[Trans]Reporters’ gathering for a commemorative event for the publication of the BYJ’s book by suehan.

Hi, everyone;

Since BYJ published his book, ‘Traveling to discover the beauty of Korea’, I find lots of postings in the Korean websites. What I am impressed of the most is that his book changed the bloggers impression of him which was not-so good to begin with and his reason to publish his book.

The postings I translated below could be a good example of it and it’s was written by a producer of the broadcasting company. The blogger posted two vods, but I didn’t know how to repost the vods, please go to the website if you’re interested in watching it.

http://onthemango.tistory.com/264?srchid=BR1http%3A%2F%2Fonthemango.tistory.com%2F264


--------------------------------------------

Reporters’ gathering for a commemorative event for the publication of the BYJ’s book,

Original in Korean: Peaches on the mango tree
Translated into English: suehan
Thai Translated by Lydymoon

Bae Yong Joon held the reporters’ gathering to commemorate
the publication of his book and I attended to cover it.
It’s said that the book was published to introduce the beauty of Korea.

Actually,
Jeong Woo Seong and Jang Dong Gun’s movie previews were
scheduled to be held today as well.

Manpower of Korea Entertainment news was divided into 3 today
because there were 3 big events that would be held for
Jeong Woo Seong, Jang Dong Gun and Bae Yong Yoon.

But, the location where most reporters gathered was
the commemorative event for the publication of BYJ’s book.

A certain broadcasting company could not attend one of
the two remaining events.


Another company decided to interview the other two later on and
all of them came to Bae Yong Joon’s event.

Anyway,

That is the reason why many,
Reporters gathered at BYJ’s.

A certain reporter said,

BYJ’s events treat reporters very well.
But that might not be the reason why the reporters gathered.

But,
They treated us very well.

เบยงจุนจัดงานพบปะสื่อเพื่อเฉลิมฉลองการตีพิมพ์หนังสือของเขา และผมได้เข้าร่วมงานนี้ด้วย กล่าวกันว่าหนังสือเล่มนี้พิมพ์ขึ้นมาเพื่อแนะนำความงดงามของเกาหลี

อันที่จริงภาพยนตร์รอบพรีวิวของจงวูซุงและแจงดองกันก็จัดขึ้นในวันเดียวกันนี้ บรรดาสื่อบันเทิงของเกาหลีต้องแบ่งกันไปถึง 3 งาน เพราะมี 3 งานใหญ่ที่จัดขึ้น ทั้งของจงวูซุง แจงดองกัน และเบยงจุน

แต่สถานที่ที่ผู้สื่อข่าวไปรวมตัวกันมากที่สุดก็คืองานแถลงข่าวเปิดตัวหนังสือของเบยงจุน สำหรับสื่อโทรทัศน์คงไม่สามารถไปร่วมงานที่เหลืออีก 2 งานได้ จึงตัดสินใจว่าค่อยไปสัมภาษณ์อีก 2 งานทีหลัง แล้วทุกคนก็มาอยู่ที่งานของเบยงจุน

แต่มันย่อมมีสาเหตุที่นักข่าวมารวมตัวกันอยู่ที่งานของเบยงจุน ว่ากันว่าเบยงจุนดูแลนักข่าวเป็นอย่างดี นั่นอาจไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดที่ผู้สื่อข่าวมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ แต่พวกเขาก็ดูแลเราอย่างดีจริงๆ

The picture above is the USB that was handed to us before the event.
It was a 4GB and said that it was designed by an artisan of
the lacquered wood inlaid sh*ells.

It wasn’t my favorite style,
but everyone was so happy to have it because it was a 4GB.

It was pIaced in a box and it looked good enough to give as a gift.
Our CP senior gave it to the broadcasting general manager right away.

ภาพข้างบนนี้คือ USB ที่ส่งถึงเราก่อนวันงาน มันมีความจุขนาด 4GB และกล่าวว่าได้รับการออกแบบโดยศิลปินภาพแล็คเกอร์ มันอาจไม่ใช่สไตล์ที่ผมชื่นชอบนัก แต่ทุกคนก็ยินดีที่ได้รับเพราะมันมีความจุถึง 4GB ซึ่งถูกจัดวางมาในกล่องอย่างดี สวยงามพอที่จะให้เป็นของขวัญได้เลย หัวหน้าของเรารีบมอบมันให้กับผู้จัดการทั่วไปทันที

We chatted before we entered the hall.
Senior cameraman Haejoon,
audioman Dongsik, and
wuri assistant producer ‘Hanchang’.

Event was supposed to start at 2pm, and
I heard that we could enter at 1:30 pm.

We were sure that lots of reporters would gather, so we left at 11 am,
and arrived at the venue before noon, but..

We were going to put our names on the reporters’ entering list
as soon as we arrived, but we were the 34th --;

A certain team said that they came at 8 am and put their names
as the first, and next team came at 9 am.. just like that.
This field is very competitive in every way.

เราคุยกันก่อนที่จะเข้าไปในห้องจัดงาน ตากล้องอาวุโส แฮจุน, ช่างเสียง ดงซิก และ ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์ คุณฮันชาง งานจะเริ่มตอนบ่าย 2 แต่ผมได้ยินมาว่าเราจะเข้าไปได้ตั้งแต่บ่ายโมงครึ่ง

เราแน่ใจว่าต้องมีนักข่าวมากันเยอะแน่ จึงออกมาตั้งแต่ 11 โมง และมาถึงสถานที่จัดงานก่อนเที่ยง แต่ตอนที่เราลงชื่อในใบลงทะเบียนทันทีที่มาถึง เราอยู่ลำดับที่ 34

มีทีมงานที่บอกว่าพวกเขามาถึงตั้งแต่ 8 โมงเช้าและได้ลงชื่อเป็นทีมแรก ทีมถัดไปมาถึงตอน 9 โมงเช้า อาชีพนี้ช่างแข่งขันกันทุกวิถีทางจริงๆ

Mess before entering the hall.
People are most sensitive at this time because they want to occupy
a good spot for shooting which depends on who enter first.

Originally, we’re supposed to enter the hall according to the order of the list
which we wrote down this morning, but we could see this kind of mess often
due to their strong nerves because some didn’t want lose their turns, and
some actually thought that they would enter according to the order of the line.

ฝูงชนออกันอยู่หน้าทางเข้าห้องจัดงาน ผู้คนต่างกระวนกระวายกันเพราะต้องการหาทำเลเหมาะๆ ในการถ่ายภาพ ซึ่งขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะได้เข้าไปก่อน

เดิมทีเราควรจะได้เข้าไปในห้องตามลำดับรายชื่อที่ลงไว้เมื่อเช้านี้ แต่เราเห็นแล้วว่าผู้คนขนาดนี้คงต้องขึ้นอยู่กับความสามารถเฉพาะตัวกันแล้ว เพราะบางคนคงไม่อยากเสียโอกาสทอง แต่บางคนก็คิดว่าน่าจะเข้าไปตามลำดับ

In this chaos, assistant producer Hanchang (His full name is Seo, Hanchang)
and I are concentrating to take pictures. He said that he was going to
show BYJ’s pictures to his mother.

ท่ามกลางความวุ่นวายเช่นนี้ ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์ ฮันชาง (ชื่อเต็มของเขาก็คือโซฮันชาง) และผมกำลังตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูป เขาบอกว่าจะเอารูปของเบยงจุนกลับไปอวดแม่ของเขา

Finally, it’s our turn to enter..
ในที่สุดก็ถึงคิวที่เราจะได้เข้าไป...

Inside of hall for the reporters’ gathering.
ภายในห้องจัดงานผู้สื่อข่าวออกันอยู่เต็มไปหมด

Finally, Bae Yong Joon appeared.
ในที่สุดเบยงจุนก็ปรากฏตัว

He has a well-developed figure. I mean it.

So-called, ‘A class’ stars have different auras.
Either they work hard to have that shape or were born like that,
Those are the reasons why they call them ‘A class’.

เขาดูดีจริงๆ

ดาราระดับ “เอ-คลาส” จะมีรัศมีที่แตกต่างจากคนอื่น ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้รูปร่างนั้นมาหรือเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดก็ตาม นั่นเป็นเหตุผลที่ใครๆ ก็เรียกพวกเขาว่าดาราระดับ “เอ-คลาส”

(vod)

Recently, Bae Yong Joon was hospitalized for sepsis due to his hectic
schedule for publication.
He had a bad complexion and his voice was quivering while he was
speaking due to his weakness.

Nevertheless, I could see clearly that he was doing his best.

เมื่อไม่นานมานี้เบยงจุนต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลจากอาการติดเชื้อในเลือดเพราะรีบเร่งทำหนังสือเล่มนี้ ผิวของเขาดูซีดเซียวและเสียงก็สั่นๆ ขณะที่พูดเนื่องจากร่างกายที่อ่อนแอ อย่างไรก็ตามผมเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว


I didn’t ‘edit’ it, but did just ‘cut and past’ with Daum Pot Encoder.
But my computer in my house which isn’t performing well seemed to
have a hard time handling it. Editing is not consistent.
It’s a shame for a person who has a job as a film editor.

To tell the truth, it was my first time covering Bae Yong Joon,
and I was surprised a little and jealous.

The reason I was surprised..

While he was writing this book,

he met many artisans [for example, artisans for Pansori (the traditional
Korean narrative songs), traditional dyeing, plum farm, lacquer painting, etc.)]

All of them praised BYJ highly.

Even though they live in the country side..
They have been living over 50 years and aren’t fools at all.

If his goal was to make money, or didn’t work hard, or showed his
shallowness, then they surely sense or know his intention.

But, all of them, with one voice, talked about BYJ’s warmness as human,
diligence, meticulousness, and passionate.


บอกตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำข่าวของเบยงจุน และผมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแกมอิจฉา เหตุผลที่ผมประหลาดใจ เพราะระหว่างที่เขาเขียนหนังสือเล่มนี้ เขาได้พบกับศิลปินมากมาย ( อาทิเช่น ศิลปินพันโซริ (เพลงเกาหลีโบราณที่ใช้ในการร้องเล่าเรื่องราว) ช่างย้อมผ้าโบราณ, ฟาร์มพลัม, ศิลปินวาดภาพแล็คเกอร์ และอื่นๆ)

พวกเขาต่างชื่นชมเบยงจุนอย่างมาก ถึงแม้พวกเขาจะอาศัยอยู่ในชนบท แต่ก็อยู่มานานกว่า 50 ปีและไม่ใช่คนที่จะถูกหลอกง่ายๆ แต่อย่างใด ถ้าเป้าหมายของเขาคือแค่หาเงิน ไม่ต้องทำงานหนักมากมายนัก ทำแบบให้มันผ่านๆ ไปเท่านั้น คนเหล่านี้ต้องสัมผัสได้และรู้เจตนาของเขาแน่

แต่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันถึงความอบอุ่นของเบยงจุน ในฐานะมนุษย์คนหนึ่งที่มีความมานะ ความรอบคอบ และความหลงใหลในงาน


They became ‘masters’ because they devoted themselves in one thing,
and BYJ was recognized by ‘these masters’

I thought that the praise didn’t come without efforts
This occurred to me while I was listening to their praises.

And another thing I was envious of him

A while ago,
I mentioned this when I published the paper on the Cyworld.

Later,
If I have a chance,

I want to visit the masters of our traditional musical instruments,
learn the procedures on how to make the musical instruments one by one,
watch and interview them.

And then I would like to participate in making my own instrument eventually.

So, at that time,
Master of Janggoo (Korean Traditional Drum) someone, someone.

Master of Bangzza (high-quality brass tableware) who can make Jiing (a gong)
someone, someone

Master of Buk (a drum) someone, someone, someone

I had made a list that way.

พวกเขากลายเป็น “อาจารย์” เพราะได้อุทิศตัวเองให้กับสิ่งๆ หนึ่ง และเบยงจุนก็ได้รับการยอมรับจาก “อาจารย์” เหล่านี้ ผมคิดว่าคำยกย่องนั้นไม่ใช่จะได้มาโดยง่าย สิ่งนี้เกิดขึ้นในใจของผมเมื่อได้ยินคำชมเชยเหล่านั้น

และสิ่งที่ทำให้ผมอิจฉาเขาก็คือ สักพักหนึ่งมาแล้วผมเคยบอกไว้ตอนลงบทความใน Cyworld ว่าถ้าผมมีโอกาส ผมอยากไปเยี่ยมอาจารย์ด้านเครื่องดนตรีโบราณ เรียนรู้ขั้นตอนการทำเครื่องดนตรีโบราณแบบตัวต่อตัว ไปดูและสัมภาษณ์พวกเขา แล้วผมก็อยากลงมือทำเครื่องดนตรีสักชิ้นด้วยตัวเอง ในตอนนั้นที่ผมคิดไว้ก็มี อาจารย์ด้านจังกู (กลองเกาหลีโบราณ) อาจารย์ด้านบังซา (เครื่องทองเหลือง) อาจารย์ด้านบ๊ก (กลอง) ผมนึกเอาไว้ในใจเช่นนั้น


Later, I would visit them to get the musical instruments.

Among them, a certain master of Janggoo (a drum),
I’m going to visit him no matter what happens.

But,
BYJ met the masters of the musical instruments,
Hyojae Sonsangnim who makes the Korean dresses,
worked at the farm with the owner of a plum field whom I can’t remember her name,
met the noted singer of Pansori,
and met the master of the lacquer painting.

And above all,
I really was envious of him because he could communicate with them by heart.

I am really envious of him.

Frankly, before I came here,
I was a bit lukewarm because I thought he wrote a book half-heartedly to make money

But,

I realize today that
This man seems to meet people wholeheartedly,
and wrote the book sincerely
So I see him differently.

ผมจะไปเยี่ยมพวกเขาเพื่อทำเครื่องดนตรี ในบรรดาบุคคลเหล่านี้ อาจารย์ด้านจังกู (กลอง) ผมจะต้องไปให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่เบยงจุนได้พบกับอาจารย์ด้านเครื่องดนตรีเหล่านี้ ได้พบอาจารย์เฮียวแจ ผู้ที่ทำเครื่องแต่งกายแบบเกาหลี ได้ทำงานที่ฟาร์มกับเจ้าของไร่พลัม ซึ่งผมจำชื่อของเธอไม่ได้ ได้พบกับนักร้องพันโซริที่มีชื่อเสียง และได้พบกับอาจารย์ผู้วาดภาพแล็คเกอร์

ยิ่งไปกว่านั้นที่ผมอิจฉาเขามากๆ เพราะเขาสื่อสารกับบุคคลเหล่านี้ด้วยหัวใจ ผมอิจฉาเขาจริงๆ

บอกตามตรงก่อนจะมาที่นี่ผมมาแบบเสียไม่ได้ เพราะคิดว่าเขาเขียนหนังสือก็เพื่อหาเงินเท่านั้น แต่วันนี้ผมได้รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้พบกับบุคคลเหล่านี้ด้วยหัวใจ และเขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยความจริงใจที่มี ผมจึงมองเขาต่างไปจากเดิม

I began to like Hyojae Seonsangnim after I read her book.

She set a table with tea and snacks for us herself after the commemorative event.

She told BYJ that ‘We aren’t supposed to send the guests back empty-handed.’.
She also prepared the snacks saying, ‘we have to eat tomatoes with salt’ and ‘scoop
up tea with a gourd and drink it’.

ผมเริ่มชอบอาจารย์เฮียวแจหลังจากได้อ่านหนังสือของเธอ เธอตั้งโต๊ะน้ำชาและของว่างให้พวกเราด้วยตัวเองหลังจากจบงานแถลงข่าว เธอบอกกับเบยงจุนว่า “เราไม่ควรให้แขกกลับบ้านมือเปล่า” เธอเป็นคนเตรียมของว่างและบอกว่า “เราต้องกินมะเขือเทศกับเกลือ” และ “ตักชานี้ด้วยทัพพีแล้วลองดื่มดู”

Dainty tomatoes that were on salt and looked like snow.
มะเขือเทศแสนอร่อยที่จัดวางบนเกลือจนดูคล้ายหิมะ

Tea which was scooped up with a gourd before drinking.
น้ำชาที่ต้องใช้ทัพพีที่ทำจากน้ำเต้าตักขึ้นมาก่อนดื่ม

Paper plates, woodened chopsticks,
Such a sincere way..
จานกระดาษกับตะเกียบไม้ ช่างดูแสนเรียบง่าย

Songpyuns (suehan: it is half-moon shaped and filled with stuffing
made from sesame seed and sugar. The dish is always steamed on top
of pine needles.) were really tasty.

ซงพยอน (ขนมรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวไส้ทำจากงาและน้ำตาล นึ่งให้หอมบนเมล็ดสน นิยมกินกันในวันชูซุก) ก็รสชาติอร่อยมากๆ

Armful of generous gifts
ของขวัญอีกเพียบ

Bae Yong Joon ssi’s book were given..
And..
มีหนังสือของเบยงจุน แล้วก็....

One bottle of 3 kinds of traditional liquor which were brewed by
the master of traditional liquor was inside of each bag.

I took Gamhongro.

Gamhongro is; “It is the special liquor of Gaeseong providence and
special distilled liquor of Korea that Lithospermum erythrorhizonv, cinnamon
and honey were added to make the aroma and color while Soju was distilled.


I kept this liquor in a deep pIace where I keep my ‘good’ things to drink
with good friends on a nice day.

ภายในถุงยังมีเหล้า 1 ขวดจากเหล้าโบราณ 3 ชนิด ซึ่งหมักโดยอาจารย์ด้านเหล้าโบราณ

ผมได้รับ “กัมฮงโร” กัมฮงโรก็คือ เหล้าชนิดพิเศษของจังหวัดแกซง เป็นเหล้าชนิดพิเศษที่กลั่นจาก Lithospermum erythrorhizonv (พืชพื้นเมืองชนิดหนึ่งพบได้ตามเนินเขา), อบเชย และน้ำผึ้งที่เติมลงไปเพื่อเพิ่มกลิ่นหอมและสีสัน ในขณะที่โซจูเป็นเหล้ากลั่นแบบธรรมดา

ผมเก็บเหล้านี้ไว้ในที่ที่ผมเก็บของดีๆ เอาไว้ดื่มกับเพื่อนๆ ในวันพิเศษ

Assistant producer Hanchang who is still shooting enthusiastically like me.
ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์ ฮันชาง กำลังตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูปไว้เช่นเดียวกับผม

Bae Yong Joon’s car, Maybach, under the blue sky.

Reporters who need to shoot BYJ when he comes out.
The footsteps of Japanese fans who were eager to see him more closely.
Screams are coming out from them. Greedy minds to possess BYJ.
รถของเบยงจุน Maybach ภายใต้ท้องฟ้าสีคราม

นักข่าวที่ต้องการเก็บภาพของเบยงจุนตอนเขาออกมา บรรดาแฟนๆ ชาวญี่ปุ่นที่อยากเห็นเขาใกล้ๆ ส่งเสียงกรีดร้องดังสนั่นด้วยหัวใจที่อยากครอบครองเบยงจุน



(vod)

If you watch it very carefully,
then you can see his head. --
ถ้าคุณสังเกตดีๆ คุณอาจพอมองเห็นเขาในรถคันนั้น...

Thank you so much to suehan and BYJ's Quilt.