Barefooted Youth : Episode 4 Translated by Cutey

Barefooted Youth : Episode 4

Thai Translated by Cutey


Yosuk กำลังวิ่งจ๊อกกิ้งในฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ โดยสวมเสื้อกันฝน กำลังชกลมอยู่

******** คฤหาสน์มืด
MS : (กำลังเช็ดดาบเล่มใหญ่อยู่) แกไปอยู่ที่ไหนมา? ฉันบอกแกแล้วไม่ให้ไปไหนไกล เมื่อคืนนี้ฉันตามหาแกทั้งคืน
JS : ท่านบอกผมให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับลูกชายของ Han Soonlm
MS : (ทำเหมือนไม่ใส่ใจ) ฉันหรือ? จริงๆน่ะหรือ?
JS : ท่านเคยได้ยินชื่อเมืองเล็กๆที่เรียกว่า Chung Chan หรือเปล่าครับ ดูเหมือนว่าเขาโตมาจากที่นั่น และ จบชั้นมัธยมเมื่อปีที่แล้วและไปโซล ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้
MS : (ชื่นชมดาบ) Shimioshi ให้ดาบเล่มนี้กับฉันเป็นของขวัญเมื่อ 15 ปีมาแล้ว เขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งในแบบของเขา ครั้งหนึ่งฉันเคยมีโอกาศที่ดีมากที่จะใช้มัน (หัวเราะ,ระลึกถึงใบหน้าของ Ki SunJae, และตัวเขาเองกำลังชี้ดาบไปที่คู่แข่งของเขา) แต่ฉันไม่ได้ใช้ แกรู้ไหมว่ามันเมื่อไหร่? ฉันจะบอกแกคราวหน้า
JS : ผมควรจะค้นหาต่อไหมครับ?
MS : เพื่ออะไร?
JS : เพื่อลูกชายของ Soonlm
MS : ลืมมันซะ บอกฉันแทนซิว่า ใครเป็นคนให้ข่าวสารเรื่องที่ซ่อนตัวของ Chansik กับเรา
JS : PalTae ตอนนี้เขาอยู่ในปูซาน
MS : เขาเป็นกำลังสำคัญ ดังนั้นเขาควรรู้ว่าควรทำอย่างไร แต่ฉันมีความรู้สึก.....ตามหาเขา

******** ห้องในโรงแรม
PalTae ถูกพบขณะนอนหลับกับผู้หญิงคนหนึ่ง ทันใดนั้นเขาลูกล้อมโดยผู้ชายหลายคน

******** สนามกอล์ฟ
JaeSik บอก MyungSuk ว่าพวกเขาช้าไป. PalTae ถูกจับไปแล้ว

******** ห้องทำงานของศาสตาจารย์ปาร์ค (PP)
ศาสตาจารย์ปาร์ค : ยินดีด้วย! (บอกให้ YoSuk นั่ง) เกรดของเธอดีมาก
YS : ขอบคุณครับ
PP : ฉันกำลังจะบอกเธอเรื่องนี้ เมื่อเธอเข้ามาเรียบร้อยแล้ว จริงๆแล้วฉันหวังว่าจะไม่เห็นชื่อของเธออยู่ในรายชื่อนักศึกษาใหม่ (YoSuk ไม่เข้าใจ) เธอรู้ไหมว่าทำไม?
YS : ผมไม่แน่ใจ (ยิ้ม)
PP : บุคคลที่ท้าทายและไม่ปฏิบัติตามมาตรฐานจะถูกมองว่าเป็นคนชั่วในสังคมนี้ แต่บางคนซึ่งพยายามอย่างหนักที่จะปฏิบัติตามสิ่งที่ได้เรียนรู้ มันง่ายกว่าที่จะไปในอีกทางหนึ่งที่จะกลายเป็นภาระของสังคม ฉันรู้สึกว่าเธอจะอยู่ในจำพวกหลังนี้
YS : (ยิ้ม) แต่ผมรู้ว่าอาจารย์เป็นคนแรกในบรรดาอาจารย์ทั้งหมดที่รับผมเข้าเรียน
PP : ดังนั้นขอฉันถามเธอหน่อย : ฉันได้เลือกตำรวจที่เหมาะสมหรือเปล่า?

******** ข้างนอกห้องทำงานของ Prof. Park
Prof. Park อนุญาตให้ YoSuk ไป
PP : ให้ฉันได้รู้คำตอบสำหรับคำถามสุดท้ายของฉันด้วยหลังจากเธอเรียนจบ
เจ้าหน้าที่ตำรวจวัยกลางคนคนหนึ่่งกำลังเดินมาตามทางเดินกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาโบกมือให้ Prof. Park
PP : เฮ้, คุณมาทำอะไรที่นี่?
YoSuk กำลังเดินมาในทิศทางที่พวกเขาอยู่พอดี, และชายหนุ่มดูเหมือนจะจำเขาได้ เขาตาม YoSuk ไป
เจ้าหน้าที่ : (เขย่ามืออย่างมีความสุข) มานี่และทักทายศาตราจารย์หน่อย...(แต่เขาตระหนักได้ว่าเด็กหนุ่มหายไป) เอ้อ,ลูกชายของผมเป็นนักศึกษาใหม่ ผมกำลังพาเขาดูรอบๆ พยายามแนะนำบรรดาอาจารย์กับเขา....(หัวเราะกับตัวเอง) แต่มันยากมากที่จะให้เขาอยู่ติดกับผม

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ : บันได
YoSuk กำลังเดินลงบันได
JiHoon : ไม่ได้เจอกันนาน! (YoSuk มองดูเขาอย่างประหลาดใจ) นายจำฉันไม่ได้หรือ? นายเข้าสัมภาษณ์ก่อนหน้าฉันไง
YS : เอ้อ, ฉันจำได้ นายสอบเข้าได้ ยินดีด้วย (เขย่ามือกัน)
เสียงของเจ้าหน้าที่ : JiHoon, ลูกอยู่ไหนน่ะ? มาทักทายศาสตราจารย์หน่อย
JH : เจอกันคราวหน้านะ (หมุนตัวกลับ) ก่อนที่ฉันจะลืม... นายบอกว่านายเลือกโรงเรียนนี้เพราะมันจะนำไปสู่ชิวิตที่ซื่อสัตย์ (YoSuk ดูงงๆ) ฉันประทับใจจริงๆ แล้วเจอกัน

******** มหาวิทยาลัยตำรวจ : ด้านนอก
YoSuk กำลังเดินอย่างช้าๆ,คิดหนัก เขากำลังมองลูกกระสุนในมือของเขา

******** ย้อนระลึกถึงอดีต : ห้องทำงานของ Prof. Park
PP : เมื่อฉันถูกฝึกฝนกับ F.B.I. ในอเมริกา พวกเราต้องจับกุมผู้ค้ายาชาวโคลัมเบีย ชื่อ Salvador Moreta (เขาหยิบกล่องใบหนึ่งขึ้นมาจากโต๊ะ ข้างใน,มีลูกกระสุนอยู่ลูกหนึ่ง) พวกเราล้อมจับเขา,แต่เขายิงฉันด้วยไอ้นี่ (สัมผัสลูกกระสุน) ฉันเกือบจะไม่รอด ทุกครั้งที่ฉันเหนื่อย,ฉันจะจับมัน,และจำได้ว่าชีวิตครึ่งตายมันเป็นอย่างไร ของสิ่งนี้มีชีวิตของตัวมันเอง
PP : ให้ลูกกระสุนกับ YoSuk
PP : ฉันจะให้เธอยืมมัน เอามาคืนฉันในวันที่เธอเรียนจบ เธอจะรู้สึกว่าความหมายของการเป็นตำรวจคืออะไร

******** กลับมาที่ด้านนอกของมหาวิทยาลัยตำรวจ
YoSuk ถือลูกกระสุนไว้ในฝ่ามือและกำมัน JiHoon นั่งรถผ่านไป, และสังเกตุเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

******** สถานีตำรวจ
PalTae กำลังถูกสอบสวนโดยเจ้าหน้าที่ Yoo อัยการ Ki อยู่ที่นั่นด้วย
PT : บอกผมมาสิว่าคุณกำลังมองหาใครแทนที่จะเดินไปรอบๆอย่างนี้ คุณมองผมอยู่หรือ?
Yoo : ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความยุ่งยากทั้งหมดนี่หรอกสำหรับเรื่องนั้น แกทรยศผู้ชายที่แกรับใช้มา 20 ปี บอกเรามาว่าใคร
PT : ผมคิดว่าคุณรู้, ดังนั้นผมจะบอกคุณเรื่องนี้ คุณไม่รู้หรือว่าถ้าผมเปิดปาก,ผมจะตาย?
Yoo : แกอาจจะตาย นับข้อกล่าวหาที่เราจะให้แกได้เลย ถ้าพิสูจน์ว่ามีความผิด จะทำให้แกติดคุกอย่างน้อย 10 ปี ลูกสาวของแกเพิ่ง 1 ขวบไม่ใช่หรือ? ดังนั้นแกจะไม่ได้เห็นหน้าเธอจนกว่าเธอจะอยู่ชั้น ม.ต้น
ประตูเปิดออก, และตำรวจหน้าตาดุร้ายกลุ่มหนึ่งเข้ามาล้อม PalTae การสอบสวนเพิ่งเริ่มต้น...

******** คฤหาสน์มืด
MyungSuk เพิ่งอ่านข้อความจบ
JaeSik : ทุกๆสิ่งเป็นความผิดของผม, ท่าน. ผมอาจไม่สามารถรับใช้ท่านได้สัก 2-3 ปี, ผมเสียใจ
MS : แกไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริง จริงๆแล้วพวกมันต้องการฉัน.... (มองไปที่ BangKe)
SangYup อยู่ที่ไหน?
BangKe : (กระสับกระส่าย) เขาสั่งผมไม่ให้บอกท่าน
JS : เข้ามาสิ
MS : เขายังตามจีบนักร้องโอเปร่าคนนั้้นอยู่หรือ? โง่อะไรอย่างนี้ เขาไม่สามารถแม่แต่จะเอาชนะเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง...

******** โรงละครโอเปร่า
YeJu กำลังร้องท่อนโซปราโน คลอด้วยเสียงเปียโนจากนักเปียโน เธอกำลังถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ ห้องนั้นเล็กมาก มีผู้ฟังบางตา SangYup อยู่ที่นั้นด้วยท่าทางเบื่อๆ เคี้ยวหมากฝรั่ง ผู้คุ้มกัน(Bodyguard)ของเขานั่งอยู่ข้างหลัง
เสียงตบมือ, เสียงตบมือ, เสียงตบมือ การแสดงจบลงแล้วและเธอเริ่มเดินออกไปหลังจากโค้งให้กับผู้ฟังของเธอ เธอหยุด,และมองอย่างท้าทายไปที่ SangYup
YJ : เฮ้ คุณ, เด็กอันธพาล! คุณไม่สามารถหยุดเคี้ยวหมากฝรั่งแบบนั้นได้เลยหรือ? (เธอโยนผ้าเช็ดหน้าของเธอไปยังทิศทางของเขาอย่างรังเกียจ)
SY : รู้สึกอาย

********* ด้านนอก : รถยนต์ของ YeJu
YeJu อยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร ผู้คุ้มกันของ SangYup เดินเข้ามาหาเธอ เธอเปิดประตู
Sado : เจ้านายของผมส่งสิ่งนี้มาให้คุณ (ส่งตระกร้าดอกไม้ให้เธอ)
YJ : "บ้า"
YeJu เห็น SangYup อยู่ข้างหน้าและหยุดรถของเธอข้างหน้า SangYup. SangYup เปิดประตูรถของเธออย่างมีความสุขและเริ่มต้นคุยกับเธอ...แต่เธอโยนดอกไม้ใส่หน้าเขาและไป
SY : ว้าว,เธอช่างมีอารมณ์ร้ายจริงๆ! แกคิดว่าเธอกำลังเดทกับใครหรือเปล่า?
Sado : ไม่ครับท่าน,เธอไม่ได้ไป

******** ภัตราคาร
YeJu กำลังกินอาหารเย็นกับคู่เดทของเธอ เขาขอตัวไปเข้าห้องน้ำ, ที่นั่นผู้คุ้มกันของ SangYup เตือนเขาว่า "หลีกไปซะ,ใครบางคนเฝ้ามองเธอมานานแล้ว"
Sado : (พูดกับ YeJu) ผู้ชายคนนั้นไปแล้ว เขาบอกว่าเขามีธุระ
YJ : (มองดูว้าวุ่น) คุณทำร้ายเขาหรือเปล่า?
Sado : เปล่า, เราจะทำได้อย่างไรล่ะ
YJ : ไปบอกเจ้านายของคุณว่าฉันเหนื่่อยที่จะมีเขาเดินตามต้อยๆอยู่รอบๆตัวฉันอย่างกับสุนัขตัวหนึ่ง เขาไม่สามารถฆ่าแมลงวันได้สักตัว แต่เขาแบกภาระและคิดว่าเขามีโลกทั้งโลกอยู่ต่อหน้าเขา ฉันคิดกับเขาได้แต่เพียงเขาเป็นสุนัขตัวหนึ่ง
SY : คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมเกิดปีสุนัข, 1970? (นั่งลง) แม้แต่สุนัขก็สมควรที่จะได้รับความรัก ไม่กี่วันนีแหละคุณจะต้องเป็นของคนอย่างผม
YJ : ไม่ก่อนที่ฉันจะลงนรกหรอก
SY : เราจะได้เห็นกัน
YJ : ออกไปก่อนที่ฉันจะตะโกน
SY : ทำอย่างที่คุณต้องการเลย... (มองเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งจะเข้ามา : Soongjun, HaeJu, ท่ามกลางคนอื่นๆ เขาเคร่งเครียดทันที)
YJ : คุณต้องการอย่างนั้นใช่ไหม
SY : เดี๋ยว....อย่าเพิ่งร้อง
Soongjun เห็น SangYup, และเดินมาหาเขา, "ดูซิ ใครอยู่ที่นี่? นี่ไม่ใช่มิสเตอร์ Jang หรอกหรือ?"
SY : (จับมือเขย่า) ว้าว, บังเอิญอะไรอย่างนี้!
SJ : ไม่ได้บอกคุณหรอกหรือว่า เราทั้งคู่มีชะตากรรมอยู่บนเส้นทางเดียวกัน
SY : ผมได้ยินว่าคุณสอบผ่าน Bar exam แม้ว่าผมจะช้าไปหน่อย, ยินดีด้วย
SJ : ทำไม่เราไม่มาดื่มด้วยกันล่ะ?
SY : (กระสับกระส่าย) ผมก็อยากทำอย่างนั้น?, แต่เรากำลังจะไปแล้ว (โยนอาหารลง) ผมเกลียดปูที่เสิร์ฟที่นี่จริงๆ (เขาส่งสัญญาณให้ YeJu, ซึ่งมองกลับมาอย่างท้าทาย)
SJ : (มองไปที่ YeJu) มันเป็นเพราะพวกเราหรือเปล่า? ถ้าเป็นอย่างนั้น, ก็ควรเป็นเราที่จะไป พวกเราไม่ต้องการทำลายการเดทของคุณ
YJ : อะไร? เดท? (เปลี่ยนความคิดของเธอ ยิ้มหวาน) คุณทำลังทำอะไรอยู่? คุณไม่ได้บอกฉันหรอกหรือว่าจะพาไปที่สนุกๆหลังจากนี้น่ะ? ไปกันเถอะ (SangYup แปลกใจ) เร็วๆเข้า...
SY : (ให้นามบัตรกับ Soongjun ) โทรหาผมเมื่อไหร่ก็ได้ ผมจะซื้อเครื่องดื่มดีๆเลี้ยงคุณ ไปกันเถอะ (YeJu คล้องแขนของเธอกับแขนข้างหนึ่งของ SangYup. SangYup มองข้ามไหล่ไปที่โต๊ะอื่นๆ และโบกมือให้ HaeJu)
HJ : พี่,พวกเขาเป็นใคร?

******** ด้านนอกภัตราคาร
SY : (หายใจอย่างแรง) ขอบคุณ (บอกกับ YeJu)
YJ : คุณอย่าคิดเชียวนะว่าฉันช่วยคุณเพราะว่าฉันกลัวคุณ (ผลักเขาออกไป) ฉันแค่รู้สึกเสียใจกับคุณ (วิ่งหนีไป)
SY : (ยิ้มอย่างพอใจ,พูดกับ Sado) ไม่สำคัญว่าฉันดูเป็นอย่างไรสำหรับเธอ, เธอร้อนแรงมาก, แกคิดอย่างนั้นไหม?

******** คฤหาสน์มืด : ห้องของ MyungSuk
MS กำลังไออย่างหนักและกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา. JaeSik นำเครื่องดื่มมาให้
MS : SangYup ไม่อยู่บ้านใช่ไหม? JaeSik แกดูแลเขาดี เป็นเด็กเหลือขอที่ถูกตามใจจนไม่รู้ถึงความแตกต่างระหว่างเกมส์และงาน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน, เขาจะไม่สามารถทำอะไรได้ เขาจะโดดเดี่ยวที่เดียวในโลกใบนี้
JS : ท่านยังคงมีสุขภาพที่ดีมากครับ
MS : ก็ถูก! (ยังคงนอนอยู่บนเตียง) บางครั้ง,ฉันก็หวังว่าฉันจะมีลูกชายอีกคน (JaeSik กำลังออกไป) Moon ChunSuk เป็นอิสระแล้วใช่ไหม?
JS : ใช่ครับ,ท่าน และเขากำลังรวบรวมคนของเขาอยู่
MS : เขาจะอันตรายมากถ้าปล่อยเขาไป...ทำลายเขาซะ
JS : ครับ,ท่าน
MS : อย่าทำด้วยตัวเอง,ส่งคนอื่นๆไป

******** ที่ Life Cafe
HaeJu อยู่ที่นั่น,มองไปที่คาเฟ่ที่ปิดแล้ว ผิดหวัง, เธอเดินไปอย่างช้าๆ, แต่ก็นึกขึ้นได้และเดินไปยังบอร์ดติดประกาศ มีโปสการ์ดหลายใบและจดหมายหลายฉบับของผู้คนที่กล่าวอำลากับวงดนตรี, และที่อยู่ของแฟนคลับของพวกเขา เธอเขียนว่า "ขอร้องเถอะ,ฉันต้องการรู้ว่าวงดนตรี Casiope อยู่ที่ไหนตอนนี้..."

******** ถนนที่เต็มไปด้วยหิมะ
วงดนตรี Casiope กำลังผลักรถแวนคันหนึ่งที่ติดหล่มหิมะ ไม่สามารถเคลื่อนรถได้,พวกเขาเริ่มออกเดิน,แบกเครื่องดนตรีที่หนักเกินไป พวกเขาเดินเข้าไปในสกีรีสอร์ทแห่งหนึ่ง
YS : นีเป็นบ้านใหม่ของเราพวกเราใช่ไหม?
นักดนตรี : ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆกำลังสนุกสนาน, นายกำลังทำงาน, แบกของหนัก (เสียงเย้ยหยัน) ฉันสงสารนายจริงๆ
YS : เด็กบ้านนอกคนหนึ่งกำลังเห็นสกีรีสอร์ทเป็นครั้งแรก ไม่เลว และผมไม่ได้ทำงานเพียงลำพังอีกต่อไป นั่นก็เป็นเรื่องที่ดีขึ้นแล้ว (ยิ้ม)

******** การระลึกถึงความหลังของ SungJae
* ภรรยา : คุณไม่ควรทำอย่างนี้, ไม่! ผู้หญิงคนนั้นกำลังถูกตรวจสอบในฐานะผู้ต้องสงสัย....คุณเป็นผู้ชายที่มีเหตุผล, และมีความเป็นธรรมคนหนึ่ง คิดดูอีกที, เธอจะเป็นสาเหตุของความพินาจของคุณ นอกจากนั้น...คุณทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้ คุณทำได้อย่างไรกัน?
* SJae, พูดโทรศัพท์ : (กับ Soonlm) ผมกำลังยุ่ง ตลอดทั้งอาทิตย์นี้และอาทิตย์หน้า ไม่,ผมจะไม่เจอคุณอีกต่อไป ลาก่อน (วางหู รู้สึกเศร้า,และโทรกลับไปหาเธอ) ผมเอง,ผมจะรออยู่ที่นั่น เดี๋ยวนี้
* SJae และ Soonlm กำลังกอดกัน, ร้องไห้
* เสียงของมาดาม Chu : คุณรู้ไหมว่าทำไมเธอตายโดยยังไม่ได้บอกใคร? เพราะว่าเขา (หมายถึง YoSuk) เป็นลูกชายของ Jang MyungSuk คิดดูสิ เธอไม่ต้องการให้ลูกชายของเธอเติบโตขึ้นและจบลงในคุกโดยฝีมือคุณ

******** ห้องทำงานของ SJae
SJae กำลังมองไปนอกหน้าต่าง เจ้าหน้าที่ Yoo เข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้น "PalTae ในที่สุดก็เปิดปาก" SJae ดูเลื่อนลอย,ราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น

******** สถานีตำรวจ
PalTae กำลังถูกสอบสวน มีเครื่องเล่นเทปอยู่ข้างหน้าเขา "นี่คือทั้งหมดที่ผมรู้ ไม่มีมากกว่านี้แล้ว"
SJae : แกทำงานกับผู้ชายคนนี้มา 20 ปี เถาะน่า! อย่าบอกฉันนะว่าแกขายเขาเพื่อเงิน! เหตุผลที่แท้จริงคืออะไร?
PT : ไม่มี
Yoo แกรู้ แกจะถูกฆ่าตาย ถ้าแกอยู่ข้างนอก
SJae : บอกพวกเราถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลัง
PT : โฮ!!! (ร้องไห้) ผมได้รับโทรศัพท์
Yoo : จากใคร
PT : ...คุณ Jang จากคุณ Jang MyungSuk!

******** สถานีตำรวจ : ทางเดิน
เจ้าหน้าที่ Yoo กำลังคุยอย่างตื่นเต้นกับ SJae "วันที่ 16 พฤษภาคม เมื่อปีที่แล้ว, Jang MyungSuk อยู่ในนิวซีแลนด์ นั่นหมายความว่ามันเป็นการโทรระหว่างประเทศ และมันต้องโทรมาจากโรงแรมสักแห่ง ผมคิดว่าพวกเราสามารถตามรอยนั่นได้"

******** ห้องทำงานของ SJae
SJae กำลังมองไปนอกหน้าต่าง เจ้าหน้าที่ Yoo กำลังเข้ามาในห้อง "ควรเลี้ยงข้าวเย็นผม เราพบบันทึกการโทรศัพท์ที่มาถึง PalTae เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม" SJae มองดูเลื่อนลอย "คุณครับ"
SJae : ไปหาอะไรดื่มกันเถอะ

******** ด้านนอก, กำลังเดิน
SJae : มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมเคยรัก ไม่ใช่ภรรยาของผม สำหรับพวกเรามันคือความรัก, แต่ไม่ใช่กับคนอื่นๆ, มันเป็นเรื่องอื้อฉาว บางที่นั่นก็ทำให้มันตื่นเต้นมากขึ้น แต่ความรักนั้นไม่ยั่งยืน ผมไม่มีความกล้าที่จะล้มเลิกทุกๆสิ่งเพื่อเธอ คุณรู้ไหมว่าใครเอาเธอไป?
Yoo : คุณกำลังพูดถึง Jang MyungSuk ใช่ไหม? คุณกำลังบอกผมว่าคุณเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยเหตุผลส่วนตัวอย่างนั้นหรือ?
SJae : ผม_
Yoo : ถ้าเป็นอย่างนั้น, พวกเราคืออะไร? อย่างไรก็ตาม, Jang MyungSuk จะถูกจับ, ผมจะได้เห็นมัน!

******** คฤหาสน์มืด : ห้องของ MyungSuk
MS : มันเป็นความจริงหรือ?
JS : ใช่ครับ, พวกเขาเอาบันทึกการโทรศัพท์ทั้งหมดจากโรงแรม Seoul ไป ผมคิดว่าท่านควรจะซ่อนตัว
MS : แล้วแกล่ะ?
JS : ผมจะซ่อนตัวด้วย, หลังจากผมทำสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่เสร็จแล้ว

******** คฤหาสน์มืด : ห้องนั่งเล่น
JaeSik เดินเข้ามาพร้อมกับ BangKe. SangYup กำลังเดินอย่างหมดความอดทน
JS : (ให้เอาสารบางอย่างกับ SangYup) นี่คือเอกสารของพ่อของคุณเกี่ยวกับมาเฟียทั้งหมด ศึกษามันและเผาทิ้งซะ อย่าทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ คุณจะสามารถจำมันได้ไหม?
SY : ฉันไม่ได้โง่! อย่าทำอย่างกับฉันเป็นเด็ก ฉันรู้ว่าควรทำอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้ (พูดกับ Sado) เอานี่ไปและมาที่ห้องของฉัน และเรียกทุกๆคนมาประชุมด้วย
โทรศัพท์ดัง และ BangKe หยิบขึ้นมารับ "ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหาเจ้านายใหญ่อยู่"
JS : เจ้านายไม่อยู่ที่นี่ เขาเป็นใคร? ใคร?... Han Soonlm หรือเปล่า?

******** ที่บาร์
SJ : คุณคือ Chu HaeRan ใช่ไหม? คุณบอกว่าคุณมีข้อมูลเกี่ยวกับลูกของ Han Soonlm ใช่ไหม?
HR : คุณ Jang ส่งคุณมาหรือ? เขาพยายามหลีกเลี่ยงฉันอยู่ใช่ไหม? ฉันเข้าใจ, เขาคงอายที่จะติดต่อกับฉันเป็นการส่วนตัว (เทวิสกี้) ลืมมันซะ บอกเขาด้วยว่าถ้าเขาอยากรู้, ให้มาด้วยตัวเอง
SJ : คุณพูดว่าคุณต้องการแสดงหนังใช่ไหม? ขึ้นอยู่กับคำตอบของคุณ...คุณควรเริ่มต้นมันเดี๋ยวนี้

******** สกีรีสอร์ท
Soongjun และ HaeJu กำลังนำสกีของพวกเขาออกมาจากรถจี๊ป
SJ : พี่คิดว่าเธอคงไม่มีเวลาที่จะเล่นกับพี่ใช่ไหม?
HJ : ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ แต่ครั้งหนึ่งที่พี่เริ่มฝึกหัด, พี่คล้ายเป็นคนหมดเรี่ยวแรงอยู่ตั้งนาน ฉันไม่ควรสงสารพี่หรือ? (อย่างขี้เล่น) ดังนั้นฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อให้เกิดเรื่องดีๆ, พี่ไม่คิดอย่างนั้นหรือ?
SJ : พี่เห็นด้วย....ขอบคุณมาก (ตลกไปด้วย)
InSu : รอฉันด้วย! (นำสโนวบอร์ดของเขามา) เพื่อน,เธอไม่คิดจริงๆหรือว่า เธอควรจะเรียนไอ้นี่จากฉันน่ะ?

******** บ้านที่เมือง ChungChan
DogN และ MaeJu กำลังดูทีวีและหัวเราะ โทรศัพท์ดังขึ้นและ MJ รับสาย เขาเคร่งเครียดทันที
พวกเขาไปหา Ko KangSoo ที่โรงโบลลิ่ง
KS : อะไร? ใคร?
MJ : คุณ Jang MyungSuk จากโซล
KS : คุณ Jang โทรมาด้วยตัวเองหรือ?
MJ : ไม่ใช่เขา, แต่เป็นใครคนหนึ่งที่เป็นลูกน้องเขา เขาชื่ออะไรนะ?
KS : เขาต้องการอะไร?
MJ : เขาถามถึง YoSuk (SuHwa อยู่ที่เคาท์เตอร์, และหยุดฟัง, ตื่นกลัว) เขาต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับ YoSuk, ในรายละเอียด
KS : ทำไมต้องเป็น YoSuk?
MJ : ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร?
DogN : YoSuk ไม่เคยให้ความเคารพใครๆ (สนุกสนาน) นายไม่คิดหรือว่าเขาอาจจะไปทำอะไรโง่ๆกับพวกนั้นน่ะ?
MJ : นั่นก็ถูก ดังนั้นตอนนี้, เขาก็เหมือนคนตายแล้ว

******** บ้านของ Manbo
SuHwa : ฉันคิดว่าตอนนี้เขาอยู่ในความลำบาก,เขาโง่มาก (ร้องไห้กับ Manbo) ฉันทนไม่ได้! ฉันจะไปหาเขา

******** ที่คาเฟ่ตอนกลางคืนที่สกีรีสอร์ท
YoSuk กำลังติดตั้งเครื่องดนตรีอยู่ นักดนตรีให้สัญญาณว่าเขามีแขก HaeJu อยู่ที่นั่น, มองอย่างอายๆมาที่เขา YoSuk มองมาที่เธอ

******** สกีรีสอร์ท : ด้านนอก
YoSuk และ HaeJu กำลังยืนอยู่ด้วยกัน, ไม่ได้พูดอะไร, มองลงไปที่พื้นและใช้เท้าเขี่ยหิมะเล่นอย่างไม่ใส่ใจ
HJ : (อย่างอายๆ) ไม่ใช่หรอก, ไม่ใช่เหตุบังเอิญหรอกที่เราได้พบกันที่นี่ ฉันหาว่าคุณอยู่ที่ไหน (YoSuk ยิ้ม และ เธอรู้สึกว่าตัวเองโง่) ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะตามหาผู้ชายสักคน,แม้แต่ตอนนี้ มันยากที่ฉันจะเชื่อ...แต่ดูฉันตอนนี้สิ ฉันโง่หรือว่าเป็นอะไรไปเนี่ย?
YoSuk ยังคงมองเธอ หมุนรอบตัว, ยิ้มและเดินไปที่ผู้ชายที่ทำงานที่กระเช้า
YS : คุณครับ,ผมขึ้นกระเช้าได้ไหม?
ผู้ชาย : ไม่ได้, ตอนนี้ปิดแล้ว
YS : ผมทำงานที่คาเฟ่ตรงโน้น แต่ผมไม่เคยได้มีโอกาสขึ้นกระเช้าเลย
ผู้ชาย : ตกลง แค่ครั้งเดียวนะ
YS : ผมพาผู้หญิงไปกับผมด้วยคนได้ไหม?
ผู้ชาย : ได้, แต่รีบๆหน่อยนะ
YS : (เรียก) HaeJu มานี่!
HJ : อะไร?
YS : ไปลองขึ้นกระเช้ากัน
HJ : แต่เราไม่มีสกีไปด้วยนะ?
YoSuk วิ่งไปหาเธอ และ ลากเธอไปที่กระเช้า พวกเขาขึ้นไป หัวเราะ และ กระโดดโลดเต้น ตอนนี้พวกเขาอยู่บนยอดเขาแล้ว, มองลงมา
HJ : (กังวล) เราจะลงไปข้างล่างได้อย่างไร?
YS : รออยู่นี่ก่อน (วิ่งไปที่หอคอยและกลับมาพร้อมถุงขยะ 2 ใบ) ผมไม่มีโอกาสใช้สกีมาก่อน แต่ที่ที่ผมโตขึ้นมา เราใช้ไอ้นี่แทน
HaeJu ไม่เข้าใจ YoSuk คลี่ถุงทั้ง 2 ใบและบอกให้เธอนั่งบนถุงใบหนึ่ง คุณแค่ต้องผลัก (เขาสาธิต) พวกเขาหัวเราะ, รู้สึกตลก และ ลงไปตามหุบเขา,ลงมาเรื่อยๆ!!! เมื่อพวกเขาถึงพื้น, พวกเขาเริ่มออกวิ่ง แต่กลุ่มผู้ชายหน้าตาน่ากลัวล้อมพวกเขาไว้ JaeSik เดินเข้าไปหา YoSuk
JS : เธอคือ Han YoSuk ใช่ไหม?
YS : (ทำเป็นแข็งกร้าว) คุณเป็นใคร?
JS : เธอต้องมากับฉันเดี๋ยวนี้
YS : บอกผมมาว่าคุณเป็นใคร!
JS : ฉันไม่มีเวลามาก แค่ฟังให้ดี!
Soongjun กำลังยืนอยู่ที่เฉลียง, มองอย่างสงสัยไปที่พวกเขา

******** ข้างในรถยนต์สีดำ
JS : แม่ของเธอไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับพ่อของเธอเลยหรือ? (ไม่ตอบ) ฉันเดาว่าไม่ นั่นคือทำไมนามสกุลของเธอคือ Han
YS : เรากำลังจะไปที่ไหน?
โทรศัพท์ดังขึ้น นั่นเตือน JaeSik ว่าพวกเขาถูกล้อมโดยตำรวจอยู่ JaeSik เขียนอะไรบางอย่างหวัดๆบนกระดาษชิ้นหนึ่งและส่งให้ YoSuk
JS : ไปตามหาที่อยู่นี่และถามหาคุณ Jang MyungSuk ส่งนี่ให้เขา ลงไปเดี๋ยวนี้ เธอไม่รู้ว่าพวกเราคือใคร เร็วๆเข้า!!

******** ป่าที่เต็มไปด้วยหิมะ
YoSuk กำลังเดินไปในหิมะ, มองตรงไปข้างหน้า เขาเห็นกระท่อมหลังหนึ่งและเดินเข้าไปใกล้ เขาถูกล้อมโดยพวกอันธพาล 4 คน "แกเป็นใคร" พวกนั้นถาม
YS : ผมมาหาคุณ Jang MyungSuk
อันธพาล : ไม่มีใครชื่อนั้นอยู่ที่นี่
YS : ผมต้องพบเขา (พยายามเดินต่อไปแต่ถูกขัดเอาไว้)
อันธพาล : ไอ้ลูกหมา แกคิดว่าแกกำลังจะไปไหนเฮอะ? (ผลักเขา)
YS : ออกไป, ผมต้องพบเขา (เดินเข้าไป)
อันธพาล : แกคิดว่าแกเป็นใคร? (หนึ่งในนั้นตีเขา, คนอื่นๆชกและเตะ YoSuk กำลังกลิ้งอยูบนพื้น)
BangKe : เกิดอะไรขึ้น?
อันธพาล : ไอ้หนุ่มคนนี้ต้องการเข้าไปข้างใน
BangKe : เธอเป็นใคร?
YS : (YoSuk หยิบกระดาษแผ่นนั้นให้เขาดู) Jo JaeSik ต้องการให้สิ่งนี้กับคุณ Jang
BangKe จากไป, และกลับมาใหม่เกือบจะในทันที "เข้ามาสิ"

******** ข้างในกระท่อม
MyungSuk กำลังนั่งหันข้างให้ YoSuk, ไม่ได้มองไปที่เขา YoSuk อยู่ตรงข้ามกับเขา,ก้มหัวลง,และเลือดไหลออกมาจากปากของเขา MyungSuk หมุนตัวและมองดูเขา YoSuk เงยหน้าขึ้นและมองกลับไป พวกเขากำลังมองกันและกันอยู่
MS : แม่ของเธอคือ Han Soonlm ใช่ไหม?
YS : ใช่ครับ
MS : พวกมันตีเธอหนักมาก (มองไปอีกทางและโยนถุงมือสีดำคู่หนึ่งให้เขา)
YoSuk มองไปที่ถุงมือ, สวมมัน, และเดินออกไป

******** ข้างนอกกระท่อม
YoSuk กำลังปรับถุงมือให้เข้าที่อยู่, เดินตรงไปยังพวกอันธพาล ทั้งสี่คนมองดูเขา ไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เขาเดินเข้าไปอยู่กลางวง...และต่อย, เตะ, เตะ ส่งให้ทั้งหมดลอยลงไปกองกับพื้น

******** ข้างในกระท่อม
YoSuk กลับเข้ามาในกระท่อม, ถอดถุงมือออกและทิ้งมันไว้บนโต๊ะตรงหน้าคุณ Jang
MS : (หมุนตัวช้าๆ และมองดูใบหน้าของ YoSuk อีกครั้ง) เธอคิดว่าเราดูคล้ายกันไหม? (YoSuk แค่มองดูพื้น) ฉันคิดว่าฉันเห็นความคล้ายคลึงกันบางอย่าง (YoSuk เงยหน้าขึ้น)

******** จบตอบ ********

จาก... Cutey ...โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ