มันคงเป็นขั้นตอนที่ยาวนาน แต่ผมไม่อยากเร่งจนทำให้พลาดเหมือนคราวที่แล้ว
คุณซัง: แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ?
ซังจี: ทรัพย์สินของเขาได้มาอย่างไม่ถูกกฎหมาย เราต้องไปสืบมาว่ามีแหล่งที่มาอย่างไร และถ้าเป็นไปได้ ต้องหาที่ซ่อนให้เจอ
คุณซัง: นี่คงใช้เวลาเป็นปี และพวกเขาก็ไม่ใช่คนโง่ เงินผิดกฎหมายพวกนี้เขารู้ว่านี่จะเป็นจุดอ่อนหากทิ้งร่องรอยเอาไว้
******ที่คฤหาสน์มืด
เมียงซุก: (ยืนขึ้นฟังเสียงฟ้าร้อง) ฝนตกหนักมากนะ บอกพวกเราให้กลับมาได้แล้ว แล้วนายด้วยไปนอนได้แล้ว (แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้อง เพื่อเข้านอน จีซิก เดินตามเข้าไป) ฉันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันจะต้องคิดถึงอนาคต นายว่าโรงเรียนตำรวจอยู่ที่ไหนนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหา ยูซุก.
จีซิก: เจ้านายครับ ท่านไม่ควรยกองค์กรของเราให้กับคนที่ไม่อยากได้มันหรอกนะครับ
เมียงซุก: แต่ฉันก็ยกมันให้ ซางยุบ ไม่ได้
*****ที่โรงแรม
SY นั่งสูบบุหรี่ และดื่มเหล้าตามลำพัง เขานั่งมองดูฝนที่ตกอยู่นอกหน้าต่าง ทันใดก็มีเสียงเคาะ
SY: มันเปิดอยู่.
ทนาย Suh: (เดินเข้ามา) คุณบอกผมว่าอยากจะทำสำนักพิมพ์ ผมกลับไปคิดดู และผมเห็นว่ามันไม่เลว (ยื่นเอกสารให้) นี่ ผมเขียนแผนและการเซ้งที่ เพื่อจะจัดการในเรื่องการพิมพ์ ความจริงนะ ผมก็ชอบคุณในบางเรื่อง คุณเป็นลูกผู้ชายไม่กี่คนในที่นี้ เพียงแต่คุณควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ซึ่งในที่สุดแล้วคุณจะต้องเป็นหัวหน้าองค์กรต่อไปในอนาคต
********ที่โรงเรียนตำรวจ / ห้องทำงานศาสตราจารย์ พาร์ค
PP: เข้ามา
YS: (เดินเข้ามา พร้อมโค้งคำนับ) ท่านเรียกผมหรือครับ?
PP: เข้ามา นั่งลงตรงนี้ก่อนสิ (เขามองไปที่คอมพิวเตอร์) รายงานที่เธอทำส่งมานี่น่าประทับใจทีเดียว
YS: ขอบคุณครับ แต่ท่านคงไม่ได้เรียกผมเพราะเรื่องนี้ ใช่ไหมครับ?
PP: ทำไม่เธอถึงพูดอย่างนั้นล่ะ?
YS: ท่านชมผมเรื่องรายงานตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
PP: อ้อจริงสิ อันที่จริง ฉันอยากจะขอให้เธอไม่ต้องเข้าเรียนในชั่วโมงหน้า ที่จะสอนในหัวข้อ อาชญากรรม องค์การใต้ดิน ซึ่งจะมีการกล่าวถึงพ่อของเธอด้วย ฉันได้พูดเรื่องนี้กับท่านคณบดีแล้ว เธอจะได้รับการยกเว้นไม่ต้องเข้าเรียนภาคเช้า ฉันรู้ว่าเธอจะตัดสินใจในสิ่งที่เหมาะสม เรื่องบางอย่างมันยากสำหรับเธอ เธอไม่จำเป็นต้องฝืนแสดงเป็นอย่างอื่น ดังนั้นก็จงหลีกเลี่ยงเรื่องพวกนั้นเถอะ เธอคงเข้าใจนะ
******ที่โรงเรียนตำรวจ / นอกห้องเรียน
นักเรียนตำรวจเดินสนามโดยไม่มี YS ต่อมาในห้องเรียน YS ก็ไม่อยู่ในนั้น
******ที่โรงเรียนตำรวจ / หอพัก
YS กำลังนั่งในห้อง มองนาฬิกา Sunbae เดินเข้ามาในห้อง YS ยืนขึ้น
Sb: เธอมีคนมาเยี่ยม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเยี่ยม แต่ฉันยกเว้นให้เธอในครั้งนี้เท่านั้น เธอเข้าใจใช่ไหม?
*******ที่โรงเรียนตำรวจ / นอกรั้ว
YS เดินออกไป มีรถสีดำสองคันจอดอยู่ BangKe ยืนรออยู่
YS เดินคู่ไปกับ MS ผู้คุ้มกันเดินตามอยู่ห่างๆ
MS: เธอดูดีในชุดเครื่องแบบนี้นะ เธอรู้ไหมตอนฉันยังเด็ก ฉันอยากเป็นทหาร หรือตำรวจ เพื่อที่จะได้ใส่ชุดเครื่องแบบ แม้แต่ตอนนี้เวลาฉันเห็นคนใส่เครื่องแบบฉันยังหันไปมองเลย (พวกเขาเดินไปด้วยกัน) ในโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง พวกเขาทำดีกับเธอไหม หรือว่าเธอถูกดูถูกที่เป็นลูกอันธพาล?
YS: นั่นเป็นเรื่องที่ผมจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันเอง
MS: ฉันคิดว่าเธอคงจะลำบากสินะ
********ในร้านกาแฟ / โต๊ะด้านนอก
YS รินชาให้ MS. MS ดื่ม
MS: เมื่อปี 1961 วันที่16 พฤษภาคม วันนั้นเกิดความวุ่นวาย ตอนฉันกลับมาจากโรงเรียนมีเหตุทะเลาะวิวาทบนถนน ฉันเดินไปดูกับเพื่อนแล้วก็เห็นว่าเป็นแก็งค์อันธพาลตีกันนำโดยปู่ของเธอเอง ท่านใส่ผ้าโพกหัวเขียนว่า ฉันคืออันธพาล ใช่แล้ว ตอนนี้พ่อเธอเองก็เป็นอันธพาลเหมือนกัน มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าฉันเป็นอาจารย์ หรือ หมอ แต่ฉันก็ไม่ใช่ อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่อายที่เป็นอย่างนี้ ฉันไม่เคยฆ่าใครอย่างเลือดเย็นถึงแม้จะมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว และฉันก็ไม่เคยเกี่ยวข้องกับการค้ายาเสพติด ถ้าฉันรู้ว่าใครในองค์กรค้ายา ฉันจะสั่งหยุดมันทันที
YS: ผมทราบแล้วครับ...
MS: ฉันดีใจที่เธอคิดว่าฉันไม่ใช่อาชญากรที่เลวที่สุด
******ที่ข้างทะเลสาบ
MS: ฉันรู้สึกเหนื่อย จากนี้ไปเธอจะต้องดูแลครอบครัว องค์กรนี้มีอายุมา สี่สิบปีแล้ว มันไม่ควรปล่อยให้จบลงแบบนี้ ฉันจะถามแกอีกเป็นครั้งสุดท้าย แกจะกลับบ้านไหม
YS: ผมขอโทษ...
MS:พ่อแกกำลังขอร้องอยู่นะ
YS: ผมได้บอกไปแล้วว่า ผมจะไม่เดินทางเดียวกับพ่อ และผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
MS: (กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น) ฉันพูดอีกทีว่า ขอให้แกช่วยพ่อ .
YS: ผมขอโทษ
MS: ไอ้สารเลว !
YS: ผมจะไปเยี่ยมท่านเป็นประจำ แต่ในฐานะของลูกชายที่กำลังเรียนที่โรงเรียนตำรวจเท่านั้น เอาละ ผมต้องกลับแล้ว (โค้งเคารพ และเดินจากไป)
********โรงเรียนตำรวจ / ในห้องเรียน
PP กำลังสอนเรื่องอาชญากรรมองค์กรใต้ดิน และกำลังกล่าวถึง Jang MyungSuk และ YS เดินเข้ามาในห้องเรียน อาจารย์หันกลับมาดู YS นั่งลงโดยไม่สนใจสายตาทุกคนที่กำลังจับตามอง
******โรงเรียนตำรวจ / ในห้องสมุด
YS กำลังมองหาหนังสือ หันไปเห็น JH ยืนอ่านหนังสือขวางทางอยู่ YS เดินหลบ JH ไปอีกทางหนึ่ง
JH: อยากบอกว่า ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆ
YS: มันน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว นายไม่ใช่ฉัน
JH: จากนี้ไป มันจะมีเหตุการณ์เหมือนในวันนี้อีก ซึ่งมันจะทำให้เราทุกคนอึดอัดกันไปหมดก็เพราะนาย
YS เลิกสนใจ JH และเดินไปนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ แต่ JH เดินตามไปนั่งข้างๆ
JH: ท้ายที่สุด นายก็เป็นเหมือนพวกของนาย
YS: ไม่มีวัน
JH: แต่มันจะเป็นมรดกตกทอดมาถึงนาย
YS: (จ้องเขม็ง) ฉันบอกนายแล้วว่าไม่มีวัน
JH: นั่นเป็นสิ่งที่นายคิด มันจะเป็นไปในที่สุดถึงแม้นายจะไม่ต้องการมันก็ตาม (โครม!!! เก้าอี้ของ JH ล้มลง พร้อมทั้ง JH อยู่ที่พื้น นักเรียนคนอื่นลุกขึ้นยืนระวัง พร้อมหันมามอง )
YS ก้าวไปที่ JH คว้าคอเสื้อขึ้นมาและพูดว่า "ฟังให้ดี ฉันไม่มีวันเป็นอันธพาล!"
YS หันหลังเดินออกไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ตรงกันข้ามกับ JH ซึ่งยิ้มด้วยความรู้สึกพอใจพร้อมขยับกรามไปมา Sunbae เห็น YS เดินออกไปโดยที่มี JH อยู่ที่พื้น
Sb: เกิดอะไรขึ้น ?
JH: (ลุกขึ้นยืน) ไม่มีอะไรครับ
Sb: นี่พวกเธอกล้าสู้กันในโรงเรียนหรือ ?
JH: (เรียกชื่อ)Sunbae...
Sb: อะไร??
JH: เขาไม่ได้ต่อยผม ผมล้มลงไปเอง
Sb: จริงหรือ
JH: ผมขอร้อง ได้โปรดให้เรื่องมันจบตรงนี้
*******มหาวิทยาลัย / ในห้องพักนักเรียน
Sunbae 2 กำลังบอกทุกคนให้รีบทำรายงานและ projects.แล้วก็ HaeJun เดินเข้ามาในห้อง
Sb2: Ki HaeJun, งานของเธอครั้งที่แล้วถูกคืน อย่าให้เป็นอย่างนั้นอีกล่ะ
HJ: (รีบทำงานบน lab-top) ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำงานออกมาให้ดีที่สุด
Sb2: อย่าคุยเลย ทำให้ดูสิ
HJ พิมพ์งานอย่างขมักเขม้นตอนที่เสียงโทรศัพท์ดัง
InSu: (นั่งทำงานหลัง HJ) เธอไม่รับโทรศัพท์หรือ ?
HJ: ฉันกำลังยุ่ง ใครนะโทรมาตอนนี้ (แล้วเธอก็รับโทรศัพท์ หนีบโทรศัพท์ไว้ที่คอโดยที่พิมพ์ไปด้วย) ฮัลโหล ใครพูดคะ
เสียง YS: ผมเอง...
HJ: (เปลี่ยนมาถือโทรศัพท์ด้วยมือ) YoSuk?
เสียง YS: คุณกำลังยุ่งอยู่หรือ
HJ: ใช่ ฉันต้องรีบทำงานให้เสร็จให้ทันกำหนดที่จ่ออยู่ตรงหน้าแล้วเหมือนกำลังอยู่สนามรบเลย แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนนะ ที่โรงเรียนเหรอ
เสียง YS: ไม่ใช่
HJ: แล้วอยู่ที่ไหนเหรอ? ...เดี๋ยวก่อน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า
เสียง YS: ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากได้ยินเสียงเธอ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ไปก่อนนะ
HJ: เดี๋ยวก่อน! (เสียงวางสาย)
HaeJun ลังเลสักครู่ แล้วเธอก็คว้ากระเป๋าวิ่งออกไป Sb2 ตะโกนเรียกตามหลัง "นี่เธอคิดว่าจะไปไหน เธอยังทำงานไม่เสร็จเลย"
InSu มองตามหลัง HaeJun ซึ่งวิ่งหายไป
******ที่มหาวิทยาลัย / ข้างนอก
HaeJun พยายามเรียกรถแท็กซี่ แต่ไม่มีคันไหนหยุด เธอเริ่มท้อ ทันใดนั้นรถสีแดงก็จอดตรงหน้าเธอ และ InSu ก็ลุกออกมาจากรถ
IS: (ยิ้ม) รถของเพื่อนฉันเอง ฉันยืมเขามาให้
HJ: InSu...
IS: มัวทำอะไรอยู่ ขึ้นรถสิ (เขาผลักเธอเข้าไปในรถตรงที่นั่งคนขับ) อย่าลืมเติมน้ำมันให้เต็มถังตอนเอามาคืนด้วยนะ ไม่งั้นเพื่อนฉันโกรธแน่เลย
HJ: (รู้สึกผิด) ขอบคุณ
*******ร้านกาแฟ / ที่ใกล้โรงเรียนตำรวจ
YS นั่งที่โต๊ะกลม เขานั่งหน้าเศร้าจ้องมองเทียนที่ถือในมือหมุนไปมา HJ วิ่งเข้ามาในร้านกาแฟเห็นด้านหลังของ YS. เธอเดินเข้าไปหาทันใดนั้น YS หันมาเห็น HJ แล้วเขาก็ยิ้มให้เธอแล้วหันกลับมาทำหน้าเศร้าจ้องเทียนตามเดิม HJ เดินไปนั่งข้างเขา เธอเอื้อมมือไปจับมือเขาเอาไว้ YS หันมามอง แล้วHJ ก็อิงศรีษะบนไหล่ของเขา
********โรงเรียนตำรวจ / ที่รั้ว
รถสีแดงจอดริมรั้ว YS นั่งเงียบๆด้วยกันกับ HJ ทันใดทั้งคู่หันมามองตากันและยิ้มขึ้นมาพร้อมๆกัน .
YS: HJ.ขอบคุณนะ เธออุตส่าห์มาหาฉันตอนที่ฉันต้องการเธอมากที่สุด (เขายิ้ม) ฉันไปละนะ
HJ มอง YS เดินจากไป ทันใดนั้นเธอเปิดประตูรถเดินออกมา YS หยุดหันมามอง HJ วิ่งไปหาYS และค่อยๆอิงศรีษะบนไหล่ของเขา เขาเอื้อมมากอดเธอแน่น ทั้งสองมองตากัน และ...จูบกัน
*********ที่คฤหาสน์มืด
SY ส่งสัญญาณ ทันใด Sado ยื่นแฟ้มให้ JMS. JaeSik ยืนไกลออกไปคอยฟัง
.
Sado: นี่คือสัญญาเซ้งสำนักพิมพ์ เราเพิ่งเซ็นต์ไปเมื่อคืน
MS: (มองเอกสารคร่าวๆ) ทำไมคุณถึงทำเรื่องไม่จำเป็นพวกนี้
JS: นี่ไม่ใช่สิ่งไม่จำเป็น ดูนี่สิ (เขาให้ดูรูปของSong JuSa) เขามาจากกรมสรรพากร และกำลังสืบสวนธุรกิจของเรา คนที่อยู่เบื้องหลังน่าจะเป็น Ki SungJae
SY: เงินที่เรามีอยู่ยังใช้ไม่ได้ ทำไมเราไม่เอามันมาอยู่ในระบบฟอกมันซะ
MS: ทำยังไงละ (SY อึกอักพูดไม่ออก)
Sado: ให้ผมอธิบายนะ เราจะต้องโฆษณาหนังสือของเราในหนังสือพิมพ์ แล้วทำให้มันเป็นหนังสือติดอันดับ
MS: แล้วจะต้องทำยังไงต่อ
Sado: ไม่มีอะไร เราจะพิมพ์มัน แล้วก็ซื้อกลับ
MS: เราจะซื้อกลับหรือ?
YS: นั่นเป็นวิธีที่เราจะโอนเงินของเราเข้ามา แล้วเราก็สามารถแสดงเอกสารให้กับกรมสรรพากรได้ตามที่เขาต้องการเห็น
*********คฤหาสน์มืด / ในห้องใต้ดิน
ประตูเปิดออกแล้วมีคนเดินมาพร้อมไฟฉายเดินลงไปตามทางลง BangKe พร้อมคนของเขาเดินมากับ Mr. Song พาเดินดูรอบๆ ในนั้นมีลังหลายใบวางซ้อนกันอยู่ ภายในมีเงินอยู่เต็มลัง
BK: เงินพวกนี้เป็นของเจ้านายคนก่อนคุณJang DoSu. ท่านเก็บเอาไว้เพื่อบริจาคการกุศล
TulBok: นี่เป็นเงินสำหรับทุนการศึกษาครับท่าน
BK: จริงหรือ?
Song JuSa สำรวจปึกเอกสารในมืออย่างคร่ำเคร่ง
***********ที่ทำงานของ Sjae
Song: เงินพวกนี้เป็นเงินนอกระบบที่นานกว่าสิบปี ตามเอกสารมันเป็นเงินเพื่อการบริจาค
SJ: นั่นหมายความว่ามันเป็นเงินที่ถูกกฎหมายถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้จ่ายภาษีเลยก็ตาม
Yoo: พวกเขารู้ตัวว่าเราจะเข้าไปตรวจเลยเตรียมตัวเอาไว้ก่อน
Sjae: ฉลาดมาก
SJ: นี่เป็นวิธีการของพวกเขา
Sjae: ?
SJ: Suh HyungDo.
*********ที่บาร์
ทนายความ Suh นั่งดื่มวิสกี้ไม่หยุด หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาดึงขวดเหล้าออก "ฉันไม่อยากเห็นคุณดื่มจนเมา "
LS: เธอทำตัวเหมือนเป็นเมียฉันเลย ถ้าเธอต้องการ เรามาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ
Namee: แล้วเธอจะแต่งงานกับฉันไหม?
LS: ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากทิ้งร่องรอยชีวิตของฉันเอาไว้ให้เห็น
********ด้านนอกโรงละคร
YJ กำลังร่ำลาเพื่อนๆ SY นั่งรอในรถ และเริ่มออกรถช้าๆขับตามเธอที่เดินไปเรื่อยๆ
YeJu: (ดูท่าทางรำคาญ) คุณนี่ไม่น่าเชื่อเลย มาที่นี่เรี่อยเลยเชียว
SY: ขึ้นรถสิ
YJ: จะบ้าหรือ
SY: (เดินออกจากรถ แล้วคว้ามือ YJ เอาไว้) วันนี้ผมมาคนเดียว พวกที่เคยอยู่กับผมไม่ได้มาด้วยแล้ว ผมส่งไปที่อื่นแล้ว
YJ: แล้วมันเป็นยังไง คนอื่นก็ไปไหนคนเดียวทั้งนั้น
SY: คืนนี้ผมมีธุระที่ต้องจัดการ คุณช่วยขึ้นรถมาก่อนได้ไหม อย่าทำให้ผมต้องบังคับคุณเลย
*********ในรถของ SY
YJ: เรากำลังไปไหนกันคะ? (ไม่มีคำตอบ) ฉันกำลังถามคุณว่าเรากำลังจะไหนกันอยู่นะ!
SY: (ขับรถ) ผมกำลังลักพาตัวคุณ .
YJ: อะไรนะ?! (เธอพยายามเปิดประตูรถออกแต่เปิดไม่ได้)
SY: คนขับรถเท่านั้นถึงจะเปิดประตูนั้นได้
YJ: หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ หยุดรถ!!! (เธอเขย่าตัวเขา.)
*********ในห้องโรงแรม
SY ผลัก YJ เข้าไปข้างใน ล็อคประตู และโยนกุญแจทิ้ง
YJ: (เธอรู้สึกตกใจกลัว) คุณ! ...ถ้าคุณแตะตัวฉัน ฉันจะฆ่าคุณ!
SY: (ถอดเสื้อนอกออก) ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ผมยังไม่เคยบังคับผู้หญิงคนไหนให้ต้องนอนกับผมเลย นี่คงจะเป็นครั้งแรกและ...ครั้งสุดท้าย (YJ จับคอตัวเองแน่น รู้สึกกลัว) ผมรักคุณ (เขาผลักเธอไปที่เตียง)
YJ: (ตะโกนร้อง) หยุดนะ ไอ้หมา ออกไปนะ!! (เธอผลัก SY และวิ่งไปที่อีกด้านหนึ่งของห้อง)
YJ: (หายใจแรง) ตกลง ฉันจะถอดเสื้อเอง ห้ามแตะตัวฉัน ถ้าคุณกล้าแตะแม้แต่ผมฉัน ฉันจะฆ่าคุณจริงๆนะ . (เธอปลดกระดุมเสื้อตัวเอง น้ำตาไหล ) ที่ฉันทำเพราะถูกบังคับ แต่ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลย
SY เดินเข้าไปหา YJ ด้านหลัง เอามือวางบนไหล่เธอ เธอยืนตัวแข็ง เขาติดกระดุมเสื้อกลับให้เธอและเช็ดคราบน้ำตาออกจากหน้าของเธอ เขาหยิบเสื้อนอกและเดินออกไป
*******โรงเรียนตำรวจ / ในห้องเรียนศิลปะ
พวกนักเรียนกำลังวาดรูปตัวอักษรจีน KyungSoo และ JiHoon ก็อยู่ในห้องด้วย
DongJun: (เดินเข้ามาในห้อง) เฮ้ JiHoon ท่านคณบดีกำลังหานายอยู่ ฉันคิดว่าท่านต้องการรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องสมุด .
JH: มันเป๋นความผิดฉันเอง ถ้ามีใครถามพวกนาย นายก็ช่วยตอบไปตามนี้นะ
DJ: อย่างแรก มีข้อห้ามทะเลาะกันในโรงเรียน เพราะฉะนั้น พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบหรอก
JH: (หยุดวาดรูป) ฟังนะ ฉันไม่ได้โดนต่อย ฉันแค่ตกลงจากเก้าอี้ นายเข้าใจไหม?
*********โรงเรียนตำรวจ / ในหอพัก
YS เดินเข้ามาในขณะที่ JH กำลังเดินออกไป
YS: ขอบคุณ
JH: เรื่องอะไร?
YS: เรื่องที่ห้องสมุดไม่มีอะไรแล้ว
JH: ต่อไปฉันจะเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจยศสูงในอนาคต มันจะดีหรือยังไงที่จะมีประวัติว่าเคยถูกอันธพาลชกมาก่อน (เขาเดินจากไป)
KyungSoo: (เดินเข้ามาในห้อง ) มีจดหมายถึงนายน่ะ!
YS นั่งลงเปิดดูจดหมาย มันมาจาก Manbo
**ย้อนภาพไปยัง Manbo
เสียงของ Mb บรรยาย: มันสองปีมาแล้วนะเมื่อครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน นายคงเปลี่ยนไปมา แต่ฉันยังเหมือนเดิม ยังทำงานที่โรงหนังอยู่ นายได้ยินข่าว SuHwa บ้างไหม?
**ย้อนภาพไปยัง SuHwa
เสียงของ Mb บรรยาย: เธอไปโซลหลังจากประกวดนางงาม ตอนนี้เธอคงกำลังถ่ายหนัง หรืออะไรทำนองนั้นอยู่ (SH กำลังซ้อมบท แต่เธอดูทื่อ และไม่มั่นใจ ทำให้ผู้กำกับตำหนิเธอ)
**กลับมาที่หอพัก
เสียงของ Mb บรรยาย: (YS นอนอ่านจดหมายบนเตียง) นายได้เจอเธอหรือยัง? เธอเอาที่อยู่ของนายไปด้วย (YS ใช้ความคิด ...)
**YS ย้อนนึกถึงอดีต
YS เดินเข้าโรงเรียนตำรวจภายหลังจากกล่าวคำลากับ HJ และเดินจากมาใต้สายฝน
เสียง SH: YoSuk... (ด้วยเสียงอันดัง) YoooSuKK!!! ลากเสียงยาว
YS หันกลับมามองแต่เขาไม่เห็นอะไร
***********ภายนอกอาคารสร้างภาพยนต์
SH เดินออกจากรถแท็กซี่ มือถือถุงช้อปปิ้งหลายใบ เดินไม่สะดวก
YS: เกิดอะไรขึ้นกับผู้นำกองดุริยางค์ที่ดีที่สุดในเมืองชุงชาน
SH ตกใจอุทาน "YS..."
YS: (คว้าถุงของ SH หยอกล้อ) วาว ตอนนี้เธอดูเหมือนนางงามจริงๆ ฉันขอชวนเธอไปเที่ยวได้ไหมเนี่ย?
SH: (หน้าแดง) เธอ...กินอะไรมาหรือยัง?
YS: (ยิ้ม) เธอยังกังวลว่าฉันจะไม่มีอะไรกินอีกหรือเปล่า? อันที่จริง วันนี้ฉันยังไม่ได้กินมื้อที่แล้วเลย ไปหาอะไรกินกันดีกว่า
**********ร้านซุป
บนโต๊ะ มีซุปกิมจิเดือดวางอยู่ SuHwa ลองชิมดู
SH: ว้าว นี่แหละของแท้ดั้งเดิม ฉันต้องควบคุมน้ำหนัก ฉันเลยไม่ได้กินแบบนี้มานานแล้ว (YS ค่อยสังเกตเธอระหว่างที่เธอกินอยู่) ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? เธอชอบโรงเรียนไหม? เธอมีเพื่อนเยอะไหม? มีเพื่อนผู้หญิงบ้างหรือเปล่า? ถึงแม้มันจะดูล้าสมัยไปหน่อย แต่ตอนนี้ฉันกำลังฝึกเรียนการแสดง(YS ยังคงคอยสังเกตเธอ และดูเป็นกังวล) ... ขอโทษทีฉันพูดมากไปหน่อย
*********ภายนอกอาคารสร้างภาพยนต์
SH กับ YS นั่งด้วยกันที่ข้างทางเดิน
YS: (ดื่มน้ำอัดลมจนหมด) ฉันรู้สึกเหมือนมันยังเป็นเมื่อวานนี้ที่เราอยู่ที่เมือง ชุงชาน
SH: เธออยากออกจากที่นั้นมาโดยตลอด
YS: บางครั้ง ฉันก็สงสัยว่ามันจะเป็นยังไงถ้าฉันยังอยู่ที่นั่น
SH: ไม่มีทาง เธอไม่เหมาะกับที่นั่นเลย
YS: ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?
SH: ฉันอาศัยอยู่กับน้า ฉันคิดว่าถ้าฉันพยายามทำงานหนักให้มาก ฉันคงสามารถทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวได้บ้าง ตอนนี้ฉันได้แสดงโฆษณาแล้วนะ
YS: จริงหรือ?
SH: เธอจะดูไหม? (เธอเปิดสมุดรวมผลงาน)
YS มองดูวารสาร แล้วหัวเราะ
SH: มันเป็นผลงานชิ้นแรก มันเลยออกมาอย่างนั้น แต่เดี๋ยวฉันจะออกโทรทัศนืด้วย ผู้อำนวยการสร้างบอกว่าฉันมีความสามารถ
YS: ดีมากเลย แล้วเธอเคยแวะมาที่โรงเรียนฉันบ้างไหม ?
SH: ยังเลย ฉันเคยพยายามครั้งหนึ่งแต่ก็ยุ่งเกินไป
YS: เข้าใจล่ะ ยังไงก็ตามตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธออยู่ไหน แล้วเรามาเจอกันอีกนะ
***********ในรถของ Sjae
Sjae: (มองดูรูปของ Jang DoSu และหันไปคุยกับ SoongJun.) เขาเป็นมือใหม่ แต่เขาไม่เคยเป็นหัวหน้าองค์กรมาก่อน ที่เขาเป็นก็เพียงอันธพาลคนหนึ่ง
SJ: (ขับรถ) เขามีคนติดตามมากมาย
Sjae: แต่ก็ไม่ได้เป็นระบบอะไร จริงแล้วองค์กรนี้มีตัวหลักมาจากJang MyungSuk. ส่วน Jang DoSu เป็นคนแรกที่ฉันอยากพบหลักจากเกษียณจากงานนี้ ปู่ของเธอเป็นคนทำให้เขาเข้าคุกแต่ปู่ก็บอกว่า JDS เขาเป็นคนจริงคนหนึ่ง
*********ที่โรงเรียนมัธยม / ห้องของ DoSu
DoSu ได้รับการคารวะจาก Sjae เขาได้รับเชิญให้นั่งแต่ SJ ยังคงยืนนิ่งอยู่
Sjae: คนนี่คือลูกชายผม ให้เขาได้มีโอกาสแสดงความเคารพต่อท่าน
DS: (รับการโค้งคารวะจาก SJ) เขาเหมือนกับปู่ของเขาจริงๆ ช่างแข็งแรงและมั่นใจ คุณคงภูมิใจในตัวเขาสินะ
ประตูเปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับนำอาหารมาวางบนโต๊ะ
DS: นี่คือภรรยาผม (Sjae และ ผู้หญิงหันมาโค้งคารวะกันและกัน)
Lady: ยินดีที่ได้พบค่ะ ดิฉันได้เตรียมอาหารไว้ให้ท่าน แต่เกรงว่ามันจะน้อยไป
Sjae: ไม่เป็นไรครับ นี่ก็ดีมากแล้ว
DS: (หันไปทางภรรยา) อยู่ตรงนี้ และรินไวน์ให้พวกเราด้วย (หันไปทาง Sjae) เรามาดื่มด้วยกันเถอะ
Lady: ฉันคงไม่ได้อยู่รบกวนการสนทนาของพวกท่านนะคะ
Sjae: ไม่หรอกครับ กรุณาอยุ่กับเราเถอะครับ (หันไปทาง SJ) เธอออกไปเดินดูรอบๆโรงเรียนก็ได้
*******โรงเรียนมัธยม / ด้านนอก
SJ กำลังเดินดูรอบๆ ทันใดเขาได้ยินเสียงร้องเพลงจึงเดินไปดูที่มาของเสียง ขณะที่กำลังเดินเข้าไปในห้องโถง เขามองผ่านหน้าต่างและเห็นห้องเรียนที่ Lydia กำลังเล่นเปียนโนมีเด็กๆ ยืนอยู่รอบๆร้องเพลงกัน SJ มองด้วยความรู้สึกประทับใจ
*********ที่โรงเรียนมัธยม / ในห้องของ DoSu
DS: เวลาฉันมองย้อนกลับชีวิตของตัวเอง ฉันเห็นแต่เรื่องที่น่าเสียใจ
Sjae: ผมก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน ผมถึงพยายามเริ่มต้นใหม่ แก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต
DS: ดีแล้ว เธอยังอายุไม่มาก เธอจะนอนค้างที่นี่ไหม? (หันไปทางภรรยาของเขา) เธอมัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รินไวน์อีกล่ะ ?
Lady: (รินไวน์ และมอง Sjae) แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง? คุณยังมีอะไรที่ต้องทำอีกมาก จะกลับแล้ว?
Sjae: ครับ ??
Lady: อย่าเปิดประตูรับใครที่มาเคาะประตูตอนดึก มันเป็นเสียงของวิญญาณร้ายที่มาเรียกท่าน .
Sjae: ขอโทษนะ ?
DS: เธอทำอะไรน่ะ ? (หันไปทาง Sjae) ไม่ต้องกังวลหรอก เธอเป็นคนมีสัมผัสที่หก แต่หลายๆครั้งมันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ (หัวเราะ)
*********ภายในตึกที่ทำงานของ Sjae
เสียงเดิน ....ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินช้าๆ สวมรองเท้าบู้ทดำ ตุ้มหูยาว ใส่แว่นตาดำ
จบตอน
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.