BYJ's note on the making of Untold Scandal Part 2

เบื้องหลังการถ่ายทำ Untold Scandal บันทึกโดย เบยองจุน [Oct. 10, 2003]
[Cine21](10/14/2003, No. 422)
BYJ's note on the making of Untold Scandal Part 2
Reposted from Quilt. Translated by youngsun



"How queer Mr. Director was at yo scenes"

A 'yo' scene... a very witty term referring to a bed scene of a period movie. Women with whom Jo Won slept were numerous, including kisaengs, So-ok who was both a would-be concubine to the husband of Lady Jo, Jo Won's cousin, and a daughter to his ex-mistress (what a mom and daughter they were!), etc, Therefore, I shot a number of yo scenes...
กับฉาก 'yo' เป็นคำเรียกขานแทนฉากบนเตียงในหนังโบราณ ผู้หญิงที่โชวอนร่วมหลับนอนด้วยมีไม่น้อย รวมทั้งบรรดาหญิงนางโลม โซอ๊ก ซึ่งเป็นทั้งนางบำเรอของสามีของท่านหญิงโช ญาติของโชวอน แถมยังเป็นลูกสาวของอดีตคู่นอนของเขาอีกด้วย (แม่ลูกคู่นี้สมกันดีแท้) ผมจึงต้องถ่ายทำฉากนี้หลายฉากอยู่

Jo Won, yes, he really has many women, I thought. It was not merely its performance but its appearance on the big screen that annoyed me. Moreover, it was also the role of a male actor to cover the actress when she became strained with yo scenes. However, I myself had never shot those scenes before! Worried that I might feel awkward at my first bed scenes, Mr. Director was so kind as to give a bodily demonstration of every bed scene.
โชวอนใช้ผู้หญิงเปลืองจริงๆ ที่ผมหนักใจไม่ใช่เรื่องการแสดง แต่เป็นภาพที่ปรากฏบนจอต่างหาก มันเป็นหน้าที่ของดาราชายที่จะต้องปกปิดให้ดาราหญิงเวลาเข้าฉากแบบนี้ด้วยกัน แต่ตัวผมเองไม่เคยถ่ายฉากแบบนี้มาก่อนเลย ความกังวลทำให้ผมรู้สึกเงอะงะกับฉากบนเตียงครั้งแรก ผู้กำกับสู้อุตส่าห์ลงทุนมาสาธิตด้วยตัวเองในทุกฉาก

Mr. Director demonstrating solemnly those things ranging from odd moans to queer motions looked to me no less than a savior. The shooting site was filled with tension... Something must be wrong. Mr. Director and Sister PD, looking at the monitor, were exchanging words in a low voice for fear that someone might overhear them. I gave an unnecessarily loud shout, "Well, what are you two talking about? Please speak up for me to hear you!!" At the instant, the site was full of laughter.
ผู้กำกับสาธิตทุกท่วงท่าตั้งแต่เสียงครางไปจนถึงอาการเคลื่อนไหว เขาเป็นประดุจผู้มาโปรดสัตว์ในสายตาของผม สถานที่ถ่ายทำก็เต็มไปด้วยความตึงเครียด ทั้งผู้กำกับและโปรดิวเซอร์จ้องมองจอมอนิเตอร์ แถมคุยกันเบาๆ เหมือนกลัวว่าจะมีใครแอบได้ยิน ผมอดตะโกนออกไปดังๆ ไม่ได้ว่า “คุณสองคนคุยอะไรกัน ช่วยพูดให้ผมได้ยินด้วย” ทันใดนั้นคนทั้งกองถ่ายก็ระเบิดเสียงฮากันใหญ่

However, I seem not to have succeeded in hiding the pressing tension despite of my hard effort to shake it off. The picture, taken at the interval of yo scenes, shows me making a face with the head twisted to one side, at the corner of the shooting site...

แต่ผมไม่สามารถซ่อนความเครียดเอาไว้ได้ ทั้งๆ ที่พยายามเต็มที่แล้วที่จะสลัดมันทิ้งไป ในภาพนี้ซึ่งถ่ายไว้ระหว่างพักครึ่ง จะเห็นผมนั่งหน้ามุ่ย เอียงคอไปข้างหนึ่ง อยู่ตรงมุมหนึ่งของสถานที่ถ่ายทำ

"Sister Lee Misook, may I call you Big Brother?"

I felt particularly at ease whenever there was a shooting with Sister Misook. Perhaps thanks to her deep and rich personality, I could appreciate every advice of her who took the voluntary duty of a training instructor. The range of her view was wider than anyone else at the shooting site to an extent that she was called 'production director'.
ผมรู้สึกสบายใจทุกทีเวลาที่เข้าฉากกับพี่มิซุก ต้องขอบคุณบุคลิกภาพที่แสนสุขุมลุ่มลึกของเธอ ผมชื่นชมทุกคำแนะนำที่เธอมอบให้ ซึ่งเธออาสารับหน้าที่เป็นครูฝึกให้กับผม วิสัยทัศน์ของเธอกว้างไกลกว่าคนอื่นๆ ถึงขนาดมีคนขนานนามเธอว่า “ผู้กำกับฝ่ายผลิต”

I felt very respectful of her who could turn her rich experiences into care and generosity for her juniors and peers. She shows personally what a 'senior' should be. I sometimes felt like calling her 'Big Brother'...
ผมรู้สึกนับถือเธอที่สามารถนำประสบการณ์มาแปรเปลี่ยนเป็นความใส่ใจและน้ำใจที่มีต่อรุ่นน้องๆ เธอแสดงให้เห็นว่า “รุ่นพี่” ควรทำตัวอย่างไร บางครั้งผมรู้สึกอยากเรียกเธอว่า “พี่ใหญ่”

Toward the end of filming, I could afford psychological serenity to pick up a camera and took to my own photographing. This picture of Sister Misook was taken by me at the interval between shooting scenes for the opening title sequence where I exchanged a subtle glance with her for the first time: she, in a magnificent white court dress, was discussing on the next scene with Sister PD. The presence of Sister Misook seen through the viewfinder of a camera either still or in motion pictures was felt very huge to beyond expression.

ก่อนจบการถ่ายทำ ผมสงบจิตใจได้ดีพอที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้ ภาพของพี่มิซุกนี้ผมถ่ายเองระหว่างพักการถ่ายทำฉากเปิดเรื่องที่ผมต้องแอบส่งสายตากับเธอ เธอสวมชุดผู้สูงศักดิ์สีขาว กำลังพูดคุยถึงฉากต่อไปกับโปรดิวเซอร์ ภาพของพี่มิซุกที่เห็นผ่านเลนส์ของกล้องทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวช่างรู้สึกยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยายจริงๆ

"What a pity for Mr. Director to waste his acting skill..."

Although I'd already heard that Director Lee Jaeyong was meticulous, it was far beyond imagination. His sense of humor was also extraordinary. How terse and witty his word was! It was such that you would explode into laughter only when you went your way one or two steps, and then, stopping your way, would look back at him again.
ถึงผมจะเคยได้ยินมาแล้วว่าผู้กำกับลีเป็นคนพิถีพิถัน แต่มันก็เกินกว่าจะจินตนาการได้ อารมณ์ขันของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน คำพูดของเขาช่างรวบรัดแต่โดนเต็มๆ มันทำให้คุณระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแบบที่คุณกำลังเดินอยู่ดีๆ แล้วต้องหยุดชะงักเพื่อหันมามองเขาอีกครั้งนั่นแหละ

Moreover, his demonstration of acting for characters was another fun of the shooting site. His demonstrations for wicked and bewitching expressions of Lady Jo, deceitful manners of Jo Won, and decent walking of Lady Sook as well made me wonder why he didn't become an actor himself.
ยิ่งไปกว่านั้น ท่วงท่าในการสาธิตการแสดงของเขาก็เป็นความสนุกอีกอย่างสำหรับคนในกองถ่าย เขาสาธิตสีหน้าเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายของท่านหญิงโช ท่าทางเจ้าเล่ห์ร้อยมารยาของโชวอน และท่าเดินแบบผู้สูงศักดิ์ของท่านหญิงซุก เขาทำให้ผมแปลกใจว่าทำไมเขาไม่มาเป็นนักแสดงซะเองเลยล่ะ

The picture shows me, standing side by side with him and following his hand movements. As we studied together which performance could be better, our postures and expressions might get assimilated. The poises of Mr. Director and me looking down at the monitor are almost the same, excepting the difference of our heights. Another characteristic of him is that he never shouts. Mr. Director in my photos was shown only in silhouette, buried in the background; like himself who didn't lose his own pace, however noisy his surrounding was.

ในภาพนี้จะเห็นผมยืนอยู่ข้างเขา ทำตามมือที่เคลื่อนไหวของเขา เราฝึกไปด้วยกันเพื่อให้การแสดงดูดีขึ้น ท่วงท่าและสีหน้าของเขากับผมเหมือนกันเด๊ะ ท่าทางของผู้กำกับและผมที่จ้องมองจอมอนิเตอร์ก็เหมือนกัน ต่างกันที่ความสูงเท่านั้น บุคลิกอีกอย่างของเขาก็คือเขาไม่เคยตะโกน ผู้กำกับในภาพถ่ายของผมจะเป็นเหมือนเงา ที่แฝงตัวอยู่เบื้องหลัง เขาไม่เคยเสียกิริยา ไม่ว่ารอบตัวจะวุ่นวายแค่ไหนก็ตาม

"Hurry up, finish kissing quickly!"

While on persistent operation to seduce Lady Sook, the role of JDY, I was shooting a kissing scene, the supposedly fatal blow to her. Its tension was no less than that of yo scenes. Though the kissing was instant, it meant Lady Sook the first bodily relationship confirming her feelings of love, and to me, the flashing realization that she, unlike other women, should not be trifled with.
ระหว่างที่โชวอนตามตื๊อท่านหญิงซุกแบบไม่ลดละ ผมต้องมีฉากจูบด้วย ซึ่งนั่นเป็นการเผด็จศึกเธอเลยทีเดียว ความตึงเครียดไม่แพ้ฉากบนเตียง ฉากจูบนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก ทำให้ท่านหญิงซุกรู้ตัวว่าเธอรักเขาเข้าแล้ว และสำหรับผม นั่นเป็นตอนที่รู้ตัวว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น

As the expression of this subtle feeling was more difficult than the smile of a playboy, I made quite many NGs. Moreover, as hairs of my beard and mustache glued around my mouth fell off, I had to redress them whenever I made an NG. As it kept raining on of off, with changeable weather, the staff was also worried. The looks of those surrounding the two serious-looking actors were graver. They might urge secretly, "Hurry up, finish kissing quickly!!! Before we have more rain!!!"

การแสดงความรู้สึกเหล่านี้ยากกว่ารอยยิ้มแบบเพลย์บอย ฉากนี้ผมเทคแล้วเทคอีก แถมหนวดเคราที่ติดไว้ก็หลุดอีก ผมต้องมาแต่งตัวใหม่ ฝนก็ตกๆ หยุดๆ เพราะอากาศที่แปรปรวนทำให้ทีมงานยิ่งเป็นกังวล สีหน้าของคนที่รายล้อมนักแสดงหน้าตาเคร่งเครียดทั้ง 2 คนยิ่งช่วยเพิ่มตึงเครียด พวกเขาคงเร่งอยู่ในใจว่า “เร็วเข้า รีบจูบให้เสร็จๆ ซะที ก่อนที่ฝนจะตกหนักกว่านี้”

"All of you did really great jobs"

Nobody who hasn't experienced the hardship of the staff can know the degree of their difficulties. To say nothing of the long preparation term and the great shooting trail from winter to summer, as it was a period movie which required the attentive hands of the staff to every bit of its details, the sight of the staff working at the location was enormously touching.
ใครที่ไม่เคยเจอความยากลำบากของทีมงานด้วยตัวเอง ย่อมไม่เข้าใจความยากลำบากของพวกเขา พวกเขาไม่บ่นสักคำตลอดการถ่ายทำอันยาวนาน ตั้งแต่หน้าหนาวไปจนเข้าหน้าร้อน มันเป็นหนังโบราณที่ต้องใช้แรงกายแรงใจของทีมงานในทุกๆ รายละเอียด ภาพของทีมงานที่ทุ่มเทช่างน่าประทับใจจริงๆ

The art team was busy applying bean oil on the all corners of the floor in the Korean room within camera angles, and sprinkling water there for better color effect. They worked so hard that the shooting director, checking camera angles, would shout, "No! That's out of the angle! No more of it!!!"
ทีมฝ่ายศิลป์วุ่นวายอยู่กับการทาน้ำมันลงทุกมุมทั่วพื้นในห้องแบบเกาหลีและพรมน้ำลงไปเพื่อให้ได้สีสันที่สวยงาม พวกเขาทำงานอย่างหนักขณะที่ผู้กำกับภาพคอยเช็คมุมกล้องแล้วตะโกน “ไม่เอา ตรงนั้นอยู่นอกมุมกล้อง ตรงนั้นไม่ต้องแล้ว”

The grip team had to stand in the pond all day long, drenched to the waist, to hold the boat loaded with cameras for the boating scenes at Unrimsanbang; the assistant director planted out-of-season reeds one by one; the lighting team gazed ruefully at the spiteful sun playing hide and seek with clouds. However, they would not know how beautiful they looked every instant. Click, click, as I photographed their looks with my camera, their memories were kept in my mind. The filming period was felt only too long at the time...
ทีมงานต้องยืนแช่อยู่ในสระตลอดทั้งวัน น้ำเปียกถึงเอว เพื่อคอยประคองเรือที่บรรทุกกล้องเพื่อถ่ายฉากล่องเรือ ผู้ช่วยผู้กำกับต้องคอยถอนวัชพืชที่อยู่นอกฤดูในฉากทีละต้น ทีมแสงจ้องมองอย่างคับแค้นใจไปที่ดวงอาทิตย์ซึ่งคอยเล่นซ่อนแอบกับหมู่เมฆ แต่พวกเขาคงไม่รู้ตัวว่ามันเป็นภาพที่งดงามแค่ไหนในขณะนั้น ผมเก็บภาพพวกเขาไว้ในกล้องของผม ความทรงจำเหล่านี้จะอยู่ในใจของผม การถ่ายหนังโบราณช่างใช้เวลานานซะเหลือเกิน

On retrospect, it's felt thrilling as if it had been an instant. Now, Untold Scandal out of the hands of those who produced it, has passed to the audience for the final judgment. For me, it will become a precious memory that I will turn to over and over again like an aged B&W picture.
พอหวนนึกถึงก็รู้สึกตื่นเต้นราวกับมันเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า ตอนนี้ Untold Scandal ผ่านจากมือผู้ผลิต ส่งต่อไปยังผู้ชมเพื่อรอฟังบทสรุปสุดท้าย สำหรับผมแล้วมันเป็นความทรงจำอันล้ำค่าที่ผมจะพลิกดูครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับภาพขาวดำอันเก่าแก่ที่ทรงคุณค่า

Special thanks to Joon's Family

Thai Translation by Ladymoon