Barefooted Youth : 5 (จากดินสู่ดาว ตอนที่ 5)

จุดรอฟังผลตรวจในโรงพยาบาล

เก้าอี้ที่ว่างเปล่าจนสุดแนวผนัง ยูซุกยังคงจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ในห้วงความคิดนั้น อนาคตของเค้าเหมืนตกอยู่ในนรก กลุ่มอันธพาลพากันเดินกลับไปกลับมา กำลังรอคอย.......ยูซุกนึกย้อนกลับไป

ซังจี ...!(ชวักงัน)ไม่ใช่ มันเป็นเรื่องจริงที่ฉันรักแม่ของเธอ เธอเป็นคนที่พิเศษที่สุดสำหรับฉัน แต่ไม่ใช่ ฉันไม่ ใช่พ่อของเธอ

จีซิก แม่ของเธอไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับพ่อของเธอให้เธอฟังเลยหรือ? (ไม่มีคำตอบ)ฉันเดาว่าไม่ แต่เธอไม่สงสัยบ้างเลยหรือว่าทำไมชื่อท้ายของเธอคือ "ฮาน"

เมียงซุก ฮานซูนัม คือแม่ของเธอหรือ? (...) พวกเขาในอาการสะเทือนใจ (มองไปอย่างไม่มีจุดหมายโยนถุงมือสีดำให้เขาคู่หนึ่ง)

ยูซุกหยิบถุงมือขึ้นมา เดินตรงไปหากลุ่มอันธพาล เดินไปยังคนที่อยู่กึ่งกลางพวกมันและตี ต่อย ต่อย และพลาดพวกเขาทรุดลงกับพื้น

เมียงซุก (หันกลับมาช้า ๆ และมองหน้ายูซุกอีกครั้ง) เธอคิดว่าเราเหมือนกันไหม? (ยูซุกยังคงก้มหน้า)ฉันว่านะฉันสามารถบอกได้ว่ามีอะไรบางอย่างที่คล้ายกัน

กลับมาที่โรงพยาบาล

ยูซุกกัดริมฝีปากพร้อมหลับตาลง เขาเดินตรงไปกลุ่มอันธพาลที่อยู่เบื้องหน้าเขา

หัองทดลองโรงพยาบาล

เลือดที่บรรจุในหลอดทดลองเริ่มหมุนเร็วขึ้นเร็วขึ้น

จุดรอฟังผล

ยูซุกยังคงจมอยู่กับความคิดของตัวเอง กอดตัวเองไว้ ตาปิดสนิท พยาบาลคนหนึ่งเดินออกมาเรียกเขาแต่ปราศจากการตอบรับ แซงยุบเดินเข้าไปด้านใน และกลับออกมาพร้อมผลการตรวจในมือ

แซงยุบ (ส่งผลการตรวจให้ยูซุก) พูดขึ้นว่าแกคือน้องของชั้น...

ยูซุก ไม่ตอบรับ เริ่มหัวเราะเยาะตัวเองและเดินออกไป

ภายในมหาวิทยาลัย

เฮจุนถามอินซูที่กำลังดูแผ่นโฆษณาของ ฮานซูนัม"ทำไมเธอถึงอยากจะรู้เกี่ยวกับแฟชั่นดาราหนังเก่า ๆ?"

เฮจุน บอกฉันหน่อยเถอะถ้าเธอบอกได้...ทุกอย่างที่เธอกำลังอยากรู้



สำนักงานกฎกมาย

ซองจุนกำลังคอย เขากำลังฟังการสนทนาที่เกิดขึ้นด้านหน้าเขา

ทนายซู บอกผมหน่วยได้ไหมทำไมคุณถึงไม่สามารถทำงานกับผมได้อีก?

ทนายความที่โดนกล่าวหา ทำไมผมต้องทำ? เพื่อคุณ กฎหมายมักเป็นเครื่องเล่นในมือของปีศาจเสมอ ผม ทนทำงานกับคุณมานานถึงสองปีแล้ว

ทนายซู เราต่างก็ช่วยเหลือกันเพื่อให้ได้ชัยชนะ และเราก็ชนะ แล้วมันผิดตรงไหน?

ทนายความที่โดนกล่าวหา คุณมันพวกหัวขโมย

ทนายซูเดินออกไปและทนายความที่โดนกล่าวหาเดินเข้าไปกล่าวต้อนรับ กีซองจุนและเริ่มคุยเรื่องธุรกิจกัน





ภายในมหาวิทยาลัย

อินซู ดูนี่สิ (เปิดเอกสารที่หามาได้ของเขาให้เฮจุนดู สิ่งที่อยู่ในนั้นมีอายุราว ๆ ยี่สิบกว่าปี เป็นภาพคนรักคนหนึ่งที่ฮานซูนัมเคยเกี่ยวข้องด้วย และในขณะนั้นมีตำแหน่งเป็นอัยการและตัวอักษรนำหน้านามสกุลคืออักษร "เค" ซึ่งมันอาจหมายถึง คิม กัง กวัน กวัก..(มองหน้าเฮจุน)รวมถึง กี ก็ได้ (อาการตื่นตระหนกของเฮจุน)



ห้องจัดเลี้ยงเล็ก ๆ

ซังจี ผมจะไปถึงที่นั่นในอีก 20 นาที แต่ถ้าคุณมาถึงที่นั่นแล้วให้บอกชื่อของผม (ไม่มีเสียงตอบจากเฮจุน)ก็ได้บอกก็ได้ มันเป็นเรื่องจริง แต่มันตั้ง 20กว่าปีมาแล้ว เราไม่ได้มีพ่อคนเดียวกัน และเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน

เฮจุน ถึงยังไงมันก็เป็นเรื่องจริง

ซังจี ประเด็นก็คือ ตอนที่คุณชวนผมไปเล่นสกี มันมีเหตุผลแอบแฝงใช่ไหม? ผู้ชายคนนั้น คนที่คุณพบทำงานในบาร์ จากนั้น ก็ที่โรงเรียนของคุณ ผมไม่อยากบอกให้คุณทำยังไง เพราะผมถือว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ แต่ในเมื่อเขาเป็นคนที่อาจมีความเกี่ยวพันธ์กับคุณหรือไม่มีก็ได้ล่ะก็

เฮจุน (กำลังใช้ความคิด) เธอไม่คิดว่าเราเกี่ยวข้องกันหรือ?

ซังจี ฉันคิดว่าไม่



สำนักอัยการ

เจ้าหน้าที่สำนักงานโย กำลังรายงานซังจี เกี่ยวกับเรื่องจางเมียงซุกบุกเข้าไปที่ลานจอดรถหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะเกิดคดี และระยะห่างจากจุดที่เกิดเหตุเพียง 15 กิโลเมตร "ที่น่าประหลาดใจที่ตำรวจจราจรจำได้ก็คือละครเรื่องนี้ต้องมีใครบงการอยู่เบื้องหลัง"



ห้องสัมภาษณ์

โจจีซิกอยู่ด้านใน จากด้านนอก มองผ่านกระจก ซังจีกำลังปรึกษากับโย

ซังจี องค์การมาเฟียที่อยู่มาได้จนถึงวันนี้ก็เพราะมีจังเมียงซุกกับจังกีซิกอยู่ แล้วถ้าไม่มีสองคนนี้ล่ะ คุณ
คิดว่าพวกมันที่เหลืออยู่จะสามารถอยู่ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน



ถนนนอกเมือง

รถยนต์สี่คันกำลังวิ่งตามกันมาด้วยความเร็ว มีแซงยุบนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร และโยซุกนั่งถัดไป แซงยุบกำลังถู
จมูกไปมา ส่วนยูซุกมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

เสียงซังจี "ลูกชายคนหนึ่งของชั้นหายไป" แต่แซงยุบไม่มีกำลังมากพอที่จะควบคุมองค์กรมาเฟียทั้งหมดได้ถ้าแผนงานที่เคยวางไว้ล้มเหลว โดยถูกสองคนนั้นขัดขวางล่ะก็ สิ่งที่บรรพบุรุษสั่งสมมาตลอด 40 ปีคงต้องสลายไปแน่ เพราะพวกเราต่างมีความผูกพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อองค์กร

ภาพทะเลสาป/สำนักอัยการ

รถทุกคันหยุดอยู่ที่ถนนนอกเมือง แซงยุบกับโยซุกก้าวลงจากรถและพากันเดินไปหา เมียงซุกที่กำลังตกปลาอยู่ และไม่ได้สนใจที่จะห้นมามอง

แซงยุบ พ่อ

ระหว่างนั้นสัญญาณโทรศัพท์มือถือดังขึ้น และแบงกีส่งมันให้กับ เมียงซุก

ซังจี แกอยู่ที่ไหน?

เมียงซุก แกก็น่าจะรู้ว่านั่นคือสิ่งที่ชั้นบอกแกไม่ได้ (หัวเราะแห้ง) เหตุผลที่ชั้นโทรหาแกก็เพื่อ จะขอ เวลา 48 ชั่วโมง และหลังนั้นแล้วชั้นจะไปมอบตัวกับแกเอง แต่ก่อนที่จะถึงเวลานั้นแกไม่ต้องตามหาชั้น ถ้าแกทำตามสัญญาได้ชั้นก็จะทำตามสัญญาเหมือนกัน

ซังจี ตกลง ชั้นให้สัญญา (วางโทรศัพท์)

คนของอัยการโย แล้วถ้าเกิดเค้าหนีไปญี่ปุ่นล่ะ?

ซังจี เขาคือจางเมียงซุก เขาซึ่งเป็นผู้นำสูงสุดมาถึง 20 ปี เพราะฉะนั้นเชื่อคำพูดของเค้าได้

ที่ทะเลสาป

เมียงซุกกำลังสาระวนอยู่กับอุปกรณ์การตกปลาของเค้า แซงยุบและโยซุกยังคงยืนคอยอยู่ที่เดิม

เมียงซุก (หันไปหายูซุก) หลุมฝังศพแม่เค้าอยู่ที่ไหน?

โยซุก (มองหน้า) อยู่ที่เมืองชงซาน

รถทั้งหมดกลับขึ้นไปบนถนนอีกครั้ง...และเคลื่อนตามกันออกไป

ที่ทำการแก๊งคกังซู

กังซู แกพูดว่ายังไงนะ?

เมจู คุณจางมาที่นี่ และถามหาเขา

ด็อกเอน ใช่ ผมก็ได้ยินข่าว

กังซู เขามาทำอะไรที่นี่?

ด็อกเอน แล้วจะรู้ได้ไง?

เมจู แต่แกรู้ใช่ไหมว่าใครมากับเขา?

ลานโบว์ลิ่ง

มันโบกำลังวิ่งไปหาซูวา "ยูซุกมาที่นี่"

หลุมฝังศพซูนัม

พวกเขากำลังวางเบาะรองใบหนึ่งลงกับพื้น ยูซุกกำลังไหว้หลุมศพแม่เขา แซงยุบยืนอยู่ข้าง ๆ และไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เมียงซุกกำลังเทเหล้าลงบนหลุมฝังศพ เขากระพริบตาถี่ ๆ เพี่อไล่น้ำตา ปาขวดเหล้าลงกับพื้นด้วยความโกรธ

เมียงซุก มันเกิดบ้าอะไรกัน? แม่ของเธอถึงไม่เคยพูดถึงชั้นเลย ไม่เคยสักครั้งเลยหรือ?

เหนือหลุมฝังศพ

แซงยุบ นั่งดึงต้นหญ้าเล่นและยูซุกมองไกลออกไป

เมียงซุก มานี่สิ (แซงยุบเดินมาหา ยูซุกไม่ขยับเขยื้อน) แกด้วย! (ยูซุกเดินมา) ที่ชิคาโก ตอนชั้นอายุ ประมาณ 30 ฉันได้สาบานเป็นพี่น้องกับ กาเลียโน ในตอนนั้นเราไม่มีช่องทางที่จะหาเงินแม้แต่เงิน ไม่จนกระทั่งได้รู้จักกับ อัลคาโปน รู้ไหมว่าทำไม? เพราะเรามีความผูกพันธ์อันแน่นแฟ้นต่อกัน จนไม่มีใครสามารถที่จะมาแทรกกลางระหว่างเราได้ ส่งมือแกให้ชั้น (เขาจับมือกัน) แกคือพวกเรา จำไว้ ชั้นไม่อาจที่จะอยู่กับแกตลอดไปได้ แกสองคนจะต้องไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามแกจะต้องทำด้วยกัน (มองที่ยูซุก) แกด้วย แกจะต้องเชื่อฟังพี่ของแกและเรียนรู้ทุกอย่างจากเขา และความสัมพันธ์นี้จะต้องคงอยู่ตลอดไป แกเข้าใจใหม?

ยูซุก เดือนมีนาคมนี้ ผมจะต้องเข้าไปอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย (ทั้งเมียงซุกและแซงยุบหันมามองด้วยความประหลาดใจ)

เมียงซุก จริงหรือ? ที่โรงเรียนไหน?

ยูซุก โรงเรียนนายร้อยตำรวจ (พวกเขาแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน)

เมียงซุก ไหน... แกพูดว่ายังไงนะ?

ยูซุก (พูดเสียงดังขึ้น) โรงเรียนนายร้อยตำรวจ

แซงยุบ พยายามที่จะทำให้เป็นเรื่องตลก จนสุดท้ายอุทานขึ้นมา "เฮ้ย....." พ่อ! ได้ยินหรือเปล่า? หา..

เมียงซุก พอได้แล้ว (มองที่ยูซุก) เขาพูดกันว่ามันเข้ายากมาก แสดงว่าแกต้องเรียนหนักมาก (เดินออกไป)

แซงยุบ (หัวเราะ) โรงเรียนนายร้อยตำรวจ ฮี่ ฮี่

ยูซุก ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ถนนนอกเมือง

กังซูและน้องร่วมสาบานกำลังหาทางไปพบจังเมียงซุก แต่ถูกบังเกและคนอื่นๆ ขวางทางไว้ ทำให้กังซูไม่พอใจ "ฉันต้องการมาคารวะคุณจาง"

กังซู มองเห็นยูซุกอยู่ในรถคันหนึ่ง (พูดกับตัวเอง) ฉันไม่มีวันลืมความอับอายที่แกทำไว้กับชั้น และแก ฮานยูซุก ฉันไม่รู้ว่าแกมาทำอะไรที่นี่ แต่อีกไม่นาน..แกต้องตาย"

ซูวา ขี่จักยานมาและเห็นยูซูกในรถที่กำลังแล่นผ่านไป "ยูซุก..."

ด้านนอกองค์กรลับ

เมียงซุกและยูซุกยืนอยู่ด้านนอกด้วยกัน

ยูซุก ใช่ผมเข้าใจ

เมียงซุก ชั้นไม่เคยได้เรียนหนังสือ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ชั้นเชื่อชั้นเรียนรู้มันด้วยใจ หนึ่งในนั้นคือครอบครัวของชั้น แกเป็นคนแรกที่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย แล้วแกจะไม่ผิดหวังหรือ?

ยูซุก ผมเองก็ไม่แน่ใจ

เมียงซุก ถ้ามันเกิดเป็นแบบนั้นละก็ เราก็คงไม่รู้จะทำอะไรให้แกได้ แกก็ยังเป็นลูกของชั้นเสมอ แกคือหนึ่งในครอบครัวของเรา ยกเลิกการเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยซะเถอะ

ยูซุก อะไรนะ?

เมียงซุก นายตำรวจคนหนึ่งจากแก๊งมาเฟียหรือ? ชั้นได้โดนหัวเราะเยาะแน่ ยังไงแกก็ยังคงเป็นคนของเรา ไปทำอย่างอื่นเถอะ

ยูซุก ผมทำไม่ได้ เพียงชั่วขณะ เขาเดินออกไปจากที่นั่นพร้อมกระเป๋า

ภายในองค์กรลับ

แบงเก (พูดกับเมียงซุก) นายจะให้ผมหยุดเค้าไหม?

เมียงซุก เค้าพูดว่าจะไปที่ไหนนะ?

แบงเก เค้าไม่ได้บอก?

เมียงซุก ปล่อยเค้าไปเถอะ ตราบใดที่เค้ายังเป็นต้วของเค้าเอง ตอนนี้ทนายซูอยู่ที่ไหน? ทำไมถึงได้ช้าอย่างนี้?

ภายในองค์กรลับอีกครั้ง

เมียงซุก (พูดกับทนายซู) ผมจ่ายให้คุณเป็นสองเท่า คุณไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน

ทนายซู ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าจะฆ่าผมถ้าคุณเจอผมอีกครั้งละก็ แล้วก็โทรไปขู่ว่าจะทำเหมือนเดิม ตอนนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว (กำลังเดินไป) ระหว่างนั้น พรุ่งนี้เวลาคุณไปมอบตัว อย่าลืมเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปด้วยล่ะ (เยาะเย้ยกลุ่มอันธพาล)

ในทุ่งหญ้าที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ

ภาพยูซุกที่ยืนอยู่กลางทุ่ง รอบตัวเค้ามีแต่สีขาว กว้างไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา เงาของเขาทอดยาวไปด้านหน้า ด้วยหนทางที่เขาเลือกนั้น? และสิ่งที่เขาทำ? และสิ่งที่เค้าต้องจดจำ......

ท้องทุ่งที่หิมะกำลังตก

ซูนัมกำลังร้องเพลงและยูซุกน้อยกำลังวาดภาพบนหิมะ

ซูนัม ลูกกำลังวาดอะไรจ้ะ?

ยูซุก หน้าคนครับ

ซูนัม หน้าใครเอ่ย? แม่ริเปล่า?

ยูซุก ไม่ใช่ครับ พ่อต่างหาก

ซูนัม (หยุดมือของเค้าไว้) ทำไมลูกไม่เคยถามแม่เรื่องพ่อเลยล่ะจ้ะ?

ยูซุก พ่อตายไปแล้ว

ซูนัม ใครเป็นคนบอกลูก?

ยูซุก คุณยาย

ซูนัม (ร้องขึ้น) ใช่แล้วจ้ะ นั่นคือเรื่องจริง นาน..นานมาแล้ว มีคน ๆ หนึ่งที่แม่รักมาก เค้าเป็นคนดี เขานำจับพวกคนไม่ดีและเอาพวกมันเข้าคุก (มองที่ยูซุก) ดังนั้น สิ่งที่แม่หวังเมื่อลูกโตขึ้น ลูกต้องเป็นคนที่มีความรับผิดชอบเหมือนกับเขา สัญญากับแม่นะ

**ยูซุกกำลังครุ่นคิด เดินอยู่คนเดียวพร้อมวาดรูปบนพื้นหิมะ

ที่บาร์กลางคืน

นักดนตรี เฮ้...นายไปอยู่ที่ไหนมา?

ยูซุก (ทำหน้าไร้เดียงสา) ผมว่านะคุณไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง

นักดนตรี หยุดพูดไร้สาระเสียที และบอกชั้นมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ยูซุก ฮรุง วันนี้ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย หาอะไรให้ผมกินก่อนได้ไหม?

นักดนตรี (หัวเราะ) ซุงมิน ช่วยไปเอาแฮมเบอร์เกอร์ให้หน่อยเถอะ

ยูซุก ซุงมิน ผมขอสองอันนะ ผมว่าผมกินมันได้เป็นร้อยอันเลย

นักดนตรี ชั้นรับโทรศัพท์ที่มีคนโทรหาแกเป็นร้อยครั้งแล้ว

ยูซุก ผมเหรอ? ใครกัน?

นักดนตรี ชั้นคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงที่เคยมาหาเธอแน่ เธอบอกชั้นให้แกโทรหาเธอให้ได้ มันเรื่องอะไรกัน?

ยูซุก ยิ้ม และพูดว่า "ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก" เดินไปหยิบกีต้าร์ แต่ก็หยุดและนั่งลง พร้อมขยี้ตา

นักดนตรี นี่เธอไม่ได้นอนเลยหรือ? ชั้นว่าเธอไปพักสักหน่อยดีกว่า?

ห้องนอน

ยูซุกกำลังนอนหลับ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ยูซุก (กำลังงัวเงีย) ฮัลโหล....

เฮจุน ฮัลโหล... ชั้นพยายามโทรหาคุณตลอดเลย คุณได้รับข้อความของชั้นบ้างหรือเปล่า?

ยูซุก (ตื่นเต็มที่) เฮจุนหรือ?

เฮจุน ยูซุก?

ลานสกี/สระที่ว่างเปล่า

ยูซุกกำลังนั่งคอยใครอยู่ เฮจุนที่กำลังวิ่งมา ยูซุกยืนขึ้น และมองเห็นกัน มองเห็นกันแต่ไกล เริ่มเดินรอบสระ ต่างอยู่กันคนละด้านขอบสระ ต่างกลัวที่จะเข้ามาใกล้ ๆ

เฮจุน ชั้นรู้ว่าแม่ของเธอคือนักแสดงที่มีชื่อเสียงฮานซูนัม พ่อชั้นชอบแม่เธอมาก..ไม่ใช่สิ พ่อรักแม่เธอ ยิ่งกว่านั้น เขายังเขียนบันทึกเกี่ยวกับแม่เธอด้วย

ยูซุก ชั้นรู้

เฮจุน ดังนั้น ความสัมพันธ์ของเราล่ะ? เราต้องไปตรวจเลือดไหม? มันสามารถยืนยัน....

ยูซุก เธอกำลังจะบอกชั้นว่าถ้าเรามีพ่อคนเดียวกันใช่ไหม?

เฮจุน ..........

ยูซุก ตอนแรก ชั้นก็คิดเหมือนเธอ

เฮจุน (เบิกตากว้าง) เธอหมายความว่าเขาไม่ใช่พ่อของเธอหรือ? จริงเหรอ? (ยูซุกทำเสียงขึ้นจมูกพร้อมยิ้ม)

เฮจุน (ขยับเข้ามา) เธอรู้ไหมว่าชั้นกังวลแค่ไหน?

ยูซุก เธอกลัวที่จะต้องเป็นพี่น้องกับชั้นหรือ?

เฮจุน ชั้นไปดีกว่า ชั้นขโมยรถพี่ชายชั้นมา เขาต้องโกรธแน่ ๆ เธอรู้ไหม? (หันกลับมาเผชิญหน้ายูซุก) ทำไมชั้นต้องกังวลด้วยล่ะ? ชั้นคิดว่าชั้นเริ่มชอบที่จะเป็นพี่น้องกับเธอแล้ว...เพราะมันดูเหมือนละคร (โยนกระดาษใส่เขา ยูซุกคว้ามันได้และถือไว้) ตอนนี้ยังไม่ต้องคืนมันให้ชั้นหรอก (วิ่งออกไป)

ยูซุก มองตามหลังเฮจุนที่เดินจากไป มองฝ่าไปในความมืดยังจุดที่เธอหายตัวไป ก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือ

จบตอนที่ 5 ซะทีค่ะ รออ่านตอนที่ 6 ต่อไปนะคะ