ขิม และพิณ ใน GORYEO

A Frozen Flower
เป็นภาพยนตร์ ที่มีความยาวแค่ 2 ชั่วโมง เศษ แต่ช่างมีความน่าสนใจ สำหรับดิฉันมากเลย
เนื่องจากดนตรี แม้ดิฉัน จะเป็นนักเรียนสายวิทย์ ไม่มีความรู้ ใดๆ เรื่องดนตรี หรือ เครื่องดนตรี แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ สะดุดใจ โดนใจมากๆเลย
ขอเริ่มจาก เครื่องดนตรี ที่ ใช้ในหลายประเทศ คือ
ขิม
แค่ง่ายๆ อย่างที่เห็น ก็มี จีน เกาหลี และไทย ที่ใช้เครื่องดนตรีนี้ ประกอบอยู่ใน วงดนตรี ประจำชาติโบราณ
ดูหน้าตา ขิม ของเกาหลี ในยุคสมัย GORYEO คงคุ้นตา ว่า ก็เหมือน ขิม ที่บ้านเรา


การวางเครื่องดนตรี เมื่อเล่นเป็น วง ก็ คล้าย บ้านเรา คือ เครื่องดนตรี ขิม จะ อยู่ ตำแหน่งหน้า

ถัดจาก ขิม จะเป็น พิณ เกาหลี ซึ่งคุณ Ladymoon เล่าว่า มีชื่อเรียกว่า

“โกมังกู” (geomungo) หรือ “ฮยอนกึม” (hyeongeum) แต่ในภาพ ดิฉัน รู้สึกว่า พิณ สามตัวซ้าย และสามตัวขวา มีลักษณะ ทั้งสีสันและรูปแบบที่ไม่เหมือนกัน ถ้าหันหน้าหาภาพ

สายของพิณ ด้านซ้าย เหมือนมี( เอ จะเรียกว่า หย่อง หรือเปล่าคะ) สูงต่ำ ไล่ระดับกันทำให้สายพิณ โค้ง สูง ไล่ระดับมาหาต่ำ

แต่ พิณ ด้านขวามือ มีหย่องรองรับสายพิณ เป็นระดับเดียวกัน ทำให้สายพิณ เป็นระดับเดียวกัน

ไปดูภาพชัด ๆ ที่ จูจินโม และ โจอินซอง ในภาพยนตร์ กำลังดีด พิณ

สำหรับวงนี้ ใช้ พิณ ถึง 6 ตัว

พิณนี้ ถ้าเทียบ กับเครื่องดนตรี ของไทย เรา คงคล้าย จะเข้ แต่วงดนตรีบ้านเราไม่ใช้ จะเข้ มากมายขนาดนี้

แต่ถ้าสังเกตุให้ดีการ ดี ขิม ของ นักดนตรีเกาหลี ใช้ไม้ ตีขิม เพียง อันเดียว ของบ้านเรา จะใช้ ไม้ตีขิม 2 อัน

ดูลักษณะ มือ ซ้าย ของนักดนตรี ว่า ไม่มีไม้ตีขิม ในมือ

ดิฉัน เลย รู้สึกเอาเอง ว่า เสียง ขิม ของเกาหลี ฟังแล้ว ห้วนๆ

แต่ขิมไทย การใช้ ไม้ ตี 2 อัน ซึ่งน่าจะเล่น โน๊ตเดียว กัน คือ เน๊ตโด ก็ โด ทั้ง 2 ไม้ ถ้าเป็นโน๊ต เร ก็ เร ทั้ง 2 ไม้ ทำให้เสียงที่ได้ เหมือน ล้อ เสียง กัน ฟังแล้ว ออกหวาน กว่า เสียงไม่ขาดห้วน

ยิ่งถ้ามีการ ใช้ ไม้ตีขิมลากสายขิม จากบนมาล่าง การลากทั้ง 2 ไม้ เสียงมัน ไล่ ล้อกันไม่ขาดจังหวะ

นี่เขียนแบบความความรู้สึกของคนเขียน นักดนตรี ตัวจริง มาอ่านแล้ว กรุณา ให้ อภัย ด้วย

หรือว่า การ ตีขิม ด้วยไม้เดียว เหมาะกับ ดนตรีของเกาหลี .......

ถ้าเพลงยาวๆ มือซ้าย คงทำให้นักดนตรี เกะกะมือซ้ายของตัวเองไหม

ในวง มีซอ และกลอง ด้วย รูปทรงคล้ายซอด้วงบ้านเรา ซอของเกาหลี เรียก ว่า อะไรหนอ แต่เคยอ่านเจอ ว่า ซอจีน เรียก ว่าเอ้อหู

ข้างบนนี้ เป็นฉาก ของการแสดง วงดนตรีในงานเฉลิม ฉลอง หน้าพระที่นั่งกษัตริย์

แต่ พอกษัตริย์ ร่วมทรงแสดงดนตรี เพราะทรงเล่น พิณ ดังนั้น การตั้งวง เลย ใช้ พิณ อยู่ตำแหน่งหน้า

กษัตริย์ กงนิม ทรง ดีดพิณ แบบหย่อง ระดับเดียวกัน

กษัตริย์ ประทับนั่ง ร่วม กับนักดนตรี ตรงกลางหน้าสุด พระองค์เดียว มีนักดนตรีพิณ ซ้ายขวา และถัดไป อีก รวม 6 พิณ รวม พิณ 7 ตัว ต้องเรียกว่า กษัตริย์ กงนิม เป็น พิณเอก

ดนตรี ขิม อยู่ถัดลงไป มองไม่ชัด ว่า เป็นแถวเดียวกับซอไหม

นั่งแสดงดนตรี กับพื้น พวกข้าราชบริพาร เต้นระบำรำฟ้อนตามจังหวะ ใกล้ๆวงดนตรีนั่นเอง ถ้าเป็นบ้านเรา การแสดงดนตรี ต้อง เล่นบนพื้น ยกสูงเป็นเวที

แน่นอนว่ากลองอยู่ท้ายสุด

มีเครื่องดนตรี ขลุ่ยไม้ ด้วย

การเล่นพิณ ของ เกาหลี ต้องวางให้พิณ ข้างหนึ่ง อยู่ บนตัก ผู้เล่น อีกด้านหนึ่ง วาง กับพื้น

ลักษณะของพิณ คือ ต้องวางเอียงลาด เพื่อเหตุผลใด กันหนอ

จะเข้ ของเรา วาง บนพื้นระนาบเดียวกัน

แต่ กู่เจิ้ง ของจีน ต้องวาง บนที่วางเฉพาะ ตัวของกู่เจิ้ง ผู้เล่น ต้องนั่งเก้าอี้ ดีด กู่เจิ้ง

วงดนตรีเกาหลี เหมือนวงดนตรีไทยที่ต้องนั่งแสดง กับพื้น

แต่ว่า อุปกรณ์ ดีด พิณ เกาหลีเป็น แท่งยาว ส่วน จะเข้ ไทย จะมี ลักษณะ เป็นแผ่นเล็ก แบน