เมื่อ 12/06/07 คุณ roytavan เคยนำ Poem Friendship ขึ้น post
และมีกลอนสรุปท้ายคำแปลบทกวีเป็นภาษาไทย ไว้ในตอนท้ายว่า
“ อันดอกไม้ งามเลิศ ไม่บานบ่อย
หนึ่งในร้อย ดั่งเพชร กลางภูผา
เปรียบเพื่อนดี หายาก เหลือคณา
ชั่วชีวา ใครพบ สบโชคดี "
โดยกาญจน์มุนี ศรีวิศาลภพ (ร้อยตะวัน)
Amornbyj ได้เขียน กลอนบทหนึ่งไว้ในตอนนั้น ขอนำมา post รวมกับกลอนของคุณ ร้อยตะวัน ถือเป็นการต้อนรับสมาชิก เข้าสู่บ้าน TWSSG ทุกท่านนะคะ (รวมทั้งตัวเองด้วยนะคะ)
ดอกไม้บาน รับตะวัน ของวันใหม่
ช่างอวลไอ ความอบอุ่น ละมุนหวาน
สีสดสวย กลิ่นระรื่น ชื่นดวงมาน
ได้พบพาน ดอกไม้หอม พร้อมไมตรี
ถึงสายลม พัดโบก กระโชกไหว
ไม่กวัดไกว ร่วงหล่น ทนเหลือที่
ถึงแสงแดด แผดแรง แล้งทั้งปี
เป็นมาลี ที่บานอยู่ มิรู้โรย
ห้วงเวหา ผืนฟ้านี้ มีเพ็ญจ้า
แสงนวลตา สว่างไสว มิไห้โหย
ความเบิกบาน ความแจ่มใส ให้กอบโกย
อยู่กันโดย รักผูกพัน ผันร่วมกัน
มีดอกไม้ ผลิบานใหม่ ไม่ขาดช่วง
จันทร์เต็มดวง ทุกราตรี มิแปรผัน
อีกแสงอาทิตย์ แทนมิตรภาพ ทุกคืนวัน
เพื่อนแท้นั้น ยังมีอยู่ คู่โลกา…………( ตราบใดที่โลกนี้ยังมีอาทิตย์ยามทิวา และดวงจันทรายามราตรี)
( ส่วนใหญ่เราจะพบกันตอนกลางคืน เหมือนกันหรือเปล่าคะ)
และ มิตรภาพเหล่านี้ เกิดขึ้นได้ เพราะมี เบ ยองจุน เป็นสื่อกลาง ที่ร้อยรวม พวกเรา ให้เข้ามาหากัน และรู้จักกัน แม้ไม่เคยหน้าตาซึ่งและกัน ( ก่อน มีการ Post รูป ของตัวเอง) เพียงแค่ อ่านตัวอักษรบนจอคอม หรือ ได้โทรศัพท์คุยกัน เราก็เกิดความรู้สึก รัก ผูกพัน ปรารถนาดี มีมิตรไมตรี ต่อกัน เผื่อแผ่ แบ่งปัน ความสุขและสิ่งดีๆซึ่งกันและกัน ขอบคุณ เบ ยองจุน จริง ๆ
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.